Bokt.nl

**Geplaatst**: 10-06-18 21:19

Altijd overbezorgd naar paard toe. Herkenbaar?

Geplaatst: 10-06-18 21:19

Hoi,

Ik heb dit topic al meerdere keren geschreven en toch weer verwijderd. Nu wil ik het toch graag delen. Voor andere ervaringen.

Ik heb een friese merrie.
We rijden recreatief in het bos, in de manegeles en we mennen. Ze heeft in het verleden blessures gehad, maar nu gaat het top!

We hebben weer opgebouwd en doen alles weer.

Nu ben en blijf ik altijd super overbezorgd. Altijd bang dat ze teveel en te intensief loopt. Het te warm is, de weg te glad is, kuilen op het pad.. etc. Als ze een keer een flinke rit maakt of een intensieve les loopt ben ik gelijk bang dat ik het uiterste vraag en overvraag. Dat ze te moe wordt, kreupel wordt, het te zwaar vindt.. ik merk dat ik hierdoor niet echt kan genieten.

Ik deel mijn paard met mijn vader en hij houd van mennen. Vandaag gingen we een tochtje maken van ca 2,5 uur. Stukken draf en stap. Over de weg, bos en gras. Maar dan maakt mijn hoofd overuren in de avond en zit ik met mijn handen in het haar.

Wie herkent dit?
Thanks voor het lezen!

Laatst bijgewerkt door Anoniem op 10-06-18 21:40, in het totaal 1 keer bewerkt

**Geplaatst**: 10-06-18 21:23

Re: Altijd overbezorgd naar paard toe. Herkenbaar?

Geplaatst: 10-06-18 21:23

Ze gaan niet meteen dood en als jij denkt dat ze van alles wat ze doet een blessure kan krijgen kan je haar beter op pensioen zetten. Maar bedenk dat ze in de wei ook gek doen, rennen, etc. Als ze dat allemaal niet doet kan je je af vragen of ze niet al op is. Verder kan je je eigen doelen nog verder naar beneden bij stellen, bijv. Alleen maar stapritjes

**Geplaatst**: 10-06-18 21:32

Geplaatst: 10-06-18 21:32

Ik ben ook een echte hypochonder. Ben heel voorzichtig met paard omdat hij 2 jaar van de ene blessure in de andere ging. Heb hem nu 3 jaar. En niet de minste blessures. Zelfs op de weide verschillende zware blessures opgelopen. Nu gaat het al een hele tijd goed. Hout vasthouden. Stilaan krijg ik er meer vertrouwen in.

Ik ga wel alle uitdagingen aan zoals lange wandeling met alle gangen, springen, door trainen.

Paard wordt van kortbij gevolgd door osteo, zadelpasser en DA. Zij geven ook groen licht.

Ik ga er vanuit dat hij dit moet kunnen. Lukt dit niet dan is het aan mij om stil te staan bij het feit of werken voor hem wel ideaal is.

Zoals ik reeds zei nu gaat het goed. Paard wordt sterker en de blessures blijven uit. Ik zie wel wat het wordt. Gewoon vertrouwen proberen hebben. Niet gemakkelijk maar uitvluchten zoeken helpt ook niet.

**Geplaatst**: 10-06-18 21:42

Re: Altijd overbezorgd naar paard toe. Herkenbaar?

Geplaatst: 10-06-18 21:42

Mijn pony heeft een tijd geleden een peesblessure gehad. Sinds dien ben ik ook altijd uiterst voorzichtig, ook al is zijn pees weer helemaal genezen.
Aan het begin wilde ik absoluut niet springen, zelfs bij balkjes draven kreeg ik al bijna zenuwen. Ook buitenritten en dan met name het galopperen wilde ik liever niet omdat ik bang was dat de blessure weer terug zou komen.
Maar bij mij is de knop eigenlijk omgegaan toen ik wél een keer ging springen (niet hoog natuurlijk) en wél een keer lekker ging galopperen op buitenrit. Ik merkte gewoon dat mijn pony dat zo leuk vond en er zo blij van werd. Daarnaast gebeurde er verder niks met zijn pezen waardoor we allebij een beetje het vertrouwen terug hadden. Als mijn pony blij is, ben ik ook blij!
Natuurlijk schiet ik nog wel eens in de stress als hij als een idioot door de wei heen rent. Maar dan denk ik altijd maar zo, andere paarden doen dat ook zonder dat er iets gebeurt. Waarom zou dan juist die van mij iets krijgen?

Ik hoop dat jij ook de lol weer een beetje terug krijgt!

**Geplaatst**: 10-06-18 21:51

Re: Altijd overbezorgd naar paard toe. Herkenbaar?

Geplaatst: 10-06-18 21:51

Herkenbaar hoor! Gaat vanzelf minder worden. Ik ben na het eerste jaar 2 jaar van blessure naar blessure gerold. In het begin was ik echt dramatisch en had ik na wat zwaarder werk nachtmerries en slechte nachten dat hij weer “stuk” zou zijn en heb ik nog een hele tijd uit eigen geruststelling gekoeld na het werk of boven de 20 graden deden we alleen stapwerk onder het zadel of vrije dagen. Dat heb ik daarna steeds een beetje meer los kunnen laten en uiteindelijk deed ik alles weer en was ik ook weer richting Z dressuur aan het trainen. Nu is hij verkocht en het gaat nog steeds erg goed met hem.

**Geplaatst**: 10-06-18 22:04

Geplaatst: 10-06-18 22:04

Helemaal herkenbaar!
Ik maak me ook constant zorgen. Loopt 1 van mijn paarden niet goed, dan denk ik meteen dat die lichamelijk last van iets heeft. Dat zit dan ook op me, lig ik vaak 's nachts ook over te tobben.
En inderdaad, is het niet te warm? liggen er niet te veel keien op het pad? het pad niet te mul? Enz enz
Nu hebben mijn paarden zich in de paddock en stal ook al flink geblesseerd gehad met behoorlijke gevolgen. Maar of het nu enkel daaraan ligt dat ik zo (over)bezorgd ben, weet ik niet. Het ligt in mijn aard vrees ik. Wel echt jammer want het ontneemt me ook een stuk plezier. Anderzijds voel ik dan weer erg snel aan wanneer er inderdaad wat mis is.
Maar minderen? Helaas niet!!

**Geplaatst**: 11-06-18 17:56

Geplaatst: 11-06-18 17:56

belle_boef schreef:
Ze gaan niet meteen dood en als jij denkt dat ze van alles wat ze doet een blessure kan krijgen kan je haar beter op pensioen zetten. Maar bedenk dat ze in de wei ook gek doen, rennen, etc. Als ze dat allemaal niet doet kan je je af vragen of ze niet al op is. Verder kan je je eigen doelen nog verder naar beneden bij stellen, bijv. Alleen maar stapritjes

Ik wil juist weer lekker kunnen rijden zonder overbezorgdheid.

**Geplaatst**: 11-06-18 18:00

Geplaatst: 11-06-18 18:00

Laibadji schreef:
Ik ben ook een echte hypochonder. Ben heel voorzichtig met paard omdat hij 2 jaar van de ene blessure in de andere ging. Heb hem nu 3 jaar. En niet de minste blessures. Zelfs op de weide verschillende zware blessures opgelopen. Nu gaat het al een hele tijd goed. Hout vasthouden. Stilaan krijg ik er meer vertrouwen in.

Ik ga wel alle uitdagingen aan zoals lange wandeling met alle gangen, springen, door trainen.

Paard wordt van kortbij gevolgd door osteo, zadelpasser en DA. Zij geven ook groen licht.

Ik ga er vanuit dat hij dit moet kunnen. Lukt dit niet dan is het aan mij om stil te staan bij het feit of werken voor hem wel ideaal is.

Zoals ik reeds zei nu gaat het goed. Paard wordt sterker en de blessures blijven uit. Ik zie wel wat het wordt. Gewoon vertrouwen proberen hebben. Niet gemakkelijk maar uitvluchten zoeken helpt ook niet.

Dankje voor je reactie! Ga je dan om de zoveel tijd voor een controle naar de DA? Dus door het juist op te zoeken gaat het beter? Gewoon een tijdje los te laten en lekker te gaan rijden?

**Geplaatst**: 11-06-18 18:04

Geplaatst: 11-06-18 18:04

Ik snap het wel hoor, mijn paard heeft een ernstige en langdurige blessure gehad. Zijn we een jaar mee bezig geweest Iedere keer als ik aandraaf verwacht in nog weer te voelen dat ze kreupel is en met longeren denk ik nog altijd wat te zien. Heel langzaam komt het vertrouwen weer terug dat het goed is.

De DA heeft gezegd voorzichtig met springen, ik heb daar een spring verbod van gemaakt.

**Geplaatst**: 11-06-18 18:11

Re: Altijd overbezorgd naar paard toe. Herkenbaar?

Geplaatst: 11-06-18 18:11

Mijn ervaring is, hoe voorzichtiger je wordt, hoe groter de kans is op blessures. Wij hebben op stal een bak gehad die vaak heel erg zwaar was of te nat. Dan ga je wel rijden, maar dan pas je je wel aan. De pezen worden hierdoor sterker, terwijl andere met de perfecte bak (en de paarden kwamen bijna niet op de wei), vaker blessures hadden.

Ik snap je bezorgdheid, maar door je paard in bubbeltjes plastic in te pakken (even als grapje

), wordt het alleen maar erger, waardoor je bezorgdheid groter wordt!

**Geplaatst**: 11-06-18 21:31

Geplaatst: 11-06-18 21:31

Dankje voor je reactie! Ga je dan om de zoveel tijd voor een controle naar de DA? Dus door het juist op te zoeken gaat het beter? Gewoon een tijdje los te laten en lekker te gaan rijden?[/quote]

Ik heb standaard om de 3 maanden de osteo ingepland en heb een heel nauw contact met DA. Als ik ergens over twijfelde belde ik gewoon om raad te vragen.

Ook heb ik met de zadelpasser dat wanneer ik bel, het ook dringend is. Paard heeft een zwakke rug maar verdraagt veel en wanneer hij pas pijn uit is het meestal te laat. Dus zij komt dan onmiddellijk langs.

Ik heb er mij ook letterlijk overheen moeten zetten. Al huilend gebeld naar osteo nog dat ik echt dacht dat mijn paard volledig stuk was. Osteo en DA hebben mij echt moeten overtuigen dat het allemaal veel beter meevalt dan ik denk. Het zit dus echt puur in het hoofd.

De tips die ik krijg volg ik ook en wat raad je... vorige week dik 30 km gereden met paard. Met mooie galopstukken, springen over plassen en wat gekkigheid en hij is nog heel! Door zo een uitdagingen aan te gaan besef ik, ok hij is niet stuk! Hij kan dit best aan!

Heeft wel heel wat tijd gevraagd hoor! Was er niet op 1 2 3 maar duurde toch een jaartje.

**Geplaatst**: 11-06-18 21:54

Geplaatst: 11-06-18 21:54

Ik reken zelf altijd; gezondheid is de balans tussen belasting en belastbaarheid.
Ik vind dat je jezelf goed bewust moet zijn wat nou precies die belastbaarheid van jouw paard is.
Het is jouw paard en jij kent hem/haar het beste.
Voordat een paard overbelast is gaa n daar echt wel signalen aan vooraf.
Negeer deze niet, probeer goed naar je paard te luisteren.
Elk paard is uniek, iedere situatie is uniek.
Dus ik zou zeggen, let op signalen maar maak er geen obsessie van.
Optimaliseer de gezondheid van jouw paard waar je kan, zodat de balans tussen belasting en belastbaarheid optimaal blijft en denk daarbij ook aan de geestelijke gezondheid, die net zo belangrijk is.
Ook iets anders doen dan fysieke arbeid is goed voor de gezondheid van jouw paard en jullie relatie.

**Geplaatst**: 11-06-18 22:06

Geplaatst: 11-06-18 22:06

In de training probeer ik goed op te bouwen, stap altijd altijd 10 minuten in. Na een zware training een hersteltraining of rust. De dag ervoor liefst basiswerk. Dat gaat wel goed. Hij geeft goed aan wanneer hij moe is en ik weet dat hij daar heel eerlijk in is. Als hij op mijn been niet meer reageert, weet ik dat het vaatje leeg is voor die dag. Overigens ga ik max. 1 keer per week in het ‘rood’. De rest is rustiger en meer verdeeld. Vandaag was bvb heel scherp aan de beenhulp, veel en kort en krachtig schakelen en dragen. Zo’n training bouw ik goed op en hou ik kort. Ik wil dat hij er ‘fris’ uit komt. Morgen rust en overmorgen werken op ontspanning en buiging.

Het helpt om je goed in te lezen. Niet alleen in paadenboeken, maar bvb over kracht- en conditietraining bij mensen.

Op de grond ben ik ontzettend bezorgd. Bij minste bult of wat dan ook denk ik dat hij stuk is.