Moderators: Neonlight, balance, C_arola, Sica
Retjethorse schreef:Ik ben voor het eerst op Aliaa gestapt toen ik een keer of 3 het gevoel had dat ze klaar was om een stapje verder te gaan dan enkel zadeltje op, longeren ermee, springen naast haar, been erover,...
Het is denk ik niet raar dat je je zo voelt hoor. Ik was ook wat onzeker, met toch wat stress, want het is de eerste keer natuurlijk!
Wat ik deed was beloningen geven na het opstappen, ik kan je verzekeren dat paardlief het niet erg vond om een ruiter te hebben die lekkers uitdeelt. Dit doe ik nog steeds trouwens.
Aliaa is een paard die heel duidelijk aangeeft wanneer ze iets niet leuk vindt. Ik vraag haar om in te parkeren, dus ze weet wat er daarna volgt (al vraag ik soms ook om in te parkeren zonder dat ik opstap). Tot nu toe heb ik nog geen vorm van 'protest' ondervonden omdat zij het niet leuk zou vinden. Integendeel, volgens mij vindt ze het zelfs best leuk om mij te laten meeliften. Normaal beweegt ze uit zichzelf niet zoveel in de bak, met mij erop gaat ze wandelen.
Lily_Fee schreef:Maar nu. Wanneer is een paard er aan toe? We doen dit allemaal voor mijn plezier. Ik wil graag rijden, omdat het mijn hobby is. Zo’n paard maakt het geen donder uit. Is het raar dat ik mij daarom onzeker voel, misschien zelfs egoïstisch? Hoe was dat voor jullie. Ben ik nu gewoon zo’n emo, of herkennen jullie het wel een beetje? Het voelt heel natuurlijk om het nu gewoon door te zetten, maar is het gek dat ik misschien bang ben dat het wel mis gaat. Of dat ze het vervelend vindt.
Nouja nu ik het terug lees, voel ik mij ook opeens een aansteller ofzo. Maar ergens is het ook wel fijn om het eens op te schrijven. Misschien gewoon wat geruststellende woorden nodig...