In het kort: paardje is 27 en al een paar jaar met pensioen. Ik heb zelf al twee merries van 20 en 21 waar ik nog rustig mee buiten rijd. (Of minder rustig, als ze daar zin in hebben). Ik neem ze altijd allebei mee omdat ik het zielig vindt als er een alleen staat.
Ze staan namelijk met z'n tweetjes op een privéstalling. Riante inloopstal, paddock, track naar de bak en twee weilanden. Meestal staat alles lekker open en kunnen ze doen en laten wat ze willen.
Eigenlijk is het veel te groot voor die twee van mij alleen
Maar ik wil dr lekker niemand bij. Heerlijk om eindelijk, na heel veel pensionstallen waar je altijd wel wat moet inleveren (wie kent het niet), m'n eigen plek te hebben. De dames hebben het leuk samen. Toch is er ruimte zat in de stal (en in mijn hart
) voor nog een. Helemaal nu dit oudje op m'n pad is gekomen..
Verstand: waarom zou je het doen? Never change a winning team. Wie weet vinden je merries het niet eens leuk. Misschien mag ze wel niet meer op haar favoriete schaduwplekje staan van hem
Je zou hoe dan ook minder tijd hebben voor de merries. Al is het maar om de extra grote hopen die je te scheppen hebt.
Daarbij, als je de merries mee uit rijden neemt dan staat híj weer alleen.
Het is een oud paard en daar zal je kosten voor moeten maken. Stop je tijd en geld toch in je merries. En wie weet, koop je over een paar jaar een wat jonger paard erbij.
Hart: Jeez Verstand, hold your horses! Mijn grootste merrie is toevallig dól op ruintjes. En ik acht de kans groot dat ze lekker de baas blijft en niet van haar plekje wordt verstoten.We hebben echt plek zát. Ik zou graag een lief oudje een paar fijne laatste jaren bezorgen. Dat hij nooit meer op stal zou hoeven. Het is al een beetje zielig dat ie zo oud nog moet verhuizen. Laat het dan naar ons zijn.
Ik moet toch mestscheppen, wat maken die paar extra hopen dan uit.
Het zou zo fijn zijn om een paardje te hebben die van knuffelen houdt, áls ie daar van houdt. En anders maar niet, want hij is gewoon leuk en werkelijk een párel om naar te kijken
Dit gesprek wordt dus continu gevoerd in m'n hoofd. Wat een dilemma
Hoe werkt dat bij jullie? Wie heeft de overhand,
of
? En wat raden jullie mij aan? Ik moet het maar gewoon met m'n man bespreken. Die zegt gewoon nee, zijn we dr meteen uit