Geplaatst Eergister heb ik afscheid genomen van mijn beste vriendin.
Het was teveel en ze moest ingeslapen worden.
Het is pas 2 dagen geleden maar ik voel me gewoon zo leeg.
Ik bleef bij d'r tot haar laatste ademhaal. En ik krijg het niet meer van mijn netvlies af.
Terwijl ik dit schrijf, voel ik weer de tranen naar boven komen.
Ik weet niet of ik hier ooit overheen zal kunnen komen.
Ik heb gelukkig meer dan 50000 foto's en videos van haar. (Nee, ik maak geen grapje.)
Maar dit maakte het heel moeilijk om maar 15 foto's uit te kiezen. Elke foto is voor mij nu goud waard.
Elke keer als ik de foto's en filmpjes zie, geloof ik nog steeds niet dat het voorbij is. Maar dat is het nu toch wel...
Ik wilde 1 foto vergroten voor op een poster of canvas. Misschien kunnen jullie helpen kiezen.
Hier komen ze dan...
Hier is een foto van ons tweetjes samen. Dit was onze eerste leasedag. Toen ze nog mijn leasepaard was.
1.
We maakten echt de beste tijden mee, deze foto was gemaakt op kerst.
2.
En na 1,5 jaar leasen had ik besloten haar over te kopen, helemaal zelf, mijn eerste eigen paard.
Hier is dan
de eerste 'magische foto' van ons. Ze stond hier echt zonder halster, en bleef altijd bij mij staan. Ze was echt het braafste paard wat ik kende in dat opzicht. Altijd bleef ze bij mij.
3.
Ook hadden we meer kleine fotoshoots.
4.
Onze aller eerste wedstrijd, gelijk een officieel KNHS! Ik was mega trots op haar!
5.
We lieten meer fotograven langs komen, en daar kwamen ook de mooiste foto's uit.
6.
7.
8.
Ook fotoshoots op het strand
9.
10.
En gewoon lekker in het bos
11.
12.
Zelfs een cowboy-thema fotoshoot hebben we kunnen doen!
13.
We deden mee aan meer wedstrijden en haalden winstpunten binnen in het dressuur!
14.
En dit was dan de foto van onze laatste officiele fotoshoot, wat ik toen nog niet wist. Maar ik ben wel heel blij met deze foto! Ze lijkt wel getekend zo mooi ziet ze eruit.
15.
Daarnaast heb ik ook nog eens een afscheidsfilmpje gemaakt, voor de geintereseerden;
https://www.youtube.com/watch?v=DwKqpPoQZcw
En dat was het dan... Ik kan het nog steeds niet geloven. Ik ga haar niet meer zien. Ik mis haar. Zo erg. De mooiste, knapste, liefste, grappigste en perfectste paard wat er bestond voor mij... Is weg...
Ooit kom ik terug naar de paardenwereld, maar ik neem mijn tijd. Misschien over een aantal maanden pas. Misschien later.
Voor nu, bedankt voor het lezen. Was denk ik mijn langste bokt verhaal ooit en ik heb me nog ingehouden.
