Bokt.nl

**Geplaatst**: 19-11-18 19:47

Geplaatst: 19-11-18 19:47

Ik heb nooit echt een dip om niet te gaan. Soms iets minder zin door bijv. Weer maar sneller als ik gestresst ben.

Echter ga ik altijd en ben altijd blij als ik ben geweest!

Als ik een dip heb met het paard is dat vaak omdat ik dan onbewust gestresst ben of dat mijn paard een dagje niet lekker in haar vel zit/minder aanbied. Daarop passen wij het werk aan zodat het niet geforceerd wordt maar leuk blijft.

**Geplaatst**: 19-11-18 21:24

Geplaatst: 19-11-18 21:24

Shadow0 schreef:
Ik denk dat je hier op zich twee goeie aanknopingspunten hebt:
- het niet van jezelf moeten dat je 'genoeg' doet. Een half uur reizen enkele reis is veel, maar die reistijd verandert niet of je nou wel of niet wat doet daar. Ik ben zelf naar een aantal dingen toegegaan met vooraf de afspraak met mezelf: ik kan op elk moment weer terug. Ook na 5 minuten of na 10 seconden of zelfs nog voor dat ik voor een deur sta. Of ik nou 3 kwartier gereisd heb of geld heb uitgegeven, dat is al weg, dat is het verleden. Het enige dat belangrijk is: wil ik nu verder of niet? En als ik niet verder wil, dan ga ik weer weg.
Ik vond het heel bevrijdend en het heeft me over een boel drempels geholpen. Extra voordeel: ik voel me daarna niet zo uitgeput omdat ik niet koppig volhou tot ver over mijn grenzen, maar ik stop iets eerder.

- bij het wandelen is het niet duidelijk of het gaat om een fysiek probleem (als een paard je omver trekt en dat heeft fysieke gevolgen, dan kan ik me voorstellen dat het de rest van de wandeling verpest, maar in dat geval zou ik zeggen, een lang touw en loslaten), maar als het niet de fysieke gevolgen zijn zou ik daar vooral de lat lekker laag leggen. Als zij een momentje gaan grazen dan hebben ze een momentje gegraasd. Dat maakt je wandeling niet minder waard. Mijn reactie is meestal 'leuk geprobeerd, en nu gaan we weer verder' en dat is voor mij de minste frustratie.
Soms vind ik het een leuk spel om precies op het juiste moment te reageren en het te voorkomen, maar als dat niet zo is, dan pik ik het paard gewoon van de grond op en verder. Uiteindelijk krijg ik ze echt wel mee, en daar heb jij ook genoeg ervaring voor. Dus als dat iets langer duurt, dan nog niks.

Dank je voor je uitgebreide reactie

Mbt het eerste.. de reistijd verandert inderdaad niet, maar het geld kan ik wel besparen door niet te gaan als ik mij niet 100% voel.. Dan laat ik liever de auto in de garage staan dan dat ik een uur benzine verbruik om ze eens over hun snuit te aaien (waar eentje de helft van de tijd niet eens blij mee is, maar dat terzijde).

Het wandelen is inderdaad vooral het fysieke. De pony is er meester in om net als ik even niet oplet (bv even geniet van het uitzicht) de andere kant op te snokken. En mijn lichaam kan heel slecht om met onverwachte klappen. Vandaar ook dat het rijden niet wil, als pony 1 keer schrikt en opzij springt of even gaat rennen kan ik 3 dagen niet lopen...
Maar daarnaast is het ook een stuk hoe je ermee omgaat inderdaad, misschien moet ik het mentaal wat meer loslaten en eens kijken wat hij doet als ik hem gewoon laat doen en weer meevraag. Hoewel ik het idee heb dat hij zich misschien gewoon gaat parkeren en het allemaal wel ok vind.

Pandora2 schreef:
Daar zeg je het zelf...het lijkt je zo saai. Maar is dat ook zo in het hoofd van een paard ? Don't think so
De andere 22 of 23u in een etmaal staan ze ook maar te eten en te kijken namelijk
Mijn advies blijft...laat het los. Ze hebben een goed leven. Ga erheen als je er zin in hebt.
Dan houdt dat stemmetje in je hoofd ook meteen zijn waffel dicht

Kan het inderdaad niet zeggen, maar blijf er toch mee zitten..
En als ik er 2u wat mee doe hebben ze toch al 2u meer afleiding als wanneer ik niet ga

**Geplaatst**: 19-11-18 21:30

Re: Hoe ga jij om met dipjes?

Geplaatst: 19-11-18 21:30

Ik heb op dit moment ook een dipje. Ook gezondheidsrelateerd. Ik ga ook lang niet elke dag, paardlief krijgt goede zorg van de stalhouder dus dar is het probleem niet.
Als ik nu ga is het de ene keer alleen een knuffel, de andere keer poetsen, maar ook wandelen of even hobbelen zonder tuig. Maar met waar ik op dat moment zin in heb. Zo leg ik mezelf geen verplichting op en komt het hoop ik snel weer terug en kunnen we weer meer focussen o p het rijden.
Voor nu wil ik gewoon weer kunnen genieten zonder het moeten gevoel

**Geplaatst**: 19-11-18 22:14

Geplaatst: 19-11-18 22:14

Shadow0 dat vind ik een hele mooie van je.
Dat je altijd terug mag gaan, zelfs als je er niet bent aangekomen.

Toen ik jaren terug burn out was, heb ik een vergelijkbare afspraak met mezelf gemaakt, bij mij kon van het ene op het andere moment het licht uitgaan. Daarvoor ging ik er altijd doorheen, tot ik dus burn out was.
Vanaf dat moment ging ik terug naar huis, of als ik ergens was waar ik op bed kon gaan liggen, ging ik daar slapen. Wat er van over gebleven is dat ik nog altijd powernaps heb, als dat nodig is.

**Geplaatst**: 19-11-18 23:12

Geplaatst: 19-11-18 23:12

[***] schreef:
Denk dat we ongeveer in hetzelfde schuitje zitten.
Het nooit kunnen zeggen "ik ga nu en ik ga dit of dat doen vandaag" want je moet eerst kijken hoe je pony zich op die specifieke dag voelt, daarop eventueel je plannen aanpassen om dan soms onderweg tot de conclusie te komen dat zelfs dat wat je na aanpassing in gedachten had het niet gaat worden ...

En dat laatste is zeker waar, en dat maakt het ook dat ik er nog niet mee gestopt ben. Maar hoe mooi het ook allemaal is, je bereikt er niks mee...

Wat wil je bereiken dan? Wat voor doelen heb je jezelf gesteld binnen wat voor tijd? Misschien dat je die bij kunt stellen, zodat het fijner en minder gedwongen gaat voelen voor jou?

Ik wilde met Guppie endurance gaan rijden. Flink voor getraind, een elke rit bezig met afstand, snelheid en conditie van het paard. Uiteindelijk ook echt 1x gestart, Gup vond het niets, veel te veel stress op het wedstrijdterrein, dus dat was eens maar nooit weer.
Nu track ik nog wel elke rit, maar maakt het me echt geen hol uit hoe ver, snel of wat dan ook ik rijd, als we het samen maar leuk hebben gehad.

**Geplaatst**: 20-11-18 12:01

Geplaatst: 20-11-18 12:01

Goh, dat is een moeilijke. Eigenlijk heb ik geen doelen meer, en al helemaal niet met een termijn, omdat ik altijd van een kale kermis thuiskom.. Of er komt medisch iets tussen, of pony wordt vervelend, of ik kan het zelf niet, of ...

Voor nu zou ik het geweldig vinden moesten we gewoon onder het zadel naar buiten kunnen, stappen, draven en galopperen. Dan zou ik al gelukkig zijn 8-)

Maar zie het niet meer gebeuren, en er is zoveel anders wat je in de plaats kan doen maar ik zie het niet, of het is teveel moeite, of pony ziet het niet, of ....

Bedankt nog voor de verdere reacties, vind het interessant om te lezen

**Geplaatst**: 20-11-18 13:54

Geplaatst: 20-11-18 13:54

[***] schreef:
Goh, dat is een moeilijke. Eigenlijk heb ik geen doelen meer, en al helemaal niet met een termijn, omdat ik altijd van een kale kermis thuiskom.. Of er komt medisch iets tussen, of pony wordt vervelend, of ik kan het zelf niet, of ...

Voor nu zou ik het geweldig vinden moesten we gewoon onder het zadel naar buiten kunnen, stappen, draven en galopperen. Dan zou ik al gelukkig zijn Maar zie het niet meer gebeuren, en er is zoveel anders wat je in de plaats kan doen maar ik zie het niet, of het is teveel moeite, of pony ziet het niet, of ....

Bedankt nog voor de verdere reacties, vind het interessant om te lezen

Het doel kan toch ook zijn, ik doe iedere dag 10 minuten iets met hem.
En je houdt je daaraan.

Ik doe 1 ding per x en als mijn pony niet in een geweldige staat is, wordt dat 10 minuten wandelen, poetsen op een plekje waat hij iets minder graag staat of de poetsplaats.
Of je herhaalt iets op die dagen wat hij al heel goed kan.

**Geplaatst**: 20-11-18 18:35

Re: Hoe ga jij om met dipjes?

Geplaatst: 20-11-18 18:35

Dat kan .. maar dan heb ik het er weer moeilijk mee dat ik een uur benzine zou verbruiken om 10 minuten iets met de pony te doen ... Dat vind ik dan weer zonde, en dan kan ik net zo goed niet gaan ...

Probleem bij de pony is dat hij zelfs met dingen die hij goed kan/we constant doen ineens iets kan hebben van "neen, wil ik vandaag niet". Dus je kan nooit met zekerheid zeggen van 'dit of dat zal wel gaan en dan kunnen we daar plezier mee hebben' want alles hangt van zoveel factoren af. Het is gewoon beetje een speciaal geval, en je moet er altijd 100% bij zijn en dat lukt me niet altijd...

**Geplaatst**: 20-11-18 19:26

Geplaatst: 20-11-18 19:26

Misschien moet je je paard dichterbij stallen.
Je reistijd maakt het erg ingewikkeld en is wellicht ook een onderdeel van het probleem.

**Geplaatst**: 20-11-18 19:58

Re: Hoe ga jij om met dipjes?

Geplaatst: 20-11-18 19:58

Dat is een feit, dat de reistijd het er niet simpeler op maakt.
Maar ze verhuizen is niet meteen een optie. Ze staan daar goed en hebben beiden zo'n enorme eisenlijst dat het echt zoeken is naar een naald in een hooiberg voor een geschikte stalling. Verder is de omgeving er super en kan je alle kanten uit zonder dat je persé een trailer of dergelijke nodig hebt, wat ik als buitenmens wel heel fijn vind.

**Geplaatst**: 20-11-18 20:13

Geplaatst: 20-11-18 20:13

Wat zou je zelf willen veranderen?

**Geplaatst**: 20-11-18 20:44

Geplaatst: 20-11-18 20:44

[***] schreef:
Mbt het eerste.. de reistijd verandert inderdaad niet, maar het geld kan ik wel besparen door niet te gaan als ik mij niet 100% voel.. Dan laat ik liever de auto in de garage staan dan dat ik een uur benzine verbruik om ze eens over hun snuit te aaien (waar eentje de helft van de tijd niet eens blij mee is, maar dat terzijde).

Ga bij jezelf na: moet je dat geld besparen? Kan je een boterham meer eten als je die benzine niet verbruikt? Heb je echt andere plannen met het geld? Of is dit eigenlijk een redelijk gemakkelijk excuus om ten volle toe te geven aan je dip?

**Geplaatst**: 20-11-18 20:49

Geplaatst: 20-11-18 20:49

Ja, ik herken het. En had dat nooit van mezelf verwacht. Was echt een penny. Maar mijn pony staat goed, 24/7 buiten, schuilstal en onbeperkt hooi. En dan ook nog een stuk of 8 vriendjes, waarvan er elke dag wel 1 of meerdere eigenaars van komen.

Ik ga zo’n 3 keer in de week. Soms 6, soms maar 2 keer. Zoals vandaag had ik kunnen gaan aangezien mijn vriend vakantie heeft (we hebben kinderen). Maar was vanavond zo gaar dat ik ben gaan liggen. Dan ga ik morgen wel. Alleen het weekend was ik ook al niet geweest, dus dan kom ik dus op twee keer uit. Ga vrijdag sowieso, dan werk ik daar in de buurt. Ik heb nl ook een half uur reistijd vanaf huis.

Het is wel zo dat wanneer ik ga, ik wel kan genieten. Blij ben dat ik ben gegaan. Dus ws zit daar wel ons verschil: alsof ik mezelf iets leuks ontzeg?

**Geplaatst**: 21-11-18 07:38

Re: Hoe ga jij om met dipjes?

Geplaatst: 21-11-18 07:38

En jij kan ook niet verhuizen meer richting stal?

Zou een verzorger zoeken nog een optie zijn? Dat hij/zij bijvoorbeeld 2 dagen in de week sowieso gaat, en dat je iig weet dat er dan aandacht wordt gegeven aan ze? Misschien scheelt dat voor jou, dat je die 2 dagen dan niet hoeft, en misschien op andere dagen toch meer zin krijgt om te gaan?

**Geplaatst**: 21-11-18 09:00

Geplaatst: 21-11-18 09:00

Wat vervelend dat je zo'n dipje hebt [***]! Ik herken het kntzettend en ik denk dat een paar bokkers al goede puntjes hebben benoemd:

1. De lange reistijd (en lichamelijke effect op je) & daardoor het gevoel dat je iets voor een bepaalde tijd moet doen om je benzinekosten te verantwoorden
2. Het idee dat je paarden het meest saaie leven ooit hebben, dus moet je ze afleiding geven

Maar ook een pony met een heel eerlijk karakter die opeens nee kan zeggen. En een baasje dat daar ook naar (wil) luisteren. Ik heb hier ook een paard die heel duidelijk kan zijn, en eerlijk gezegd kan ik dan beter naar huis. Dan is zelfs even borstelen of grazen niet te doen. En dan kan ik mezelf wel dwingen - vanwege de reistijd - toch iets te doen.. mja. Uiteindelijk eindigt dat erin dat ik achteraf alsnog denk.. had het nou losgelaten en het een dagje gegeven $:\$

Punt 1 is mogelijk te veranderen door een spelt in een hooiberg te zoeken qua stalling dichterbij. Of mogelijk zelf te verhuizen?
Punt 2 is misschien meer voor jou dan je pony's. Maar bedenk eens wat jij vindt wat paarden nodig hebben voor een 'leuk' leven en kijk of je aanpassingen zou kunnen maken die jou ook meer rust zouden kunnen brengen

Maar wat voor mij hier écht het verschil heeft gemaakt is een soort trainingslogboekje. En dan gaat het niet over rijden maar juist +R. Elke keer dat we iets hebben gedaan schrijf ik 2 punten op die goed gingen of goed voelde én 1 puntje waaraan ik volgende keer wil werken.

Daardoor ben ik gaan inzien dat toch best veel dingen goed gaan, training wel zin heeft en krijg ik zin om elke keer weer een stapje uit te werken. Eigenlijk vergelijk ik mezelf niet meer met de mooiste instagram verhalen of succestopics, maar met mezelf. Maar vooral ben ik gaan leren echt bezig te zijn met het positieve ipv wat er mis ging of nog niet goed genoeg gaat.

En dus kan ik na een wandeling waarbij ze gras eten heel makkelijk denken:
+: het uitzicht was prachtig
+: we hebben een lekker stuk gewandeld en pony liep hele stukken netjes mee
--> volgende keer meer focus op het wel/niet gras eten

En voor mij voelt het dan allemaal stukke beter. Al had ik vooraf niet verwacht dat zo'n dagboekje een verschil zou maken.

Succes!

**Geplaatst**: 21-11-18 09:37

Geplaatst: 21-11-18 09:37

Zomaar een paar ideeën.
Kun je met een clicker werken, om je grasgerichte paard mensgericht te maken zonder fysieke kracht?
Gaat met de lange lijnen erachter lopen beter, of misschien zelfs voor de wagen beleren?

**Geplaatst**: 21-11-18 11:16

Re: Hoe ga jij om met dipjes?

Geplaatst: 21-11-18 11:16

Bedankt voor de reacties nog, zit nu even op mobiel dus weet niet of ik alles mee ga hebben maar indien nodig kom ik er vanavond nog op terug

Zag ergens iets over wat ik zou willen veranderen. Meer motivatie op de dagen dat ik ze niet heb zou al fijn zijn. Dat ik toch de stap kan zetten om te gaan en dan (hopelijk) toch genieten.

Verder denk ik dat de reactie van freetorun het wel mooi samenvat. Het zijn vaak een heel aantal factoren die samen komen en het moeilijk maken. En veel zit waarschijnlijk in mijn hoofd

In de richting van de paarden verhuizen is geen optie, heb pas gekocht en in die regio was niks te vinden. Ook gaan de paarden niet eeuwig leven en dan is deze regio interessanter zeg maar. De benzinekosten maakten tot nu toe niet uit, was alleen het idee, maar nu met de nieuwe kosten die erbij gaan komen misschien wel, dat weet ik nog niet.

Ik werk al met clickertraining/R+ en dat heeft veel verandert. Maar er zijn ook weer nieuwe problemen (te enthousiaste pony en boos worden wanneer er geen click komt als hij het verwacht, korte samenvatting) al gaat dat ook steeds beter.

Met lange lijnen is het grasgedeelte nog moeilijker, mennen hebben we een tijd gedaan maar na een koetsongeluk niet meer.

Verzorgers is ookal zo'n speld in een hooiberg en kost ook allemaal energie. Voor mij zou het al veel oplossen als de pony's samen zouden lopen, van 2 paddocks 1 paddock maken. Maar of ik hun daar een plezier mee doe? Denk het niet..

**Geplaatst**: 21-11-18 11:47

Geplaatst: 21-11-18 11:47

En wat heb jij nodig om meer gemotiveerd te raken?

Ga out of the box denken, maar schrijf alles op waardoor jij denkt, zo ik ga.
Of het reeel is, zou ik even niet aan denken.

( trouwens een mogelijkheid die ik je mee wil geven, koop een Lupo diesel, de wat oudere versies zijn erg zuinig )

**Geplaatst**: 21-11-18 18:46

Re: Hoe ga jij om met dipjes?

Geplaatst: 21-11-18 18:46

Ik zou meer gemotiveerd zijn als ik gewoon zou kunnen gaan en doen wat ik in gedachte heb en daarvan genieten. Dat ik gewoon zoals bijna iedereen mijn paard kan opzadelen en gewoon rijden, zonder allerlei problemen die daardoor opduiken. Niet moeten nadenken of vandaag wel een geschikte dag, maar gewoon kunnen doen, en een vrolijk paard hebben die graag met je meedoet, wat je ook verzint ...

Denk niet dat het in deze tijd handig is om over te schakelen naar een diesel-auto. Ik weet niet hoe het in Nederland is maar hier is de diesel een pak duurder dan benzine en je mag niet overal meer met een diesel-auto komen.

**Geplaatst**: 21-11-18 19:25

Geplaatst: 21-11-18 19:25

[***] schreef:
Ik zou meer gemotiveerd zijn als ik gewoon zou kunnen gaan en doen wat ik in gedachte heb en daarvan genieten. Dat ik gewoon zoals bijna iedereen mijn paard kan opzadelen en gewoon rijden, zonder allerlei problemen die daardoor opduiken. Niet moeten nadenken of vandaag wel een geschikte dag, maar gewoon kunnen doen, en een vrolijk paard hebben die graag met je meedoet, wat je ook verzint ...

Er zijn naar mijn idee minstens 2 manieren om hier dichterbij te komen. De ene manier is om een ander paard te kopen, eentje die niet zo lastig en sjachrijnig is. De tweede manier is om toch net zoals bijna-iedereen bijna-elke dag op te zadelen en iets te doen. Je zult door een partijtje zure appels heen moeten omdat je paard nu nog niet zo meewerkend is, maar vroeg of laat krijg je resultaat van je werk. Je zult al je smoesjes opzij moeten zetten en doorwerken op een ritme van rijden, longeren en rust. Op een gegeven moment wordt elke dag een geschikte dag omdat jullie conditie beter wordt en je paard misschien toch niet veel buien had als je dacht. De hele bult van kan-niet, gaat-niet, wil-niet, lukt-niet zul je overboord moeten gooien, want dat zal je nooit verder helpen. Maar als je je paard weer een beetje tot leven hebt gewekt, gaat het vanzelf beter.

**Geplaatst**: 21-11-18 20:02

Geplaatst: 21-11-18 20:02

[***] schreef:
Ik zou meer gemotiveerd zijn als ik gewoon zou kunnen gaan en doen wat ik in gedachte heb en daarvan genieten. Dat ik gewoon zoals bijna iedereen mijn paard kan opzadelen en gewoon rijden, zonder allerlei problemen die daardoor opduiken. Niet moeten nadenken of vandaag wel een geschikte dag, maar gewoon kunnen doen, en een vrolijk paard hebben die graag met je meedoet, wat je ook verzint ...

Maar feit is dat je best wel heel snel problemen ziet en niet de dingen ziet waar je wel van kan genieten. Je hebt als het ware een ideaalbeeld in je hoofd. Het minste dat daar van afgeweken wordt en bam, je plezier is weg.
Neem nu bv. het gaan wandelen met je paard. Hoe leuk de wandeling ook is, hoe prachtig die zonsopgang ook, je paard trekt je twee keer ruw naar het gras toe en daar gaat je plezier. Je keert verdrietig terug naar stal, je stapt verdrietig in je auto en je denkt: kon ik maar zoals iedereen... had ik maar zoals iedereen....
En weet je wat je vergeet? De dingen die je wel hebt. Dat je überhaupt een pony hebt die je kan halsteren en mee naar buiten kan nemen, dat je op een stal staat waar je met je pony naar buiten kan. Ik sta op een stal midden in bewoond gebied op een baan waar niet voorzichtig gereden wordt. Ik kan niet zomaar met mijn paard het erf af wandelen. Als ik een buitenritje wil maken, moet ik de trailer (die ik niet heb) aankoppelen en minstens 30 minuten rijden voordat ik in veilig buitenrijgebied zit. Het aantal buitenritten of wandelingen die ik met mijn paard op deze stal gemaakt heb, is dus 0.

Wil ik hiermee aangeven dat ik zieliger ben dan jij en dat je niet moet klagen? Nee. Ik wil alleen aangeven dat iedereen zijn of haar struggles heeft, dat iedereen moet roeien met de riemen die die heeft. Hoe vaak denk je dat iemand in zijn hoofd een flinke dressuurtraining gepland heeft en dan op stal aankomt om te zien dat het paard een hoefijzer heeft afgetrapt. Je kan dan inderdaad denken: 'zie je, met die knol kan ik ook nooit doen wat ik gepland heb.' of je kan denken 'zonde, volgende keer dan maar.'

**Geplaatst**: 21-11-18 20:07

Geplaatst: 21-11-18 20:07

Heb het de laatste tijd ook vaak tot dagelijks.
Ik moet mezelf naar de weide sleuren en als ik ze daar zie staan in de modder, dan denk ik ook: "Ach nee, niet weer de modderige winter waar je niets in kan doen"

Mijn paard loopt ook kreupel (HKO vastgesteld) en ik heb al maanden niet meer gereden. In het begin verlangde ik naar een leuke rit te paard, maar nu hoeft het ook allemaal niet meer.
Ook staat ze 24/7 buiten en is er geen piste ter beschikking, dus de winter is één grote pauze zonder lust naar de paardensport.

Ook school vraagt veel tijd en daardoor raak ik ook uitgeput. Door het feit dat ik niet veel met haar kan doen, kost het mij dan weer energie in plaats van dat de paardensport mij energie geeft.

Momenteel heb ik er even genoeg van, en momenteel kan verdwijnen naar zin of gewoon boeken toe en compleet dit alles afsluiten.

**Geplaatst**: 21-11-18 20:25

Geplaatst: 21-11-18 20:25

@ Pipodipo : ik begrijp wat je wil zeggen maar ik heb geen idee of dat hier gaat werken. Regelmaat is al geen optie want ik heb zeer onregelmatig werk. Daarnaast zijn die zure appels het probleem, want ik zie daar fysiek van af en dan stop je vanzelf met doorzetten. Plus dat ik wel iemand ben die wil dat de pony het ook leuk vindt. En misschien gaat die dat wel leuk vinden als ik doorzet, maar in tussentijd zit ik wel met diverse problemen. Kan dan wel makkelijk zeggen 'ik gooi alles overboord' maar pijn is pijn ...

@ Gini : je hebt zeker een punt

En ik probeer ook te genieten van de kleine dingen en het goede in dingen te zien. Niet altijd makkelijk, maar ik werk er aan. Het is ook zo dat onze band de laatste tijd enorm goed is, maar toch blijft hij zo wisselend in zijn buien dat het moeilijk is om daar altijd het goede van te zien. Ik kan bv. niet terugvallen op 'iets doen wat makkelijk en leuk is' want soms is hem gewoon een aai over zijn bol geven er al teveel aan ...

Dat mijn plezier verdwijnt omdat mijn pony twee keer ruw naar het gras toe trekt is omdat ik daar fysieke last van over hou. Zelfde als met rijden, schrikt hij een keer of doet hij een ander manoeuvre dan kan ik 3 dagen bijna niet meer lopen. Maar ik moet wel de volgende dag gewoon op mijn werk staan en hun boeit het echt niet dat ik even niet kan omdat mijn paard het wat moeilijk had...

Er is voor mij ook een verschil tussen op stal komen en zien dat je paard ziek of kreupel is dan op stal komen en eerst moeten uitzoeken uit welke richting de wind waait en wat misschien wel of niet mogelijk is. En misschien maak ik het ook allemaal te moeilijk, maar ik heb door de jaren heen al zoveel geprobeerd en daar zaten ook zeker periodes bij van "niet zeuren maar gewoon doen/luisteren". Heeft me uiteindelijk weinig opgeleverd.

Ik denk dat ik ook anders in de dingen sta dan andere mensen. Sommigen denken om het simpel te houden: ik ben een uur met mijn paard gaan wandelen en we leven beiden nog, het was een goede wandeling. Terwijl het voor mij veel verder gaat, als ik onderweg merk dat mijn pony om wat voor reden dan ook niet happy is dan neem ik dat mee naar huis ... Dan maakt het mij niet uit dat we het wel overleefd hebben, ik wil dingen doen met een blije en meewerkende/meedenkende pony ... Niet met eentje die het maar doet omdat ik dat persé wil en hij geen keus heeft.

@ TheEvilQueen : dat van de modderige winter herken ik ook

Voor mij heb ik dat kunnen oplossen door op een volpension-stal te gaan staan, ipv alles zelf te doen. Natuurlijk is hier ook modder, maar ik moet er niet met een kruiwagen door (hoewel we ook voor verharding gezorgd hebben dus het probleem is ook niet zo groot) bv. Dat maakt al een wereld van verschil.

Maar ik begrijp wel dat in zo'n situatie je de moed in de schoenen zakt. Hopelijk kan je toch ook ergens wat lichtpuntjes vinden.. Je kan helemaal niks met je paard? Ook geen kleine dingen? Er zijn altijd wel wat trucjes of dingen aan te leren waar ze niet veel voor moeten bewegen bv.

Het afsluiten kan ik niet, daar zijn de pony's mij toch te dierbaar voor. Maar of er na deze 2 nog ooit een nieuwe komt kan ik momenteel niet zeggen.

**Geplaatst**: 21-11-18 20:26

Geplaatst: 21-11-18 20:26

Ik heb het eigenlijk elk jaar in de winter. Vooral omdat ik gewoon werk tot 5 en het dus al donker is als ik thuis ben. En het is dan koud en donker en dan ja dan blijf ik liever lekker warm bij de kachel, dan dat ik naar buiten ga om me paard te zadelen en de baklampen aan te doen. Ik heb 2x in de week les en dan moet ik wel en als ik er dan opzit, dan denk ik meestal is dit nou alles?

**Geplaatst**: 21-11-18 21:01

Geplaatst: 21-11-18 21:01

[***] schreef:
Ik zou meer gemotiveerd zijn als ik gewoon zou kunnen gaan en doen wat ik in gedachte heb en daarvan genieten. Dat ik gewoon zoals bijna iedereen mijn paard kan opzadelen en gewoon rijden, zonder allerlei problemen die daardoor opduiken. Niet moeten nadenken of vandaag wel een geschikte dag, maar gewoon kunnen doen, en een vrolijk paard hebben die graag met je meedoet, wat je ook verzint ...

Denk niet dat het in deze tijd handig is om over te schakelen naar een diesel-auto. Ik weet niet hoe het in Nederland is maar hier is de diesel een pak duurder dan benzine en je mag niet overal meer met een diesel-auto komen.

Ik probeer met je mee te denken, als iets niet voor jou geld, dan is dat gewoon zo, ook al is het elders anders.

Ja, en wat heb je nodig?
Wat kun je doen om de obstakels te verminderen?