Geplaatst 
Joy is mijn allereerste eigen paard. Ze is een quartermerrie van bijna 2.
2 Maanden geleden kwam Joy uit de kliniek na een tweede operatie in een jaar. Verstoppingskoliek was dit keer de boosdoener. Het was echt kantje boord, maar jong als ze is, is ze er volledig uitgekomen!
En nu, twee maanden later blaakt ze van gezondheid. Heel voorzichtig pakken we al wat trainingsdingetjes op en dat doet ze allemaal ontzettend braaf.
Afgelopen vrijdag en zondag zijn we lekker bezig geweest. Trailerladen oefenen, halter oefenen en lekker tutten, we zijn helemaal happy!
Op de trailer, er vervolgens niet meer af willen, dus met enige dwang van de trailer en er toen bijna uit zichzelf weer op! En dat na de vorige ervaringen op de trailer die haar weg van haar mam én twee keer naar de kliniek brachten!
Als een volleerd showpaard (met een spanningsboog van een garnaal
) stappen we over het erf:Onze band is sinds de kliniek enorm versterkt. Daarom ben ik tot de beslissing gekomen haar zelf (met hulp) te gaan opleiden. Ik heb er ontzettend veel zin in!
En dan te bedenken dat we er ruim een jaar geleden zo bij stonden (toen was Guppie nog haar koosnaampje):
We gaan lekker door op de weg die we zijn ingeslagen. Joy geeft het tempo aan en ik geniet van ieder stapje met volle teugen. Mijn bijzondere meisje flikt het wel gewoon even allemaal!
! Wat fijn dat jullie weer aan de slag kunnen samen, ben benieuwd wat de toekomst voor jullie gaat brengen 
Maar dat komt vast goed! 
Zelfs dat paarse halster wordt te klein... 
En inderdaad Koper, het voelt echt als ons! 
