Geplaatst Zoals mijn zus laatst zei 'Jullie zijn een match made in hell i.p.v. match made in heaven'. Oke, dat is misschien wel een beetje overdreven, maar het gaat inderdaad niet erg goed tussen mij en Ami..
Op 21 september 2012 kocht ik Ami en wat was ik een gelukkig meisje, eindelijk mijn eigen paard!
Hij moest flink aansterken, aangezien hij de weken daarvoor niks te eten kreeg, maar we hadden geen haast en ik gaf hem alle tijd die hij nodig had.
Na een maand of 2 hadden wij onze eerste les samen en wat vond ik het fijn om eindelijk met hem aan het werk te gaan! Natuurlijk ging ik er niet op, maar het was puur grondwerk.
Zo gingen we een tijdje door en het ging steeds beter met m'n vriend, wat was ik trots op wat we toen al hadden bereikt!
Zo rond maart 2013 had ik een afspraak gemaakt om een zadel aan te meten en toen konden we dan ook gaan lessen onder het zadel. Ik vond het best wel spannend, maar ik kreeg super goede begeleiding en ik vertrouwde Ami eigenlijk ook volledig.
En zo gingen we lekker door, grondwerk en rijden combineren. Tot ik me bedacht dat ik wel graag naar Zweden wilde om daar te werken en Ami.. Ja, die moest dan wel mee.
De weken/maanden voor Zweden nog even heel hard gewerkt met hem, want in Zweden zou ik het toch echt in mijn eentje moeten doen. Het weekend voordat we vertrokken zijn we nog gaan een weekendje gaan rijden op de Veluwe. Wat was ik trots dat we dat, een jaar na aanschaf, konden doen
Zweden was voor mij een super toffe ervaring, maar helaas ging het met Ami niet altijd goed. Mede daardoor kreeg ik heimwee en zijn we na 9 maanden samen weer terug naar huis gekomen. Maar toch, hebben we zelfs in Zweden toffe dingen gedaan, zoals alleen buitenrijden.
We hebben nog heel wat lol gehad toen we weer in Nederland waren en nog steeds was ik heel gelukkig met Ami. Soms vond ik het lastig dat we niet veel konden, maar aan de andere kant, we kwam van zo ver! Daar mocht ik trots op zijn.
Ergens in 2015 heb ik een nieuw zadel gekocht, omdat mijn oude zadel niet meer goed lag. En toen ging het opeens weer een stuk beter, het leek wel alsof Ami zich veel beter kon ontspannen. Weer was ik in de zevende hemel en kreeg ik er vertrouwen in dat we verder konden komen samen. We reden lekker, we knuffelden wat af en natuurlijk hoorde grondwerk er ook bij in die tijd.
Ik vond het altijd jammer dat ik niet meer naar buiten durfde met Ami, ik weet niet hoe dat komt eigenlijk. Maar ik vond het gewoon eng. Maargoed, dan maar niet toch, denk je dan, ik bleef natuurlijk hopen dat ik ooit de ballen zou krijgen om gewoon met hem naar buiten te gaan, maar dat is er tot op vandaag niet van gekomen
Soms wel samen met mijn instructrice, maar ik wilde dan wel aan de leadrope, anders durfde ik niet.. Met Pasen in 2017 was opeens mijn zadel gestolen uit mijn zadelkast
Op dat moment had ik net een hoofdstel met bit voor Ami gekocht, om te kijken of hij beter kon ontspannen met een bit in. Bitloos kwamen we niet verder helaas. Geen zadel, wel een hoofdstel, kaptoom en bit, dat betekent grondwerk! 
Gelukkig had ik snel een nieuw zadel en konden we weer aan de gang. Op 1 juli 2017 zijn de paarden plotseling, veel eerder dan verwacht, verplaatst naar onze achtertuin. Wat staan ze daar fijn!
Ze staan nu 24/7 buiten en ik merk dat Ami dit heerlijk vind. We reden zolang het nog droog genoeg was om te rijden, we hadden helaas geen bak. Ondertussen werd ons huis gebouwd, en zelfs met het dak erop leggen konden wij gewoon rijden, want een droompaard zou je denken toch?
Dat was 1 van de laatste keren dat we samen hebben gereden.. Het werd te nat en het rijden was voor dit jaar over. 22 juli 2017 was de laatste dag, en tot op de dag van vandaag heb ik er niet meer opgezeten.
Waar ging het dan eigenlijk fout?
Nou, dat weet ik niet. Ik denk ergens in mijn hoofd
Ik heb nog wel eens geprobeerd om naar een andere locatie te gaan en daar aan de hand te werken met hem, maar dat was een kansloze actie. Zelfs mijn instructrice vond het gevaarlijk worden en dus hebben we dat niet meer gedaan. En toen... Toen was ik het vertrouwen kwijt. Het vertrouwen in Ami, in het paardrijden, in mijn eigen kunnen. Het ging bergafwaarts en heb hem maanden niet aangeraakt.
Dan beginnen de lange gesprekken, de slapeloze nachten en de vele uren huilen.. Want wat moest ik nou met hem? Voor mijn gevoel waren we in al die jaren nog nergens gekomen, en hoe kon dit ooit nog goedkomen.. Verkopen, ander paard, goed laten doorrijden, alles is zo ongeveer in mijn hoofd opgekomen.
Maar is dat wat hij verdient? Lang niet
Hij heeft al jaren zo zijn best voor me gedaan en we hebben zulke mooie momenten samen mogen beleven. Ik besloot helemaal opnieuw te beginnen en het vertrouwen weer terug te krijgen. In januari (geloof ik) heb ik een lesje vrijheidsdressuur gedaan, dat ging zo goed, ik kreeg weer een beetje vertrouwen.
Nog steeds beperkt doordat we geen bak hadden, heb ik geprobeerd alles weer op te pakken. Maar dit was wederom van korte duur, hoe lief hij ook lijkt, zo'n draak kan hij zijn. Ik ging lekker werken aan de hand, maar het waaide wel wat, hij ging helemaal over de rooie en stond naast me te springen, te steigeren en trok zich voortdurend bijna los. Daar ging mijn plezier weer.
Maar hoe kun je niet gek zijn op dit koppie? Ik ben opnieuw gaan lessen met hem, puur grondwerk (voor zover gaat zonder bak) en we zijn dus nog steeds erg afhankelijk van het weer.
En weer heb ik vele gesprekken gehad, gehuild, slapeloze nachten gehad en op zoek gegaan naar een ander paard.
Maar nu, heb ik besloten dat het anders moet, het roer moet om!
Ik ga lessen op een manege in de buurt op een manegepaard en daarnaast blijf ik lessen met Ami op de grond, vanwege het weer zal ik straks weer beperkt zijn met de ruimte en zal het puur werken aan de hand zijn en misschien wat vrijheidsdressuur.
Ik hoop dat ik op de manege weer zekerder kan worden van mezelf en dat ik Ami dan weer kan begeleiden, want hij heeft dat gewoon nodig. De afgelopen 2 weken ging het weer heel fijn, heb ik fijn gelest, maar zelfs zonder les ging het goed. En dat heeft me goed gedaan.
Ik hoop dat we er over een tijdje weer zo bij zitten:
) 
! 
