Geplaatst 
Na deze zomer was had onze wei wat rust nodig, maar hij was nu weer mooi groen en een beetje bij gegroeid dus de pony's konden weer naar huis, yay!
Maar wat betekent dat nu eigenlijk écht, je paarden aan huis hebben..
Ik maakte een verslagje van deze eerste week terug thuis.
Eerst lijkt het allemaal rozengeur en maneschijn. Samen wakker worden,
of gewoon lekker uitslapen..
Met moeite dan toch uit je bed kruipen, uitrekken en eens goed geeuwen. Het is een zwaar leven als je 2 jaar bent.
We wonen langs het water en kunnen dus 's morgens genieten van het uitzicht en de mist over de Maas
Of wachten tot het baasje de waterbakken die je hebt omver getrapt terug vol gooit..
Water terug vol, hoe lang zou het duren voor ze er achter komt dat iémand dus wél in de hooi opslag past, ook al is die daar eigenlijk niet voor gemaakt..
Antwoord: vrij snel! Kaboutertjes kunnen namelijk geen volledige balen uit de schuur slepen en over de wei verspreiden. (zie ook achtergrond van foto 1)
Antwoord 2: het was Duke, natuurlijk. Dexter zijn dikke kont past er niet in.
Nou Duke, dan ruim je ook maar je eigen rotzooi op! Het hooi was potverdikke duur genoeg.
Goed, alles opgeruimd in de kleine wei. Baasje nu wordt het hoog tijd dat we op de echte wei mogen.
*Zucht, zeurkonten.*
Prima, maar dan mag ik jullie een half uurtje lenen voor een wandelingetje.
En de belangrijkste overwinning van deze ze-staan-aan-huis-dus-moeten-op-de-foto BOOTCAMP;
4 oortjes naar voor!!
(nvdr: Dexter is normaal het slechtste model ooit.)
Maar als ik ze dan vanuit mijn raam met hun neusjes in het gras zie staan, is het toch meer dan de moeite waard
Zo, ik ga de waterbakken opnieuw vullen want die liggen weer ondersteboven.
Houwdoe!
(&enorm knap) 
Ze kunnen het dus wel! Als ze het dus niet doen weet je de oplossing: ze willen gewoon weer bij jou thuis staan 
