Maar op een gegeven moment realiseerde ik dat ik graag een instructeursopleiding wil gaan doen. Rimska liep op dat moment goed en is in principe geschikt, maar belangrijker nog: ik wil haar dat niet ‘aan doen’. Elke week lang op de trailer, hard werken en weer terug

Dus ik besloot hard te werken zodat ik een jong paard kon kopen in 2019. Die kon dan mee naar de opleiding en Rimska mocht haar job als professioneel recreatiepaard voortzetten. Maar dat liep heel anders. Via de bekapper van Rimska mocht ik een van haar paarden in bruikleen; Joep. Een arabier van 9 jaar die nog niet beleerd was. Ideaal natuurlijk. Zo kon ik hem helemaal naar mijn hand zetten en uiteindelijk meenemen naar de opleiding. Hij was alles wat ik ooit als Penny vroeg. Een arabisch vosje, met sneb, al verdween die in de zomer

Vol goede moed begon ik. Maar het bleek stukken moeilijker dan ooit gedacht. Zijn schrik voor het zadel zat een stuk dieper dan verwacht. Ik wist dat hij het spannend vond (ik kende zijn verhaal), maar zó eng had ik niet verwacht. Het is de bedoeling dat ik hem ga beleren, maar hoe en wanneer weet ik niet. Hij is er nu nog niet klaar voor - zo blijkt. Dit volgtopic ga ik naast mijn trainingslogboek gebruiken als een soort logboek mét foto’s

Tijdlijn
31 maart 2018 - aangekomen bij mij en Rimska op stal
April, mei, juni 2018





In deze maanden leerden wij elkaar kennen en heb ik een hoop spannende en leuke dingen met hem gedaan om hem voor te bereiden tot rijpaard. Ook heb ik over hem heen gehangen en heb ik zelfs een keer op zijn rug gezeten. Hij was ontzettend relaxed en het ging goed. Helaas ben ik er de keer erna hard afgevallen, omdat hij tóch schrok.

Helaas heb ik er hierna niet meer opgezeten, omdat ik gekneusde ribben had / op vakantie ging. Maar we gaan gewoon weer vanaf 0 beginnen - en ooit komt het goed!
Inmiddels is hij wegens omstandigheden in mijn eigendom. Gelukkig is Rimska een gezinspaard en hoef ik haar maar 4x per week te doen


