Geplaatst: 10-11-18 15:34 Het begin van het jaar was er eigenlijk niets spannends te melden. Charlotte haar buik groeide gestaag, net zoals die van mij.
Charlotte zou Charlotte niet zijn moest ze ons geen 2 weken voor de gek houden. Kegelen, niet kegelen, weeën, toch geen weeën. Maar, uiteindelijk kon ik deze foto in het volgtopic plaatsen!
Daar was hij dan, mooie knappe Pippin! Helaas, toen wij de volgende ochtend opstonden vonden wij niet alleen dit:
Maar ook dit. Miley, ons laatste oudje had we winter slecht verteerd. Ondanks dat ze met dekens had gestaan, constant eten ter beschikking had etc was ze toch flink afgevallen. Wat haar heeft doen neer gaan, geen idee. Maar ze wou niet meer. Ze lag daar maar wat. Eten intereseerde haar niet.
Ondanks dat ze niet meer wou gingen we het toch proberen. Tot amper 8 uur ervoor stond ze vol energie. Ze liep rond en hinnikte naar Charlotte en Pippin. Dierenarts erbij, oppeppers, vitaminen, pijnstiller, noem maar op. Haar in de benen geholpen en snel weer een dik deken opgelegd. Ondanks dat het rond de 20 graden was, was de grond nog ijzig koud. De oppeppers hielpen, maar helaas niet voor lang. Ze ging weer neer en er brak een nieuwe, koude nacht aan. Om het uur stonden wij op om haar recht te helpen, temperatuur te nemen etc. Maar telkens bleef ze maar een minuut staan. Rond 5.00 ‘s ochtens namen wij het besluit de dierenarts te bellen. We waren bijna 24 bezig. Ze wou echt niet meer. Tot ik rond 8.00 opeens dit zag
Ze stond, ze at! Wat het is geweest blijft ons een raadsel. Maar ze wou nog wel even gaan!
Zo ging de tijd weer verder en Pippin werd een hele brok!
Tot wij Pippin vonden met beide achter benen open. Ik ondertussen al ruim 7 maanden zwanger. Direct trailer op en naar het ziekenhuis.
Het verdikt was zwaar. Gewricht geraakt, ander gewricht lag open. Beschadigde pezen en 1 pees volledig door. Kans op herstel? Er op of een onder. Prognose naar de toekomst? Twijfelachtig.
Gelukkig leek alles goed te gaan. Na 3 weken mocht het verband er af! Helaas sloeg alsnog het noodlot toe.
Een zware infectie. Dierenarts adviseerde inslapen. Maar mijn vriend wou er volledig voor gaan. We hadden gelukkig! Enkele dagen voor ik beviel was het eindelijk genezen!
En zo mocht Pippin weer naar buiten!
Ondertussen beviel ik en verhuisden wij naar een boerderij met weiland. De paarden kwamen aan huis. Dus zo geschiede!
Ook ons oudje deed het goed! Ze begon weer spekjes te krijgen en zat goed in haar vel. Tot de eerste regendag. Ze ging weer moeizaam vooruit. Ze ging gaan liggen en geraakte weer niet overeind. Toen ze ook nog een abces op haar tanden kreeg en alsmaar moeilijker begon te lopen was het duidelijk. Nog een paar mooie fotos en toen was het klaar.
Ondertussen is Pippin helemaal genezen en mag hij voor de rest van zijn leven bij ons blijven
Jullie zullen hier en daar een zwart paard hebben zien voorbij komen. Dat is Clin d’Oeil, mijn rijpaard. Over hem heb ik eigenlijk niet veel te zeggen, buiten dat hij zich een heel jaar rond heeft gegeten omwille van mijn zwangerschap
