Avalanche81 schreef:Ik hoor van meer merries dat ze van de leg zijn.
Een paar dagen vrij is ook niet vreselijk handig. Structuur is goed. Gewoon elke dag iets doen, al is het wandelen. Met deze kou is iedereen een beetje anders. Dat is normaal.
Kou vinden heel veel dieren best fijn. En ze zijn wat actiever, eb dan krijg je heftigere reacties. En ook dat is normaal.
Dus ga kritisch kijken naar waar het misgaat. Ik heb twee sensibele dames, die eigenlijk altijd zo reageren. Niet boos, maar wel heftiger dan een warmbloed. Er is een reden voor haar reactie. Vind uit wat die is, en doe er iets mee
Bedankt voor je reactie! Ik hoorde gister van mijn hoefsmid ook dat zijn merries sneller over de zeik zijn de laatste tijd. Ik hoop dus eigenlijk dat het gewoon wat hormonaals is.
Sizzle schreef:Het is voor sommige paarden/merries wel normaal helaas om zo heftig te zijn na een kleine pauze. De combi koudbloed-arabier helpt daar zeker niet bij.
Je kan sowieso een tijdje regumate proberen omdat het mij wel als echt divagedrag voorkomt. Helpt de regumate niet dan kun je voor je eigen gemoedsrust een tijdje je paard op buut zetten om te zien of dat helpt.
Met een tijdje bedoel ik niet 1 week aangezien het gedrag daar te onvoorspelbaar voor is.
Ga er in iedergeval geen 1000en euro‘s tegenaan gooien om ‚iets‘ te vinden want je zult altijd ‚iets‘ vinden maar dat geeft een paard meestal geen reden om gewoon in de aanval te gaan, dat is meer een karakter dingetje.
Heel erg bedankt voor je tips! Regumate is denk ik uitsluitend dan via de veearts te krijgen?
Joolien schreef:Als je het zeker wilt weten, zet haar dan eens een week of 2 op pijnstillers. Ik vind haar reactie namelijk wel heel heftig maar het zal niet het eerste paard zijn dat agressief wordt door pijn.
Dat zou een idee zijn, al dan wel in overleg met de DA natuurlijk. 
Ik durf haar niet zomaar wat te geven.
Kelly_ann schreef:Ik vind de frustratie van het paardje best logisch. Vrij hebben en deze kou en dan braaf moeten grondwerken.
Jij verwacht gehoorzaamheid en rust. Paard zoekt een uitlaatklep. En als ie deze niet krijgt volgt frustratie en agressief gedrag.
Ik denk niet dat een koude week gelijk reden is tot paniek.
Gewoon de draad weer oppakken en je paard dagelijks een stevige portie werk geven waarbij de energie ook goed vrij kan komen.
Hi, ik probeer haar altijd zoveel mogelijk de kans te geven om haar opgewondenheid eruit te geven. Daarna ga ik pas met haar "echt" aan het werk. Als ze een halfuur wilt rennen van te voren mag dat van mij best. Dan sta ik gewoon in het midden van de cirkel tot ze uitgeraast is. Het probleem is alleen dat ze zelden echt goed aan de kletter gaat wanneer het mag van me, ze doet juist helemaal niks als ik niks van haar vraag. Dus ik moet haar altijd vragen om te gaan bewegen en daar begint dus bij ons het "echte" werken al en dus ook de strijd. Ik weet niet zo goed hoe ik dit beter kan verwoorden eigenlijk.
Gizeppie schreef:Houdt er rekening mee dat paarden momenteel veel energie hebben. Ik heb de hele week al niks kunnen doen, mijn paard ontploft van de energie momenteel en is erg vervelend. Gister kon ik hem wel achter het behang plakken (en ik heb niet eens een merrie).
Het is lastig te beoordelen als je geen film materiaal hebt. Mijn paard bokt en trapt met grondwerk ook wel eens naar mij toe uit frustratie. Hij vindt dan iets moeilijk en wilt het dan eigenlijk niet doen.. Maar toch moedig ik hem aan het te proberen.
Hi, ik heb laatst weer geprobeerd om het te filmen, maar het lukt gewoon echt niet. 
De cirkel waarin ik werk met haar is erg groot dus ik kan telkens maar een klein gedeelte in beeld brengen, wat ik niet echt representatief vind, want dan zal je net zien dat ze buitenbeeld ineens heel braaf doet of juist iets uitspookt. Ik heb eigenlijk nooit iemand bij me die kan filmen helaas.
Sizzle schreef:Ik heb met mijn eigenwijze merrie wel eens door iemand met heel veel ervaring een klassieke join up laten doen, puur om te observeren of het een karakter probleem was. Je blijft immers toch twijfelen in je hoofd of er toch niets mis is.
Die man was verbluft over haar doorzettingsvermogen, ze wilde gewoon niet toegeven en bleef maar weerstand geven. Toen het uiteindelijk toch lukte kon hij zonder zadel aan een halster opstappen en is een buitenrit gaan maken. Ze had nog genoeg energie over en stapte lekker voorwaarts met de oortjes naar voren. Daarna begreep ik haar karakter en kon ik er zelf ook veel beter mee omgaan.
Hetzelfde ooit eens gehad met een staartriem. Ze heeft letterlijk 5 kwartier naar dat ding gebokt zonder zichzelf pijn te doen. We konden hem er ook niet afhalen want dat zou levensgevaarlijk zijn.
Poeh wat was ze boos, maar de manier waarop ze bokte was duidelijk geen paard met pijn, ontzetten lenig en heel gericht.
Op dezelfde manier heeft ze overigens ook een keer een andere merrie letterlijk uit de bak getimmerd
Wat voor mij heel veel effect had was om haar altijd heel lang op haar voedsel te laten wachten terwijl het er al in lag en ze het al kon zien. Ze stond dan los en mocht geen stap naar voren doen terwijl ik dan mijn spullen opruimde en zo. Toen ik nog twee paarden had wees ik haar soms af als de ander mocht eten, die blik op de kop was dodelijk maar blijkbaar dwong dat extreem veel respect af in haar hoofd dat ik duidelijk haar ‚meerdere‘ was.
Door wie heb jij toen die join up laten doen? Ik ben ook wel eens benieuwd om dat bij mijn paard te zien. Inderdaad om te kijken of het karakter is, maar ook omdat ik het fijn zou vinden om vanaf een afstand een "vreemde" op die manier met mijn paard bezig te zien.
Leo schreef:Wat lastig zeg, TS!
Kon ze door de kou / bevroren grond / sneeuw ook minder naar buiten? Veel paarden kunnen daar ook hevig op reageren.
Maar ook meer merries gehoord die nu heftig zijn. Ik zit niet in de merries of de hormonen, maar allicht kun je daar wel advies over inwinnen.
En nog verder out of the box, en zelf geen ervaringen mee, maar eventueel een consult / doorlichten door een holistisch dierenarts?
Ze kon inderdaad minder naar buiten, dus dat heb ik in mijn achterhoofd gehouden. Het is wel een type dat snel druk wordt, dus ik had druk gedrag ook wel verwacht. Het is vooral het extreme en haar houding waar ik me druk om maak. Een holistisch dierenarts heb ik inderdaad overwogen, ik heb eerder in dit topic een goede tip gekregen over een dierenarts. Helaas doet deze holistische dierenarts geen stalbezoeken meer en zou ik daar heen moeten met Zara, iets dat ik niet een heel goed idee vind op het moment haha. Als jij (of iemand anders die dit leest) in omgeving Zuid-Holland nog een holisische arts weet die op stal komt, dan hoor ik het graag!
woepsie90 schreef:Ah wat balen TS
ik herken het maar al te goed, de frustratie, het niet weten wat precies het probleem is, er wakker van liggen en inderdaad chagrijnig van worden. En die onzekerheid want alle adviezen zijn zo verschillend en je twijfelt aan jezelf, dat helpt ook niet.
Wat ik een goeie tip vind is twee weken pijnstillers geven, dan kan je pijn zo goed als uitsluiten als ze niet veranderd.
Daarnaast zou ik als ik jou was je inschrijven voor een trainingsprogramma. Parelli bijvoorbeeld, of Warwick Schiller. Volgens mij heeft Tristan Tucker ook zoiets maar die is meer dressuur gericht. Alle programma’s beginnen met grondwerk en relatie skills hoor!
Zo’n programma geeft jullie structuur, en jou kennis en handigheid en rust omdat je dan een plan hebt. Geheid zal je erachter komen wat er mis gaat, of in ieder geval deels. En er zijn ook Parelli lesgevers die je kunnen begeleiden met het programma, en van Warwick schiller zijn er ook mensen in NL die daar ervaring mee hebben.
Al is het maar om uit te proberen toch?
Sterkte iig. Die diepe dalen zijn niet leuk
een paar dagen geleden stond ik ook nog keihard te janken in de wei, dus ik begrijp je helemaal. Ik heb dit niet zo vaak meer tegenwoordig maar van de week was weer eens zo’n dag, pff
Bedankt voor je lieve reactie! Fijn dat je mijn frustratie en zorgen begrijpt. Paarden kunnen zo'n impact hebben op je leven en hoe je je voelt, zeker als het even niet goed gaat. 
Ik ben me nu inderdaad aan het verdiepen in Warwick Schiller, ik had wat filmpjes gekeken op YouTube en ik vind zijn manieren zo ontzettend fijn. Zijn online trainingsprogramma is wel erg prijzig (andere online methodes ook helaas). Ben jij toevallig bekend met een Warwick Schiller instructeur in Nederland?
---
Update:
Er is nog niet veel verbeterd. Al lijkt het gericht bokken naar me tijdens het grondwerken wel weer even over. Dat vind ik al erg aardig van Zaar 
Gisteren was de hoefsmid er, hij had haar al een tijdje niet meer gezien (Zara's hoeven groeien bijna niet) en hij zei ook dat Zara een stuk opstandiger was dan hij was gewend. Hij moest voor het eerst sinds een jaar ook echt even heel boos op haar worden, omdat ze constant door hem heen liep of ging steigeren. Dat waren we allebei niet van haar gewend, normaal is ze relatief makkelijk bij de hoefsmid.
Er is gewoon mentaal even iets met d'r. Ik zie het aan haar hoofd. Ze heeft een uitdrukking waar ik zelf soms helemaal angstig van kan worden. Ze kijkt alsof ze of ieder moment het licht uit je ogen kan slaan of alsof ze uit het niks ineens aan de kletter zal gaan. En ik dring totaaaal niet tot haar door, ze heeft zich volledig afgesloten. Ze kroelt niet meer, poetsen boeit haar niet meer, stemhulpen interesseren haar niet, druk negeert ze, ze is volledig in zichzelf gekeerd. Het enige waar ik haar aandacht nog mee kan krijgen is eten. Ik kan daar zo nerveus van worden, ik wil gewoon voelen dat ik contact heb met haar. Het voelt letterlijk alsof je tegen een muur staat te schreeuwen. Ik probeer elke dag maar te doen alsof er niks aan de hand is en zet haar gewoon aan het werk, maar het vreet echt wel aan me op dit moment. Erg vermoeiend.
Geplaatst: 26-01-19 10:04 
. Sommige fanatiekelingen doen bing-watchen haha (zo heet dat toch?). Heb ik in het begin ook gedaan 