Leuk dat je komt kijken in het topic. Mijn doel van dit topic, is om mijzelf over een paar jaar natuurlijk terug te kijken, van waar wij vandaan komen. En om mensen met hetzelfde te helpen, door mijn ervaringen te delen.
Ik zou mijzelf eerst even voorstellen,
Mijn naam is Joyce, ik ben 25 jaar en rij al sinds mijn 6e ofzo paard, wel tijdje gestopt, omdat ik bang was voor paarden en het rijden. Door het missen en jaloers worden als ik meeging naar de les van een vriendin weer begonnen. Sinds 2007 eigen paarden (fjorden). Helaas paar keer een ongeluk gehad. In 2012, ben ik van de menkar geslingerd en had mijn spieren in mijn rug zwaar gekneusd, ik kon helemaal niks, alles deed zo zeer. Ik ben met mijn eigen fjord paar keer bitloos de controle verloren, omdat ze achter een ander paard aan wou die sneller is. En maart 2016, ben ik met en paard achterovergeslagen, op het asfalt, ambulance is ervoor gebeld, maar had alleen behoorlijk spierpijn. Sinds 26 juni 2016 heb ik mijn laatste pony gekocht. Een tinker van toen 4 jaar. Ik ken haar al sinds 9 december 2015. Om een lang verhaal kort gemaakt, ik werkte op een stal, daar is het liefde op het eerste gezicht, helaas januari 2016 verkocht, gelukkig ging ze pas 10 mei 2016 weg. En kon ik haar nog regelmatig rijden. 26 juni 2016 hebben we haar weer opgehaald en heb ik haar gekocht.
Ze heeft eerst een tijd lekker niks hoeven doen, lekker wennen aan haar nieuwe plekje. Beetje grondwerk en longeren. In 2017 lekker gereden 1 a 2x in de week. Vaak buitenritjes, wat ze echt super braaf deed en ik ook geen spanning echt had. Even denken, volgens mij sinds we zijn verhuisd 16 december 2017, we zijn verhuisd van 24/7 naar overdag buiten en 's nachts op stal. Sinds toen is volgens mij bij mij behoorlijk spanning gekomen. Ik heb geen idee waarom. Maar ze is heel angstig, gespannen en vluchterig. En dat komt waarschijnlijk door mij, nouja een wisselwerking tussen ons
Ik ben gespannen, zij neemt het over en begint ook gespannen te zijn. En daarvan word ik weer gespannen. Waar ik bang voor ben, als zij sneller gaat de controle verlies en ze met mij ervandoor gaat, dit heeft ze echter nog nooit gedaan en geen idee waarom ik daaraan denk.
Op buitenrit ben ik hier ook bang voor. Ik ga haar tempo bepalen, door haar alleen maar vast te houden. In de bak durf ik haar wel losser te laten, maar zodra zij sneller gaat en ik niet meer het tempo bepaal ga ik weer vasthouden. Op buitenrit durf ik dit niet en zodra ze er klaar mee is komt ze omhoog. De eerste keer dat ze dat deed, stopte ik met ademhalen, voelde alsof ik er niet meer was heel licht in mijn hoofd. Nu durf ik niet meer met haar naar buiten, want ik zit haar in de weg en bang dat ze weer gaat steigeren.
Het is een beetje een lap tekst geworden, maar doel van het topic is dus om later op terug te kijken en andere met hetzelfde probleem te helpen, door mijn ervaring op te schrijven. En voor eventuele tips van jullie.
Ohja voor ik dat soort reacties krijg, Zadel, tanden en osteopaat zijn laatst langs geweest en is helemaal in orde. Daardoor weet ik dat het echt het spiegelen van mij is.
Als laatst nog even een foto van ons

Hopelijk kunnen we straks lekker zonder zadel crossen. En plezier en ontspannen rijden