Normaal is het motto van mijn bijrijdpaard
"recht toe, recht aan, stop met tutten, ik wil gaan"
maar vandaag had hij toch wel even zin om een beetje te knuffelen, en dan duw ik natuurlijk meteen mijn camera in de handen van mijn stalgenootje




En dan toch nog even de beentjes strekken, om te checken of ie tijdens zijn pensioen toch nog wel goed genoeg loopt voor zijn leventje op de wei. Hij is namelijk al 25 en heeft arthrose, en af en toe last van kreupelheid en/of hoefzweren.
