Geplaatst Een van de meest bijzondere dagen in mijn leven. De dag dat jij in mijn leven kan. Ik had je als verzorgpony. Ik leerde jou al snel goed kennen en hield al snel zielsveel van je. Tot dat die ene dag aanbrak...
Oktober 2013
Die ene dag, die ene dag dat mijn hart brak. De eigenaren kwamen met het nieuws dat ze jou gingen verkopen. Ik was er kapot van. Iedere dag verzorgde ik jou, voor school kwam ik je eten geven, na school, ik deed alles voor je. Toen, een paar dagen later op 13 oktober kwamen mijn ouders met het nieuws dat ze jou gekocht hadden. Je kon me niet blijer maken. Mijn droom was uitgekomen, en je zou nooit meer weg gaan. Tenminste, dat was het plan...
September 2014
Ik was heel veel gegroeid. Maar dan ook echt veel. Ik tikte de 1,80 aan, en toen zelfs 1,83. Jij was maar 1,44. Dit kon niet meer. Ik heb de moeilijkste beslissing ooit moeten maken, en dat was om jou te verkopen. Ik merkte dat je moeite met me begon te krijgen. Tijdens het rijden zag het er nog best oke uit, maar dat kwam vooral doordat ik 2 gaten korter zat dan normaal omdat ik normaal spring en ik anders niet normaal kon zitten. Een half uur nadat we je te koop hadden gezet werden we al opgebeld door mensen die wouden komen kijken. Dan wordt de wereld toch ineens klein, want toen stond daar ineens mijn wiskunde docent op de stoep om te kijken voor haar kinderen
Hun hebben toen meteen besloten dat ze je wouden, en 2 dagen later ben je opgehaald. Mijn hart brak toen je zo hard hinnikte toen ze wegreden. Dankjewel voor al die jaren plezier mijn vriend...
Ik ben mezelf er bewust van dat ik soms te ver naar achter hang, mijn benen te ver naar voren gaan en mijn binnenhand een beetje raar doet. Mijn hand heb ik afgelopen december raar gebroken gehad en is nog steeds niet helemaal goed.
