Bokt.nl

**Geplaatst door de TopicStarter:** 26-11-18 20:10

wie kiest wie?

Geplaatst door de TopicStarter: 26-11-18 20:10

WIE KIEST WIE?

Mijn opa vertelde me...

We liepen samen door het bos. Het schrale zonnetje op de gekleurde herfstbladeren betoverde het bos met een goudkleurig lichtspel. Een zacht fris briesje liet de droge bladeren aan de bomen een rinkelend geluid voortbrengen. Schouder aan schouder liepen we al enige tijd zwijgzaam te genieten van de warme kleuren, de vochtige geuren en de stille geluiden om ons heen. Toen we aankwamen bij de groene ronde weide nam hij plaats op een bankje en begon opa ineens te vertellen.

'Weet je bij het zoeken en vinden van een paard kan men zich afvragen, wie zoekt wie, wie kiest uiteindelijk. Is het de mens die voor een paard kiest, of kiest het paard voor een mens? We zijn er met zijn allen van overtuigd dat wij, als mens, de keuze mogelijkheid en de vaardigheid bezitten bewust voor een bepaald paard te kiezen. Niets is minder waar, een paard kiest zijn 'baas'.

Al naar gelang de omstandigheden zoeken wij zorgvuldig. We bekijken, wikken en wegen, en op basis van onze wensen hopen we een geschikt paard te vinden. Echter, hoe vaak gebeurt het niet dat de uiteindelijke keuze gebaseerd wordt op een gevoel. Op een niet te verklaren aantrekkingskracht, waardoor men nogal eens een paard mee naar huis neemt die in zijn geheel niet aan het van tevoren bedachte wensenpakket voldoet. Maar wel de uitroep, '...dat is mijn paard!', ontlokt.

Kennelijk spelen er in ons diepere bewustzijn allerlei invloeden een rol waar we niet aan kunnen ontkomen. Invloeden die we niet kunnen sturen, die zich sterk manifesteren, en die ons leven voor een groot deel bepalen.

Doordat paarden tien keer sterker met hun natuur verbonden zijn dan wij mensen (wij mensen zijn heel erg ver van onze natuur verwijderd geraakt), zijn zij communicatief heel sterk op dat hele diepe bewustzijnsniveau. Waarmee ze een 'tool' in handen hebben die hun leven richting kan geven. Een paard zal net zolang zoeken totdat hij het gevonden heeft. Want het blijft een zoektocht natuurlijk, het is niet eenvoudig om te vinden wat je zoekt. Op het moment van de juiste ontmoeting kan bijvoorbeeld een heel lastig, moeilijk paard van het ene in het andere moment omslaan in het liefste en gewilligste paard van de wereld. Zo weet hij dan zijn omstanders doelbewust te charmeren.

Neem nou het verhaal van Charly. De pony Charly daarentegen was altijd al een beetje onzeker. Zij verkeerde in voor haar onbevredigende omstandigheden. De communicatie tussen haar en haar 'baasje' verliep moeizaam. Maar al te vaak voelde Charly zich niet gezien. De twee grote paarden kregen alle aandacht en respect en zij was eigenlijk een beetje overbodig.

Op een dag werd Charly verzet naar een weide verderop om een nieuwkomer, het paard Mara, gezelschap te houden. In het begin vond Charly de nieuwkomer vooral eng. Toen Mara Charly voor de eerste keer zag dacht ze , 'wat is dit, zoiets heb ik nog nooit gezien, ...is dit een paard?' Mara had namelijk in haar hele leven nog nooit een Shetlander ontmoet.

Het 'baasje' van Mara behandelde Charly als een volwaardige partner. Charly werd gezien en geliefd. Hoewel Mara behoorlijk dominant gedrag naar Charly bleef vertonen, werden de twee grote vriendinnen van elkaar. Ze werden elkaars steun en toeverlaat. Charly werd minder onzeker en bloeide helemaal op.

Toen kwam de dag dat Mara weer ging verhuizen. Charly ging noodgedwongen terug naar haar oude weide met de twee grote paarden. Het oude leven viel Charly zwaar. Het duurde dan ook niet lang, twee maanden later stierf Charly aan de gevolgen van een hele zware koliek aanval. Voordat Charly stierf nam zij zich voor om Mara te blijven volgen, ' als ik maar in de buurt ben van Mara, dan heb ik de meeste kans op een goed leven.' Zoals gezegd, Charly had een onzekere inslag, en dit voornemen was het beste wat zij op dat moment kon bedenken.

Op de stal waar Mara inmiddels stond werd een prachtig veulen geboren. Het hengstveulen kreeg de naam Hero. Het duurde even, maar na verloop van tijd herkende Mara het jonge hengstje, 'hey Charly, je bent er weer. Hengst dit keer? Mooi man!' Hero groeide als kool, en zag er indrukwekkend uit. Op een dag was het veulen verdwenen, de eigenaar had hem verkocht, 'ja, ...hengstveulens verkopen we altijd! Daar hebben we een vaste afnemer voor.' Volgens de eigenaar was Hero vertrokken naar een fokker van sportpaarden, ...of was hij naar de slager gebracht? Was de plaatselijke slager de vaste afnemer? Wie zal het zeggen? Feit was dat Charly wonderwel na zeven jaar weer voor de neus van Mara stond.'

'Echt, ...echt waar!?', mijn mond viel open van ontzetting en verbazing. 'Maar, ...hoe dan?, sorry, ...ga door met uw verhaal!'

'Waar gebeurd, ...ik zal het je vertellen.', met kalme stem ging opa vastberaden verder.

'Na wat omzwervingen kwam Mara terecht op een grote, bedrijvige stallingsaccommodatie, met heel veel paarden. Mara voelde zich er als een vis in het water. Angel was haar grote vriendin geworden. Angel stond naast haar en ze hadden allebei een uitloop, een kleine paddock aan stal. Mara was door en door verknocht geraakt aan de aanwezigheid van de zachte rustige Angel.

Echter, op een dag was Angel verhuisd naar een ander gedeelte van de accommodatie en stond er ineens een stevige pony van 1.meter 40 met een groot hoofd naast haar. Mara was des duivels. Als een furie kwam ze bij wijze van aanval keer op keer haar stal uit stuiven om Polly, de nieuwe buurvrouw, de stuipen op het lijf te jagen. Gelukkig zat er een stevige omheining tussen, want Mara bleef deze schijn - aanvallen de hele dag uitvoeren. Verblind door woede zag Mara niet wie Polly in werkelijkheid was. Polly bleef heel geduldig keer op keer bij Mara toenadering zoeken. Mara wilde niets van haar weten, ze had de plek van Angel niet in mogen nemen.

Na een paar dagen kwam Mara tot inzicht, 'jeminee..., Charly, jij bent het! Wat kom je doen?' Mara begon Polly langzaam maar zeker te accepteren en vertoonde weer haar aloude dominante maar zorgzame gedrag ten aanzien van Polly/Charly. Polly op haar beurt zocht heel veel steun bij Mara, onzeker zoals altijd. Maar toen op een dag Angel weer naast haar in de stal stond, was Mara wel heel erg opgelucht. Polly had een ander onderkomen gekregen met uitzicht op Mara. In het weiland week Polly niet meer van Mara's zijde, tot grote verbazing van Angel. Maar in de wei wilde Angel, gemoedelijk als ze is, de ruimte naast Mara wel vrijmaken voor Polly.

Bedenk welk een doolhof Charly heeft moeten bewandelen om uiteindelijk als 6 jarige weer in de buurt van Mara uit te komen. Zo ontzettend knap! Op een dag kwam ze uit de hemel vallen, ze arriveerde in de stal naast Mara, bedoeld voor de handel. Charly had het toch weer voor elkaar gekregen om als Polly in de buurt van Mara te verschijnen.'

Gefascineerd had ik ademloos naar mijn opa zitten luisteren, 'dus u zegt, wij denken zelfstandig te kiezen en te besluiten, terwijl het wezen paard in diep, diepere lagen invloed uitoefent op de keuzes die wij ten aanzien van hen maken '

'Precies, dat zeg je goed! Het paard is vele malen sterker dan wij mensen in het beïnvloeden van energiestromen die initiatieven aansturen. Maar, ...kom, we gaan weer verder, ik wil voor het donker thuis zijn.'
Terwijl de laagstaande zon alleen nog maar een schemerachtig licht kon verzorgen, liepen we samen heel rustig richting de boerderij van opa.

Het is het paard dat de weg wijst, niet de ruiter.
Ik ken de weg.
Het paard voelt het.

**Geplaatst:** 26-11-18 20:18

Geplaatst: 26-11-18 20:18

Je opa heeft absoluut gelijk. Je komt dát paard tegen waar je de (kosmische) levenslessen van kan leren die je bent komen leren. En dat geldt niet alleen voor paarden. Het geldt ook voor ouders, buren, collega's enz.

Andersom is het ook zo. Een paard komt niet toevallig op ons pad, en wij ook niet op het hunne. Je komt altijd dat ene paard tegen wat jou komt helpen of wat jouw hulp nodig heeft.

Kickin' my can all over the place
Weet je wat mijn paard kan? Hij kan pannenkoeken maken zonder beslag

Vivo por vos

Pony

https://books.google.nl/books?id=N6dHAw ... er&f=false

**Geplaatst:** 26-11-18 20:22

Re: wie kiest wie?

Geplaatst: 26-11-18 20:22

Ik geloof niet in reïncarnatie.

Ik weet wel dat mijn paard mij koos. Zij kwam naar mij toe en besloot dat ik haar mens was. En zo geschiedde. Zij was niet wat ik zocht, maar ze is precies wat ik nodig heb, en andersom ook.

[VOLG] Avalanche heeft een kat gevonden...... de avonturen van Simba
[BB-ITP] Is het een leeuw? Is het een tijger? Het is..... Simba!!!

**Geplaatst door de TopicStarter:** 27-11-18 13:29

Geplaatst door de TopicStarter: 27-11-18 13:29

Koper schreef:
Je opa heeft absoluut gelijk. Je komt dát paard tegen waar je de (kosmische) levenslessen van kan leren die je bent komen leren. En dat geldt niet alleen voor paarden. Het geldt ook voor ouders, buren, collega's enz.

Andersom is het ook zo. Een paard komt niet toevallig op ons pad, en wij ook niet op het hunne. Je komt altijd dat ene paard tegen wat jou komt helpen of wat jouw hulp nodig heeft.

Ik denk niet dat opa zijn gelijk zoekt. Hij deelt zijn ervaringen / belevenissen en is wel benieuwd naar andermans ervaringen. Wellicht ook compleet tegenovergestelde ervaringen...

Het is duidelijk dat jij jezelf herkent in dit soort belevenissen, dank voor het delen.

Het is het paard dat de weg wijst, niet de ruiter.
Ik ken de weg.
Het paard voelt het.

**Geplaatst:** 27-11-18 14:33

Re: wie kiest wie?

Geplaatst: 27-11-18 14:33

Ik denk ook dat mens en dier een gemeenschappelijk karma kunnen hebben.Het is niet zomaar dat je elkaar tegenkomt.

**Geplaatst door de TopicStarter:** 27-11-18 19:37

Geplaatst door de TopicStarter: 27-11-18 19:37

Avalanche81 schreef:
Ik geloof niet in reïncarnatie.

Ik weet wel dat mijn paard mij koos. Zij kwam naar mij toe en besloot dat ik haar mens was. En zo geschiedde. Zij was niet wat ik zocht, maar ze is precies wat ik nodig heb, en andersom ook.

Voor mij is reïncarnatie geen geloof, maar een feit waar ik dagelijks mee te maken heb. Het bepaalt een groot gedeelte van de manier waarop ik naar mensen, dieren, bomen, planten etc. kijk en leef.

Uiteraard, alle respect voor jouw niet geloven in reïncarnatie.

Indrukwekkend vind ik jouw ontmoeting met je huidige paard.

Het is het paard dat de weg wijst, niet de ruiter.
Ik ken de weg.
Het paard voelt het.

**Geplaatst:** 27-11-18 20:00

Re: wie kiest wie?

Geplaatst: 27-11-18 20:00

Ik vond het ook. Het was alsof zij recht in mijn ziel keek.
En haar karakter is bijzonder. Je krijgt haar niet zomaar, je moet het verdienen bij haar. Maar wat is zij vriendelijk en lief als ze zich geeft, en ze kan me werkelijk urenlang gezelschap houden. Of ik haar. Ze heeft precies wat ik nodig heb. Ze is eenkennig, wat arrogant, weet precies wat ze wil en vooral wat ze niet wil, ze is zeer op haar vrijheid gesteld, en ze kiest ervoor om die tijd samen door te brengen.

[VOLG] Avalanche heeft een kat gevonden...... de avonturen van Simba
[BB-ITP] Is het een leeuw? Is het een tijger? Het is..... Simba!!!

**Geplaatst:** 27-11-18 21:30

Geplaatst: 27-11-18 21:30

Mijn merrie heeft mij ook gekozen. Ze kwam naar me toe en legde haar neus in mijn nek.

Was ook gelijk de laatste keer dat ze zo lief was :')

Ze is heel zelfstandig, houdt niet van knuffelen en is snel op haar tenen getrapt. Ze is wel heel graag gewoon in mijn buurt en ze heeft goed gekozen want ik hoef geen knuffelpaard en ik hou ook niet van poetsen

We waarderen elkaar om wie we zijn?!

*Listos Little Lena *

~Turbohoof Solutions ~

**Geplaatst door de TopicStarter:** 27-11-18 21:38

Geplaatst door de TopicStarter: 27-11-18 21:38

anjali schreef:
Ik denk ook dat mens en dier een gemeenschappelijk karma kunnen hebben.Het is niet zomaar dat je elkaar tegenkomt.

Wat bedoel je met gemeenschappelijk karma?

Het is het paard dat de weg wijst, niet de ruiter.
Ik ken de weg.
Het paard voelt het.

**Geplaatst door de TopicStarter:** 28-11-18 19:31

Geplaatst door de TopicStarter: 28-11-18 19:31

Avalanche81 schreef:
Ik vond het ook. Het was alsof zij recht in mijn ziel keek.
En haar karakter is bijzonder. Je krijgt haar niet zomaar, je moet het verdienen bij haar. Maar wat is zij vriendelijk en lief als ze zich geeft, en ze kan me werkelijk urenlang gezelschap houden. Of ik haar. Ze heeft precies wat ik nodig heb. Ze is eenkennig, wat arrogant, weet precies wat ze wil en vooral wat ze niet wil, ze is zeer op haar vrijheid gesteld, en ze kiest ervoor om die tijd samen door te brengen.

Ik smelt altijd van zulke gedetailleerde karakter beschrijvingen.

Trouwens, het is bijna een op een
van toepassing op 'mijn' merrie.

Het is het paard dat de weg wijst, niet de ruiter.
Ik ken de weg.
Het paard voelt het.

**Geplaatst:** 28-11-18 19:44

Geplaatst: 28-11-18 19:44

Bijzonder hoe dat gaat....

Ik zag een foto van een dag oud veulen op facebook, heb afspraak gemaakt.
Was niet op zoek, maar ze keek me aan en ik wist het.
Wel pas later overstag gegaan.

Maar bij die fokker is normaal alles al weg voor het geboren was, zij niet, er had ook niemand naar haar gekeken.
Zo ging het ook met mijn hond, ze kwam, zag en overwon.

Vuurwerk helemaal zat?
Teken de petitie,!!!!
https://petities.nl/petitions/vuurwerkv ... htqSlfkUUw

**Geplaatst:** 29-11-18 00:02

Geplaatst: 29-11-18 00:02

Ik bedoelde ook niet dat je opa persé je gelijk zou hebben willen halen. Ik bedoelde dat ik het met hem eens ben.

Ook voor mij is reïncarnatie een feit. Wanneer je met je andere levens wordt geconfronteerd kun je er niet meer omheen natuurlijk, of je er nou in gelooft of niet

Wat A3a1 vertelt, zoiets heb ik ook meegemaakt. Piepjong katje, oogjes net open, kon net een beetje lopen. In een rechte lijn kwam ze op mij af gewankeld en ging in mijn handen zitten. Ik ging eigenlijk daar kijken voor haar broertje, maar ze maakte me gauw duidelijk dat díé niet mee zou gaan. Dus in plaats van met een rood katertje kwam ik thuis met een blauwe poezenmeid.

Bij mijn ruin wist ik het pas toen ik er op zat. Toen ik 10 meter had gereden wist ik het. En hij wist dat ik het wist. De geintjes die hij bij andere kijkers heeft uitgehaald heeft hij mij trouwens later ook nog geflikt, maar toen had hij al een contract voor onbepaalde tijd. Echt niet dat ik 'm toen nog terug zou brengen

Kickin' my can all over the place
Weet je wat mijn paard kan? Hij kan pannenkoeken maken zonder beslag

Vivo por vos

Pony

https://books.google.nl/books?id=N6dHAw ... er&f=false

**Geplaatst:** 29-11-18 12:36

Geplaatst: 29-11-18 12:36

Marin_ka3 schreef:
anjali schreef:
Ik denk ook dat mens en dier een gemeenschappelijk karma kunnen hebben.Het is niet zomaar dat je elkaar tegenkomt.

Wat bedoel je met gemeenschappelijk karma?

Karma dat is het resultaat van je daden,in dit of je vorige levens. dat je nu op deze plaats bent,dat is een gevolg van wat je hiervoor allemaal hebt gedaan . Ook,als je in reincarnatie gelooft,kan het zijn dat jouw paard en jij elkaar al kenden in een vorig leven,en nu nog samen iets te doen hebben.

**Geplaatst door de TopicStarter:** 29-11-18 12:57

Geplaatst door de TopicStarter: 29-11-18 12:57

Dit begrijp ik, helder! Alleen, wat bedoel je precies met gemeenschappelijk karma?

Als toevoeging, voor mij is reïncarnatie geen 'geloof'.

Het is het paard dat de weg wijst, niet de ruiter.
Ik ken de weg.
Het paard voelt het.

**Geplaatst:** 29-11-18 16:31

Geplaatst: 29-11-18 16:31

Marin_ka3 schreef:
Dit begrijp ik, helder! Alleen, wat bedoel je precies met gemeenschappelijk karma?

Als toevoeging, voor mij is reïncarnatie geen 'geloof'.

Dat je door daden van vroeger iets met elkaar te maken hebt gekregen. Als je een paard koopt dan koppel je je lot aan dat van hem\haar.je krijgt iets gemeenschappelijks.

**Geplaatst:** 29-11-18 17:35

Geplaatst: 29-11-18 17:35

Avalanche81 schreef:
Ik weet wel dat mijn paard mij koos. Zij kwam naar mij toe en besloot dat ik haar mens was. En zo geschiedde. Zij was niet wat ik zocht, maar ze is precies wat ik nodig heb, en andersom ook.

Dit geldt voor mijn pony en mij ook. Hij was letterlijk in alles het tegenovergestelde van wat ik zocht. Maar blijkbaar hebben we elkaar nodig en kunnen we van elkaar leren. Ik in elk geval wel van hem.

**Geplaatst:** 29-11-18 18:00

Geplaatst: 29-11-18 18:00

Weer zo'n mooi verhaal met zo'n mooie boodschap.
Mijn religieuze/levensovertuigingen doen er niet toe, wel weet ik dat mijn paard voor mij had gekozen.

3 jarige tuigpaard merrie met een 16 jarige manege ruiter. Maar toen ik het halletje in liep bij de Fokker en zij haar koppie over de deur stak, en me recht in mijn ogen aankeek, wist ik al dat dat mijn paard was.
Inmiddels is elke dag met haar weer een mooi, nieuw avontuur. Ik leer van niemand meer dan van haar. Echt mijn vriendinnetje voor het leven.
Ben heel dankbaar voor de band die ik met haar heb, en dat ik niet mijn verstand heb gebruikt toen ik een paard ging kopen.

•Horonae• Z1
Volg Horonae op instagram, klik hier!

**Geplaatst:** 29-11-18 20:33

Geplaatst: 29-11-18 20:33

Frummels schreef:
Avalanche81 schreef:
Ik weet wel dat mijn paard mij koos. Zij kwam naar mij toe en besloot dat ik haar mens was. En zo geschiedde. Zij was niet wat ik zocht, maar ze is precies wat ik nodig heb, en andersom ook.

Dit geldt voor mijn pony en mij ook. Hij was letterlijk in alles het tegenovergestelde van wat ik zocht. Maar blijkbaar hebben we elkaar nodig en kunnen we van elkaar leren. Ik in elk geval wel van hem.

Ik wilde een 8 tot 10 jarige KWPN merrie. Iig warmbloed. Met een relaxed karakter, ervaren in alles en makkelijk na te rijden.

Ik kwam thuis met een 2 jarige Engels Volbloed (net 2), zo groen als gras, vreselijke heethoofd, uiteraard onervaren, en nooit gereden uiteraard. Dus ja. :')

Maar wij keken elkaar aan, en zij besloot, en dat was dat. Zij is overigens broodnuchter, en nergens bang voor. Ze is heel makkelijk te kalmeren, goudeerlijk, maar wel snel heet. Sensibel, heel eenkennig, ze weet wat ze wil en wat ze niet wil, sterke persoonlijkheid, en als ze je vertrouwt, zo zacht en zo vriendelijk en ze is heel gezellig. Ze kan me echt uren gezelschap houden, gewoon omdat ze het leuk vindt samen te zijn. En ze aait me over mijn wang met haar snoet. En maakt van mijn haar een vogelnest. En ik ben gewoon dol op haar.

Verstandige keuze? I don't know and I really don't care. Maar ik hou van d'r.

[VOLG] Avalanche heeft een kat gevonden...... de avonturen van Simba
[BB-ITP] Is het een leeuw? Is het een tijger? Het is..... Simba!!!

**Geplaatst:** 30-11-18 10:04

Geplaatst: 30-11-18 10:04

Avalanche81 schreef:
Frummels schreef:
Dit geldt voor mijn pony en mij ook. Hij was letterlijk in alles het tegenovergestelde van wat ik zocht. Maar blijkbaar hebben we elkaar nodig en kunnen we van elkaar leren. Ik in elk geval wel van hem.

Ik wilde een 8 tot 10 jarige KWPN merrie. Iig warmbloed. Met een relaxed karakter, ervaren in alles en makkelijk na te rijden.

Ik kwam thuis met een 2 jarige Engels Volbloed (net 2), zo groen als gras, vreselijke heethoofd, uiteraard onervaren, en nooit gereden uiteraard. Dus ja.
Maar wij keken elkaar aan, en zij besloot, en dat was dat. Zij is overigens broodnuchter, en nergens bang voor. Ze is heel makkelijk te kalmeren, goudeerlijk, maar wel snel heet. Sensibel, heel eenkennig, ze weet wat ze wil en wat ze niet wil, sterke persoonlijkheid, en als ze je vertrouwt, zo zacht en zo vriendelijk en ze is heel gezellig. Ze kan me echt uren gezelschap houden, gewoon omdat ze het leuk vindt samen te zijn. En ze aait me over mijn wang met haar snoet. En maakt van mijn haar een vogelnest. En ik ben gewoon dol op haar.

Verstandige keuze? I don't know and I really don't care. Maar ik hou van d'r.

Wat mooi hoe ze jou gekozen heeft!
Hier wel herkenbaar:Wij zochten een rijpaard met een koel karakter -mijn man is beginnend ruiter- van ergens tussen de 10 en 20 jaar oud. Stevig gebouwd/koudbloed of minimaal 1.65m hoog. Voorkeur voor een ruin.
We kwamen thuis met een Mini Appaloosa hengstje van net 2 jaar oud en 90 cm hoog.

Dus nu verdiepen we ons maar in het mennen.
Ik zag hem staan en hij drukte zijn snoet in mijn gezicht. De blik in zijn ogen (die heeft hij nog steeds) maakte dat ik er geen seconde over na hoefde te denken. We kunnen ook uren samen in de paddock zitten, hij met zijn hoofd op mijn schoot. Dat gevoel is echt onbetaalbaar!

**Geplaatst:** 30-11-18 11:46

Re: wie kiest wie?

Geplaatst: 30-11-18 11:46

Ja ik zou dat ook nooit willen missen :+:

Niet kunnen rijden neem ik dan maar voor lief. Haha jij had ook wel echt iets heel anders :')

[VOLG] Avalanche heeft een kat gevonden...... de avonturen van Simba
[BB-ITP] Is het een leeuw? Is het een tijger? Het is..... Simba!!!

**Geplaatst door de TopicStarter:** 01-12-18 11:24

Geplaatst door de TopicStarter: 01-12-18 11:24

A3a1 schreef:
Bijzonder hoe dat gaat....

Ik zag een foto van een dag oud veulen op facebook, heb afspraak gemaakt.
Was niet op zoek, maar ze keek me aan en ik wist het.
Wel pas later overstag gegaan.

Maar bij die fokker is normaal alles al weg voor het geboren was, zij niet, er had ook niemand naar haar gekeken.
Zo ging het ook met mijn hond, ze kwam, zag en overwon.

Apart, niet? Het kan verkeren, ...zo boeiend!

Het is het paard dat de weg wijst, niet de ruiter.
Ik ken de weg.
Het paard voelt het.

**Geplaatst door de TopicStarter:** 01-12-18 11:30

Geplaatst door de TopicStarter: 01-12-18 11:30

Wij zochten een rijpaard met een koel karakter -mijn man is beginnend ruiter- van ergens tussen de 10 en 20 jaar oud. Stevig gebouwd/koudbloed of minimaal 1.65m hoog. Voorkeur voor een ruin.
We kwamen thuis met een Mini Appaloosa hengstje van net 2 jaar oud en 90 cm hoog.

Dus nu verdiepen we ons maar in het mennen.
Ik zag hem staan en hij drukte zijn snoet in mijn gezicht. De blik in zijn ogen (die heeft hij nog steeds) maakte dat ik er geen seconde over na hoefde te denken. We kunnen ook uren samen in de paddock zitten, hij met zijn hoofd op mijn schoot. Dat gevoel is echt onbetaalbaar![/quote]

Dit vertegenwoordigd voor mij de schoonheid van het leven...

Het is het paard dat de weg wijst, niet de ruiter.
Ik ken de weg.
Het paard voelt het.

Wie is er online