Ik heb iets wat in mij rond blijft spoken en ik ben benieuwd naar jullie eigen ervaringen, tips en adviezen omtrent het volgende. Ik zou het ontzettend waarderen wie de tijd even leest om dit door te nemen en te beantwooren !
In het kort mijn ervaring: Al vanaf mijn 13e heb ik ervaring met paarden (ben nu inmiddels bijna 27) Paardrijlessen op de manege, diverse bijrijdpaarden, paardenkampen en heb een cursus paardencoaching zo'n 2 jaar geleden afgerond. De laatste 2 jaar moest ik door bezigheden de paardenhobby even aan de kant zetten. Nu heb ik sinds kort de paardenhobby weer opgepakt. Maar merk dat ik ergens mee worstel en in mij rond blijft spoken: ik kan ontzettend onzeker worden in de omgang met paarden en vooral als er iemand bij is.
Hieronder komt mijn verhaal:
Ik ben als persoon soms wat onzeker of voorzichtig in bepaalde situaties, vooral nieuwe, al is mijn zelfvertrouwen met de leeftijd zeker wel gegroeid. Maar een paar jaar geleden is er iets gebeurd wat mijn zelfvertrouwen wel geschaad heeft. Ik begon een nieuw verzorgpaardje, op een nieuwe stal, met nieuwe personen. Ik moest namelijk een paardje hebben om te oefenen voor paardencoaching (wat ook nieuw was voor mij). De eigenaresse van het paard leek aardig, maar vrij direct aangelegd. Ook was zij erg voorzichtig met haar paard. Door al het nieuwe + haar houding + mijn van nature voorzichtigheid + het vrij jonge paardje, straalde ik natuurlijk wat onzekerheid uit en leidde dit tot een niet zo handige actie met het paard uit de paddock halen. De eigenaresse hield mij natuurlijk in de gaten omdat ze wilde weten hoe ik met het paard om zou gaan als zij er niet zou zijn. Dit resulteerde in een harde schreeuwende opmerking van haar 'Kijk uit met mijn paard!!'.. hierdoor schrok ik al enigszins van haar. Een volgende keer tijdens opzadelen merkte ik dat ik vooral met haar en het 'goed handelen' bezig was dat ik ergens blokkeerde en ineens even het sjabrakje verkeerd omlegde, en hem niet al volledig aansingelde (doe ik altijd als ik in de bak ben). Toen zei ze 'Ga je zo rijden?!! Volgens mij heb jij geen ervaring met paarden! zo laat ik je niet met mijn paard alleen!!' Ik schrok zo erg, en vond het ook heel jammer dat zij niet eens open stond voor mijn antwoord erop of wellicht om te praten over mijn onzekere houding... Daarna nog wel gereden en dat ging naar mijn gevoel goed (in het rijden ben ik overigens minder bang en zekerder). Maar eenmaal thuis liet ze mij met een appje weten toch niet genoeg vertrouwen in mij te hebben om mij nog te laten komen... ik antwoordde met dat ik dat jammer vond en ging er verder niet meer op in. Ik had ook niet zo'n klik nog met het paardje trouwens. Ook vond ik het vreemd dat ze de eerste keer nadat ik op stal was geweest via een appje liet weten zo blij met me te zijn als nieuwe verzorgster.. zo werd ik van het ene naar het andere gegooid.
Nu is dit alles 3 jaar geleden gebeurd, maar heeft nog steeds een behoorlijke uitwerking in de omgang met paarden. Nu ben ik op een nieuwe stal om weer een nieuw paardje te proberen, en ergens blokkeerde ik toen ik met degene die mij rondleidde naar de paarden gingen voor kennismaking met het desbetreffende paardje. Ik maakte ook een 'domme' fout doordat het hele gebeuren weer naar boven kwam. Ik heb de gebeurtenis later ook benoemd aan haar en gelukkig reageerde ze aardig. Het is ook de parelli methode waarmee ze werken dus de mensen zijn hopelijk ook wat meer open-minded naar onzekere houding bij mij en hoe dat komt.
Desondanks hoor ik graag jullie ervaring, adviezen of tips. Ik ben ook wel wat spiritueel/psychologisch aangelegd en geloof dat mensen die kritiek hebben in een ander ook voortkomt uit hun eigen persoonlijke leven/eigen kwetsuren..
Bij voorbaat mijn dank
Liefs..!
