Geplaatst 
Want paarden zijn meer dan een doorsnee hobby (soms zelfs beroep). Dat maakt het zo mooi. Samen met je paard groeien en leren... prachtig! Maar soms o zo lastig, als je kijkt naar alles dat er nog te verbeteren valt. Herkenbaar?Tot voor kort (ong. een jaar) had ik geen enkel besef van hoe paarden nu precies 'zijn,' communiceren, doen. En dit met jaren manege- en verzorgpaarden ervaring. Ik schrik ervan hoe slecht die basis is. Wat ik na 3 jaar op de manege heb geleerd is: geef een schop als je paard niet reageert en trek aan de teugels als je wilt stoppen. (Ietwat overdreven:) ) En van de vele shets die ik verzorgde: als ze niet luisteren, zijn ze eigenwijs; en dus moet je streng zijn.
Wauw. Keiharde onzin. Want wat ik in al die jaren leerde is dat je paard je tot jouw niveau zou moeten verhogen, dat het zomaar jouw taal zou moeten begrijpen. Maar dat kan natuurlijk niet. Onzin.
Na die ontdekking heb ik veel geleerd, en is er een nieuwe paardenwereld voor me opgengegaan!
Geweldig. Toch belemmert iets me. Om je heen is tegenwoordig zoveel te zien van amazones en ruiters die in een haast perfecte balans hun paard rijden, of nh-freaks die hun paard compleet leren begrijpen,(in hoeverre dat kan) dat de realiteit zo mager daarbij afsteekt. Zij zijn al zo ver, maar ik...Herkenbaar?
Nee, de rijtechnische basis zit er verkeerd in, en die moet ik weer leren. Ja, ik begrijp mijn paard niet altijd meteen goed. Dat geef ik toe. Ik wil mijn paard niet belasten met al mijn imperfecties, met dat waarin ik nog moet groeien.
Maar ook: ja, heel vaak snap ik wel wat mijn paard bedoelt en kan ik achterhalen wat de oorzaak van het gedrag is. Ik groei. Maar ik ben ook zo bang voor alle schijnbare perfectie om me heen... Want, o help: ik zit scheef. Gaat mijn paard hier problemen vam krijgen? Help, ik geef nu vast dubbele signalen. Ik ben niet duidelijk. Help, ik rij teveel met mijn teugels... enz! Zo belemmeren al die leerpunten me in de omgang met paarden. Maar mensen aan de top zijn toch ook onderaan begonnen?
Hoe ervaren jullie dit? Hoe leerden jullie over paarden en zien jullie achteraf ook veel fouten in van jezelf? Hoe gaan jullie hiermee om? Is het niet oneerlijk als je een paard belast met jouw rijhouding-'in-progress', en dergelijke ontwikkelingen?
Ik hoop op leuke reacties en misschien wel herkenning.
Want wauw, paarden zijn zo'n prachtige hobby. Maar ze zijn ook keiharde spiegels. Want ik denk dat postzegels verzamelen of welke hobby dan ook niet zo heel veel doet met jou als persoon als hoe paarden dan doen;)
Groetjes
Er is nog veel ruimte voor verbetering en dat zal atijd zo blijven. Gelukkig is mijn paard heel vergevingsgezind daarin. Maar toch ben ik echt wel trots als er een oefening lukt die voorheen niet ging of als ik terugkijk naar hoe we 1/2/3 jaar geleden rondreden in de les. En soms lukt het van geen kanten, maar ook dan leer je 
al is het maar om kalm te blijven, dat is altijd een nuttige skill.