Bokt.nl

**Geplaatst**: 19-11-18 12:14

Hoe ga jij om met dipjes?

Geplaatst: 19-11-18 12:14

Denk dat er hier en daar wel mensen zitten die er af en toe last van hebben: een paardendipje.
Hoe ga jij ermee om? Zeg je dan tegen jezelf dat het ok is om even niks te doen? Of geef je jezelf een schop onder je kont en ga je alsnog?
Waar heeft bij jou een dipje mee te maken? Het weer? Het paard? Je gezondheid?
Heb je al eens gedacht om er helemaal mee te stoppen?

Ik merk zelf dat ik er de laatste tijd steeds vaker last van heb, en zoek manieren om er mee om te gaan. Soms kan ik mezelf een schop onder mijn kont geven en gewoon gaan, waar ik achteraf natuurlijk bijna altijd blij mee ben. Andere momenten kan ik mij er echt niet toe aanzetten en zou ik het liefst de hele dag in mijn bed kruipen en niet bewegen (wat ik dan weer tijdverlies zou vinden, haha)...

Bij mij is het vooral gezondheidsgerelateerd. Gezond kan je mij niet noemen en er zijn momenten dat ik er meer last van heb dan andere. Die momenten zijn het moeilijkst. Tegelijk voel ik mij ook enorm schuldig als ik niet ga, wat natuurlijk niet meehelpt aan het proces. Door wel te gaan forceer ik mij soms (of pony forceert mij door net niet te doen wat ik graag zou willen 8-)

) en dat maakt het natuurlijk niet leuker.

Het is enerzijds het gaan op zich wat problemen geeft, maar daarnaast ook het dingen doen. Heb soms totaal geen motivatie en nergens zin in, denk dat het toch allemaal niks uithaalt en dat we toch niks gaan bereiken. En dan heb ik het nog niet eens over het rijden want dat is helemaal ver-van-mijn-bed. Maar gewoon grondwerk en dingen als vrijheidsdressuur, wat spelen, ....

Denk steeds vaker hoe het zou zijn zonder paarden ... en weet ook niet of ik na deze pony's nog aan wat nieuws zou beginnen. Maar uiteraard zijn er ook momenten waarop ik niet zonder zou kunnen, en zou ik mijn huidige pony's echt niet kunnen missen.

Hoe ga jij met dit soort dingen om? Als ze al eens hebt natuurlijk.
Misschien vind ik op deze manier wat handvaten om het voor mezelf leuker te maken...

**Geplaatst**: 19-11-18 12:19

Re: Hoe ga jij om met dipjes?

Geplaatst: 19-11-18 12:19

dit is herkenbaar... ik ben er alles aan gaan doen om er achter te komen waarom ik een dipje had. ik had moeite met het gaan naar de paarden. als ik er eenmaal was dan genoot ik er echt van. ik ben veel youtube filmpjes gaan kijken over wat mensen doen met hun paard,ook op instagram ben ik met mijn paarden account begonnen om ideeen op te doen en om mensen te inspireren. Door dat ik veel zag van andere, kreeg ik ook weer kriebels om zelf aan de slag te gaan.

Ik begon met kleine stapjes, zodat elke keer als dat stapje goed ging, ik nog gemotiveerder de dag daarna naar de paarden ging om het stapje te herhalen of de volgende stap aan te leren. mijn grote tip: verplicht je zelf niets. heb je geen zin in rijden? prima dan ga knuffelen of borstelen. heb je zin om te wandelen? neem je paardje mee. geef je zelf de tijd en dan kom je er achter of je dit wil, of dat je liever je paardenhobby opgeeft voor andere dingen

Goodluckk!

**Geplaatst**: 19-11-18 12:21

Geplaatst: 19-11-18 12:21

Als ik alsnog zou gaan dan resulteert dat in miscommunicaties en Dexter die alleen maar net zo chagrijnig wordt. Dus als ik er geen zin in heb, of merk dat ik niet de juiste energie kan overbrengen, dan ga ik niet. Dexter is zo lui als dat hij groot is dus op dat gebied heb ik gewoon heel gemakkelijke paarden, die zal er niet slechter van slapen als hij me een week niet ziet. Duke moet gewoon op tijd zijn knuffels en aandacht krijgen, maar heb het nog nooit zo erg gehad dat ik zelfs daar geen zin in heb

Hier niet door mijn gezondheid, maar meer door drukte met werk en onregelmatige roosters.
Beide staan altijd buiten en hebben hun buikjes vol.

**Geplaatst**: 19-11-18 12:31

Re: Hoe ga jij om met dipjes?

Geplaatst: 19-11-18 12:31

Ik hoef alleen heen wanneer ik wil en zin en energie heb. Ik rijd zelf ook niet en longeren oid lukt me momenteel ook niet dus het is meer een aai over de bol en af en toe een borstel eroverheen en klaar.

Ik hoef verder niks te doen, voeren etc. is allemaal geregeld en paarden staan 24/7 met zijn allen buiten dus die hebben mij ook echt niet nodig verder. Ik denk dat het niet moeten al heel veel helpt, dan blijft het een leuk iets ipv elke keer klusjes doen.

Paarden vinden het wel best dat ik kom, maar het maakt ze verder ook niet uit als ik er een week niet ben. Je moet het dus echt voor jezelf doen.

**Geplaatst**: 19-11-18 12:37

Geplaatst: 19-11-18 12:37

Hier ook wel eens dipjes, vaak rond deze periode wanneer het vroeg donker is en kouder wordt. Ik geef er gewoon aan toe, ga naar stal als ik me er goed bij voel en doe waar ik op dat moment zin in heb. Het komt dus ook wel voor dat ik een dag oversla

Of dat ik wel ga, maar alleen ga poetsen. Ik heb een jonge pony, dus ik maak er slim gebruik van door hem een soort 'vakantie' te geven als ik in een dipje zit. Vaak ben ik daarna weer gemotiveerd om te beginnen met trainen en is mijn paard fijner omdat hij even kon bijkomen. Mijn andere paard staat op actief pensioen, dat is dus makkelijk.. Ik rijd wanneer ik zin heb en anders staat ze prima op haar paddock paradise

**Geplaatst**: 19-11-18 12:44

Geplaatst: 19-11-18 12:44

@ BlackBeautyZ : bij mij werkt het juist averechts.. ik zie heel vaak dingen die ik graag wil kunnen of echt van denk "wauw, wat moet dat geweldig zijn" maar tegelijk denk ik 'dit kunnen wij toch nooit, heeft geen zin om er tijd in te steken'. Plus dat heel vaak als ik toch iets probeer dit niet goed gaat (want het kan niet van de eerste keer lukken) dus dan is de zin ook weer klaar ...

Bij kleine stapjes is dan weer het probleem dat ik een half uur reistijd heb met de auto (enkel) en dat ik het dus geen zin vind hebben om naar de paarden te gaan om ze even te aaien of te borstelen. Naast dat op slechte dagen zelfs in de auto zitten mij al enorm last bezorgt (heb bekkenproblemen) dus dat motiveert ook niet bepaald.

Wandelen doe ik heel graag, en doe ik inderdaad ook samen met de pony('s). Maar ook daar zitten haken en ogen aan, want ik heb nogal grasgerichte dieren en 1 verkeerde beweging kan mijn plezier voor de rest van de wandeling (en de dag) verpesten.

@ Granoek: ook dat herken ik, heel energie/stemmingsgevoelige paarden ... Het gaat meestal nog wel prima als ik het gewoon bij borstelen en laten grazen hou (maar dat is vooral in de zomer leuk) maar zodra ik iets wil doen wordt het een ander verhaal.

De pony's komen in theorie niks tekort, ze staan 24/7 op hun paddock met schuilstal en krijgen eten en drinken. Staan echter niet samen door omstandigheden en er gebeurd rond hun paddock niet geweldig veel dus ik denk altijd dat ze waarschijnlijk het meest saaie leven hebben wat er bestaat...

**Geplaatst**: 19-11-18 14:51

Re: Hoe ga jij om met dipjes?

Geplaatst: 19-11-18 14:51

Ik krijg dipjes als ik een tijdje geen les heb, dan mis ik een doel en uitdaging. Ik heb het echt nodig om hard te kunnen trainen, met een paard dat dat ook leuk vind overigens.

Oplossing is in mijn geval dus ook simpel, rijles plannen!

**Geplaatst**: 19-11-18 15:07

Re: Hoe ga jij om met dipjes?

Geplaatst: 19-11-18 15:07

Ik ben er niet echt bekend mee, paardendipjes. Ik vind het heerlijk om met m'n paarden bezig te zijn. Maar doelen stellen helpt wel echt. En dan het liefst op korte termijn, bv: volgende maand kunnen we een keertwending om de achterhand rijden, of over 2 weken kunnen we 5m wijken aan de hand. En dan daarnaast elke week les om deze doelen te behalen.

Als je snel last heb van je lijf mag je je paarden gerust heel attent maken op jou. Grazen alleen na een bepaald commando, in alle andere gevallen mag er nog niet naar een grasspriet gekeken worden, laat staan dat ze je half omver trekken om te gaan grazen.

Wat misschien ook nog kan helpen is een verzorg(st)er waarmee je samen met de paarden bezig kan? Ik spreek met regelmaat met de eigenaren van m'n bijrijdpaarden af en dan gaan we gezellig samen aan de gang en je leert ook weer van elkaar.

**Geplaatst**: 19-11-18 15:32

Re: Hoe ga jij om met dipjes?

Geplaatst: 19-11-18 15:32

Als ik doelen stel gaat het juist helemaal mis. Dan ga ik teveel werken aan die doelen waardoor pony het niet meer kan verwerken ofzo en dan wordt hij juist heel vervelend. Moeilijk om uit te leggen via internet overigens.

Het is niet de bedoeling dat ze zomaar grazen, ben er ook al jaren mee bezig en het gaat met periodes echt netjes, maar zodra ik wat minder in mijn vel zit weten ze het, en profiteren ze daar op die manier van, wat mij dan weer extra last bezorgt en dat motiveert dus niet.

Verzorgsters zijn niet te vinden, heb pony's waar je 'niks' mee kan (zijn beide 20+) en waar je rekening mee moet houden met bepaalde dingen. Niet de beste combinatie voor verzorgers en als ze al beginnen zijn ze het ook snel weer beu.

Maar bedankt, ga er nog eens over nadenken of ik er toch wat van kan maken

**Geplaatst**: 19-11-18 15:41

Geplaatst: 19-11-18 15:41

Mijn dipjes hangen vooral samen met de gezondheid van mijn paarden. Ene heeft in het voorjaar veel last van zijn head shaken, de ander is atactisch en autistisch, en daarmee loop ik nogal eens tegen zijn grenzen aan.

Als dit elkaar opvolgt denk ik wel eens ik kap er mee, ik wil gewoon weer lekker ontspannen kunnen rijden als ik wil, en niet altijd maar dat of de een of de ander weer wat heeft....

Ook baal ik er soms van als het weer slechter wordt, je in de kou en het donker naar stal moet en het bos weer prut wordt....

Maar dan kijk ik in de mooie donkere ogen van mijn mannen, hoor dat zachte hinnikje, en ben ik weer om

Dan wandel ik wel weer een paar weken tot Guppie beter in zijn vel zit, of ga ik alleen stappen als Grote Vriend te veel schudt.

Voor mij helpt het dus om juist wel te gaan, wel met hun bezig te zijn, en simpelweg te ervaren.
Ervaren dat ze er zijn, hoe ze samen communiceren, hun lekkere kriebelplekje opzoeken, gewoon genegenheid delen zonder verwachtingen.

**Geplaatst**: 19-11-18 16:14

Re: Hoe ga jij om met dipjes?

Geplaatst: 19-11-18 16:14

Denk dat we ongeveer in hetzelfde schuitje zitten.
Het nooit kunnen zeggen "ik ga nu en ik ga dit of dat doen vandaag" want je moet eerst kijken hoe je pony zich op die specifieke dag voelt, daarop eventueel je plannen aanpassen om dan soms onderweg tot de conclusie te komen dat zelfs dat wat je na aanpassing in gedachten had het niet gaat worden ...

En dat laatste is zeker waar, en dat maakt het ook dat ik er nog niet mee gestopt ben. Maar hoe mooi het ook allemaal is, je bereikt er niks mee...

**Geplaatst**: 19-11-18 16:20

Re: Hoe ga jij om met dipjes?

Geplaatst: 19-11-18 16:20

Eigenlijk vind ik het niet zo raar dat jij dipjes hebt. Zou ik ook hebben eigenlijk als mijn paard zo’n zorgenkind was..

**Geplaatst**: 19-11-18 17:34

Re: Hoe ga jij om met dipjes?

Geplaatst: 19-11-18 17:34

En zijn moeilijk karakter niet te vergeten :Y)

Ach, vraag me soms wel af of ik de problemen niet zelf maak. Zou wel eens iemand anders er een tijd mee willen zien werken en dan zien of het niet beter gaat dan bij mij bv.

Maar dat is misschien offtopic.
Dus terug naar de dipjes, haha.

**Geplaatst**: 19-11-18 17:50

Geplaatst: 19-11-18 17:50

En als je het nu eens loslaat dat je iets MOET doen met je paardjes ?

Ik heb er hier 3 aan huis lopen, dus zin of niet, dipje of niet...ze moeten verzorgd :Y)

En eerlijk, ik zou niet anders willen. Ook al zijn er best dagen dat het mij tegensteekt.
But they keep me going om het zo maar even te noemen.
Is hier ook al best een hospice geworden ondertussen :')

Eéntje van 25, ééntje van 22 en een jongere spanjaard die momenteel niet gereden wordt omwille van onverklaarbare bloedneuzen.

De 2 oudere merries met cushing zijn al jaren op pensioen. Wordt ook niks meer mee gedaan en ze zijn er niet minder gelukkig om

Ik heb met mezelf de afspraak dat hier niks vertrekt, tenzij dood.

Dus ja, dan kom je vanzelf op een moment dat het enkel nog maar om weidegarnituur gaat.

**Geplaatst**: 19-11-18 17:58

Re: Hoe ga jij om met dipjes?

Geplaatst: 19-11-18 17:58

Dit had ik geschreven kunnen hebben. Al 8 jaar lang verzorg ik twee pony’s maar ook ik heb wel eens totaal geen zin. Toen ik een jaar of 14 was, besloot ik om gewoon helemaal niet te komen en dat ook niet te laten weten en op een gegeven moment ben ik toen vervangen door twee andere meiden en ben ik een jaar gestopt. Toch miste ik de paarden al snel en kon ik 1 van de 2 weer 1 keer per week gaan doen (zo dankbaar voor het opnieuw vertrouwen in mij). Na een jaar toen ook de andere er weer 1 dag bij mogen doen. Soms heb ik dagen dat ik gewoon 0 zin heb om iets te doen en helaas is de eigenaar wel van “je moet rijden” al heb ik daar soms totaal geen zin in. Dan stap ik al met tegenzin op en niks gaat goed, heb geen zin in een strijd met een pony die het ook niet wil dus na 20 minuten afstappen en afzadelen krijg ik altijd een gezellige boze opmerking dat het te kort is. En als ze er niet was dan verteld een ander wel dat ik kort gereden heb. Toen gelukkig overlegd en vond ze het ook oke als ik met 1 niet altijd reed maar de ander moet alsnog altijd gereden worden... Blijft een lastig ding. Vanavond moet ik ook weer en ga ik ook zeker niet rijden ook geen behoefte aan.
Het is ook dat het super druk heb met school en werk en eigenlijk word alles me even te veel (die dipjes dus) en dan heb ik ook even geen zin en tijd voor de paarden. Maarja ik ga dan toch maar en achteraf ben ik dan wel blij dat ik het heb gedaan en ben geweest.

**Geplaatst**: 19-11-18 18:01

Re: Hoe ga jij om met dipjes?

Geplaatst: 19-11-18 18:01

Ben en Jerrys

**Geplaatst**: 19-11-18 18:07

Geplaatst: 19-11-18 18:07

Vind ik niet zo lekker

@ Pandora2 : als ik niks moet dan heeft gaan ook geen zin.. ze staan volpension. Maar dan staan ze ook maar op hun stukje te eten en naar elkaar te kijken. Misschien is dat genoeg, maar het lijkt me zo saai..

@ SavannahNx : lijkt me ook niet fijn als je door anderen druk opgelegd krijgt. Dat heb ik dan gelukkig weer niet (hoewel.. dat stemmetje in mijn hoofd .. ).

**Geplaatst**: 19-11-18 18:11

Re: Hoe ga jij om met dipjes?

Geplaatst: 19-11-18 18:11

Ik heb een serieuze hekel aan slecht en koud weer..

In de winter staan mijn paarden dus grotendeels stil..
Ze staan 24/7 buiten in hun kleine kudde, dus ze missen mij echt niet..

**Geplaatst**: 19-11-18 18:19

Re: Hoe ga jij om met dipjes?

Geplaatst: 19-11-18 18:19

Ik heb ook wel eens zulke dipjes. Vaak als het weer vroeg donker wordt, koud, regen brrr. Maar mijn grootste 'excuus' is dat het druk is op het werk.
En ik baal ervan. Ik heb letterlijk geen tijd om overdag te gaan. Echter ben ik wel druk bezig om dat te veranderen.
Ik geef mezelf wel de gelegenheid om het even te laten zijn wat het is. Dus mezelf niet te dwingen want ik weet dat mijn drang om bij mijn paard te zijn binnen enkele dagen terug komt en dan kan ik er ook echt mijn rust in pakken.

**Geplaatst**: 19-11-18 18:20

Geplaatst: 19-11-18 18:20

Ik kon ook de motivatie niet vinden, kon alles doen wat ik wilde, springen, buiten rijden, mooie ritten verder weg maken, starten, maar...
ik deed het allemaal niet. Ik merkte dat ik ook onwijs veel stress kreeg van weer naar stal gaan. Dan was het, 'oh jeej, morgen ben ik vrij, dan moet ik naar stal', ipv dat k daar zin in had. En het stomme was, als ik er eenmaal was en ik zat er op, dan kon ik er wel van genieten hoor. Maar toch was de stress me teveel...
Dus, ik ben gestopt. Enige voordeel is, dat ik geen eigen paard heb, dus dan is stoppen wat makkelijker. En ik ben blij dat ik de stress niet meer heb. Ik mis het wel hoor, begrijp me niet verkeerd, maar niet zo erg dat ik weer wil beginnen. Misschien in de toekomst, wanneer ik een eigen paard kan kopen, maar voorlopig even niet.

**Geplaatst**: 19-11-18 18:26

Geplaatst: 19-11-18 18:26

[***] schreef:
Vind ik niet zo lekker

@ Pandora2 : als ik niks moet dan heeft gaan ook geen zin.. ze staan volpension. Maar dan staan ze ook maar op hun stukje te eten en naar elkaar te kijken. Misschien is dat genoeg, maar het lijkt me zo saai..

@ SavannahNx : lijkt me ook niet fijn als je door anderen druk opgelegd krijgt. Dat heb ik dan gelukkig weer niet (hoewel.. dat stemmetje in mijn hoofd .. ).

Daar zeg je het zelf...het lijkt je zo saai. Maar is dat ook zo in het hoofd van een paard ? Don't think so

De andere 22 of 23u in een etmaal staan ze ook maar te eten en te kijken namelijk

Mijn advies blijft...laat het los. Ze hebben een goed leven. Ga erheen als je er zin in hebt.
Dan houdt dat stemmetje in je hoofd ook meteen zijn waffel dicht

**Geplaatst**: 19-11-18 18:56

Geplaatst: 19-11-18 18:56

[***] schreef:
Bij kleine stapjes is dan weer het probleem dat ik een half uur reistijd heb met de auto (enkel) en dat ik het dus geen zin vind hebben om naar de paarden te gaan om ze even te aaien of te borstelen.
[...]
Wandelen doe ik heel graag, en doe ik inderdaad ook samen met de pony('s). Maar ook daar zitten haken en ogen aan, want ik heb nogal grasgerichte dieren en 1 verkeerde beweging kan mijn plezier voor de rest van de wandeling (en de dag) verpesten.

Ik denk dat je hier op zich twee goeie aanknopingspunten hebt:
- het niet van jezelf moeten dat je 'genoeg' doet. Een half uur reizen enkele reis is veel, maar die reistijd verandert niet of je nou wel of niet wat doet daar. Ik ben zelf naar een aantal dingen toegegaan met vooraf de afspraak met mezelf: ik kan op elk moment weer terug. Ook na 5 minuten of na 10 seconden of zelfs nog voor dat ik voor een deur sta. Of ik nou 3 kwartier gereisd heb of geld heb uitgegeven, dat is al weg, dat is het verleden. Het enige dat belangrijk is: wil ik nu verder of niet? En als ik niet verder wil, dan ga ik weer weg.
Ik vond het heel bevrijdend en het heeft me over een boel drempels geholpen. Extra voordeel: ik voel me daarna niet zo uitgeput omdat ik niet koppig volhou tot ver over mijn grenzen, maar ik stop iets eerder.

- bij het wandelen is het niet duidelijk of het gaat om een fysiek probleem (als een paard je omver trekt en dat heeft fysieke gevolgen, dan kan ik me voorstellen dat het de rest van de wandeling verpest, maar in dat geval zou ik zeggen, een lang touw en loslaten), maar als het niet de fysieke gevolgen zijn zou ik daar vooral de lat lekker laag leggen. Als zij een momentje gaan grazen dan hebben ze een momentje gegraasd. Dat maakt je wandeling niet minder waard. Mijn reactie is meestal 'leuk geprobeerd, en nu gaan we weer verder' en dat is voor mij de minste frustratie.
Soms vind ik het een leuk spel om precies op het juiste moment te reageren en het te voorkomen, maar als dat niet zo is, dan pik ik het paard gewoon van de grond op en verder. Uiteindelijk krijg ik ze echt wel mee, en daar heb jij ook genoeg ervaring voor. Dus als dat iets langer duurt, dan nog niks.

**Geplaatst**: 19-11-18 19:05

Geplaatst: 19-11-18 19:05

Ik weet nog niet zo goed hoe ik er mee om ga. Heb nu voor het eerst een dip. En rij al 33 jaar. Van de zomer mijn beste vriend in laten slapen. Ons nieuwe paard is heel lief maar moet ik erg aan wennen. Eind augustus er hard afgevallen en door een knieblessure lang niet kunnen rijden. Nu zou ik in principe weer een start kunnen maken. Maar het kriebelt nog niet erg. Ik denk ook omdat ik het verdriet nog niet goed verwerkt heb en toch ook angst heb gekregen. Ik geef het gewoon de tijd kan mijn ei ook kwijt met poetsen en longeren of met mijn dochter mee naar haar lease pony.

**Geplaatst**: 19-11-18 19:31

Re: Hoe ga jij om met dipjes?

Geplaatst: 19-11-18 19:31

Hmmm dipjes zien er bij mij zo uit wat al begint bij “ik kan prima los staan maar als Tamara geen zin heeft loop ik weg als ze het dekje op mij wil leggen”
Kelan word er dus echt vervelend van terwijl ik hem anders met mijn ogen en lichaam kan sturen
Ondanks dat Kelan niet van mijzelf is is hij net als Blazy voor een groot gedeelte wb aandacht en verzorging afhankelijk van mij en heb ik dus besloten dat als ik geen zin heb om te rijden wandelen of longeren ook goed is want zin om iets met ze te doen heb ik wel altijd

**Geplaatst**: 19-11-18 19:45

Geplaatst: 19-11-18 19:45

Hier kan ik niet eenduidig op reageren.

Ik ben van de powernaps, dus als ik moe ben overdag doe ik een dutje of dut, dan ben ik weer opgeladen en kan er tegen aan.

Als ik emotioneel in zwaar weer zit, ligt het er aan, soms zoek ik juist de paarden op en desnoods zit ik er bij in de wei en kijk, drink een wijntje en ontspan.
Maar soms heb ik even geen zin, dan ga ik even niet, en al helemaal niet rijden.
Als ik wel ga rijden heb ik teveel issues waardoor het niet goed gaat, en als ik val, val ik hard of iig erg ongelukkig.

Mocht ik na een week niet naar mijn paarden er nog steeds geen zin in hebben, maak ik een afspraak met mijn huisarts, want dan is er meer met me aan de hand.