De dochter van mijn partner (10jr) is gek op paardrijden. Ze heeft eerder een stuk of 20 lesjes gehad op de manege, dit was voor dat ik en mijn partner een relatie kregen. Ik heb zelf een friese merrie op een pensionstal staan, en natuurlijk wil ze graag op haar rijden.
Hetske is een friese merrie van 16 jaar met een behoorlijke 'rugzak' Na verloop van tijd, en het nodige grondwerk is ze een relaxt paard geworden. Althans, in mijn handen. Hetske laat zich in de poetsplaats zetten, poetsen, hoeven krabben en opzadelen. Ook loopt ze rustig met me mee door de manege en buiten. Dit is nog anders wanneer een vreemd iemand haar mee wil nemen. Dan heeft ze nog de neiging om door te drammen. Met rijden is ze in de winter wat frisser dan in de zomer, aangezien ze dan op paddocks staan i.p.v. de weide. Dit is voor mij geen probleem, maar de dochter wel.
Hetske word rennerig, en bij een onzeker typ word ze schrikkerig. En dit maakt de dochter van mijn partner bang. Heel bang. Het rijden gaat 's zomers goed, en in de winter wil ze stoppen. Ze heeft het gevoel dat ze geen controle heeft over het paard, en dat het paard overal van schrikt. Wanneer ik uitleg dat ze de leiding moet nemen, en concequent moet zijn, gelooft ze niet dat het daar aan ligt. Ze geeft Hetske 'de schuld' - in de zin van ''ze is gewoon zo'' - bang aangelegd, schrikkerig en rennerig.
Heeft iemand tips om haar te motiveren? Grondwerk vind ze niet zo leuk, en geeft ze snel op met de woorden ''dat lukt me toch niet, Hetske loopt door me heen'' Ik heb namelijk flink geprobeerd om haar te motiveren om vanalles te doen behalve het rijden.. Maar dit blijft lastig...

Overige info:
- Hetske is 1.62m, De dochter is een lang spinnetje van +/- 1.55m
- Ze rijd er nu een jaar op, (m.u.v. winter, dus 2 zomers)
- Van longeren of loswerken word Hetske alleen maar pittiger
- Hetske krijgt dagelijks aandacht, verzorgen, grondwerk, rijden, loswerken, dubbele lijnen, e.d.