Geplaatst 
7 december 2018 kwam mijn droom uit. Mijn eigen haflinger. Geheel onverwachts mocht ik eindelijk een eigen paard kopen van mijn ouders. Ik heb 4 jaar lang met veel plezier Dries (kwpn x fries) bijgereden, maar na een zwaar ongeluk in november op onze laatste wedstrijd had ik teveel angst om er nog op te stappen. Na een depressieve maand vol onzekerheid kwam ik een advertentie tegen met een super knappe 3.5 jarige haflingerruin genaamd Alfonso. Na overleg met me ouders ben ik bij hem gaan kijken. Ik was opslag verliefd. Die avond toestemming gekregen en een afspraak gemaakt om het te laten keuren. 7 december was hij goedgekeurd en officieel van mij. Die zaterdag zijn we hem gaan ophalen. Dit heeft heel wat moeite gekost gezien meneer de trailer niet in wilde, maar eenmaal erin begon ons avontuur.
Kerst vierde we natuurlijk in stijl samen!
In januari zijn we na veel aan de hand wandelen eens een klein stukje op buitenrit gegaan, en wat was hij braaf!
We hebben elkaar rustig aan goed leren kennen. Omdat Alfie nog maar 3.5 was hebben we niet veel gereden. Het was de bedoeling om hem rond maart/april wat meer te gaan rijden. Helaas kreeg Alfie in maart een trap boven zijn knie waar hij een flinke snee aan overhield. Hij moest 7 dagen op box zodat de wond kon genezen. Helaas sprong de wond na 3 dagen open en werden de hechtingen die overgebleven waren eruit gehaald. Wat volgde was een maand lang boxrust met rustig een paar keer per dag aan de hand stappen. Ondanks dat hij op een plek stond waar ze maar 5 tot 6 uurtjes per dag op stal stonden gedroeg hij zich erg netjes.
Na zijn blessure hebben we het rijden opgepakt. Ik reed inmiddels 2 keer per week. Dit was meer dan genoeg.
Omdat we Alfie nog niet terug in de groep wilde zetten heeft hij nog een paar weekjes appart gestaan. Helaas liet Alfie merken dat hij niet helemaal op zijn plek stond. Dit toonde hij door agressief en dominant gedrag. Ik dacht dat het gewoon Alfie was, die zich na een wormeninfectie eindelijk goed voelde. Ik heb er iemand bijgehaald die met ons aan het werk ging voor zijn gedrag. Maar het geduld van de staleigenaar raakte op nadat Alfie haar voor de 2e keer had gebeten. Ik moest daar weg. Maar waarheen? Ik wilde hem niet op een grote stal zetten waar hij amper naar buiten kon, dus ben ik opzoek gegaan naar een stuk land. Maar niets kunnen vinden. Tot de eigenaar van Dries vertelde dat Alfie bij hem op het land mocht komen staan, omdat hij een 4 jarige haflinger op proef had. Dit aanbod met veel liefde aangenomen en in Juni hebben we hem verhuisd!
De verhuizing was het beste wat ik had kunnen doen. Alfie veranderde en bloeide helemaal op. Geen voernijt meer, geen dominant gedrag en totaal niet agressief.
Nadat hij lekker de tijd heeft gehad om te wennen op zijn nieuwe plek ben ik hem officieel gaan doorrijden. We reden 4 keer per week.
Alf en ik zijn na de verhuizing super vriendjes geworden. Onze band werdt sterker en sterker. Wat was ik blij met mijn topper!
Het rijden ging steeds beter en alfie werdt al een echte man.
November hebben we een hele stap gezet. We hebben onze eerste onderlinge wedstrijdje gereden. Zonder verwachtingen heb ik me aangemeld. Gezien Alfie met het ophalen zo moeilijk was te laden was mijn enigste doel om hem in de trailer te krijgen. Dit hebben we een paar keer geoefend en dat deed hij heel braaf. Toen was het nog een ervaring voor hem om op vreemd terrein te moeten lopen met nog eens mijn wedstrijdspanning erbij. Maar meneer deed geen stap verkeerd. Hij was zo super braaf. We waren zelfs 3e geworden en hebben onze 1e lintje samen gehaald!
We hebben een zwaar, wisseld maar leerzaam jaar achter de rug. Ik ben super blij met alles wat we samen al bereikt hebben en kan niet wachten op wat er nog komen gaat de volgende 20 jaar samen!
welkom in de wereld van de Haflinger.
Ik werd al kind verliefd en na vele omzwervingen met andere rassen, ben ik op mijn 29e opnieuw gevallen voor een haf! Best. Choice. Ever! 