Hoe ga jij ermee om? Zeg je dan tegen jezelf dat het ok is om even niks te doen? Of geef je jezelf een schop onder je kont en ga je alsnog?
Waar heeft bij jou een dipje mee te maken? Het weer? Het paard? Je gezondheid?
Heb je al eens gedacht om er helemaal mee te stoppen?
Ik merk zelf dat ik er de laatste tijd steeds vaker last van heb, en zoek manieren om er mee om te gaan. Soms kan ik mezelf een schop onder mijn kont geven en gewoon gaan, waar ik achteraf natuurlijk bijna altijd blij mee ben. Andere momenten kan ik mij er echt niet toe aanzetten en zou ik het liefst de hele dag in mijn bed kruipen en niet bewegen (wat ik dan weer tijdverlies zou vinden, haha)...
Bij mij is het vooral gezondheidsgerelateerd. Gezond kan je mij niet noemen en er zijn momenten dat ik er meer last van heb dan andere. Die momenten zijn het moeilijkst. Tegelijk voel ik mij ook enorm schuldig als ik niet ga, wat natuurlijk niet meehelpt aan het proces. Door wel te gaan forceer ik mij soms (of pony forceert mij door net niet te doen wat ik graag zou willen

Het is enerzijds het gaan op zich wat problemen geeft, maar daarnaast ook het dingen doen. Heb soms totaal geen motivatie en nergens zin in, denk dat het toch allemaal niks uithaalt en dat we toch niks gaan bereiken. En dan heb ik het nog niet eens over het rijden want dat is helemaal ver-van-mijn-bed. Maar gewoon grondwerk en dingen als vrijheidsdressuur, wat spelen, ....
Denk steeds vaker hoe het zou zijn zonder paarden ... en weet ook niet of ik na deze pony's nog aan wat nieuws zou beginnen. Maar uiteraard zijn er ook momenten waarop ik niet zonder zou kunnen, en zou ik mijn huidige pony's echt niet kunnen missen.
Hoe ga jij met dit soort dingen om? Als ze al eens hebt natuurlijk.
Misschien vind ik op deze manier wat handvaten om het voor mezelf leuker te maken...