allereerst wil ik even zeggen dat ik niet weet of ik deze toppic hier goed staat, sorry!
dan komt nu mijn verhaal
ik ben toen ik 8 jaar was begonnen met paardrijden op de manege
ik vond het geweldig en genoot elke x weer als ik aan het rijden was.
toen ik ongeveer 3,5/4 jaar reed op de manege kon ik redelijk rijden. toen werd ik ook op wat `moeilijkere` pony`s gezet.
bijvoorbeeld heb ik een half jaartje gereden op een paardje wat heel schrikkerig was. in de buitenbak kon hij er al vandoorgaan om de kleinste dingen zoals een blaadje wat wapperde door de wind, of iemand die bij de bak aan het kijken was en een beweging maakte.
ik ben er toen ook 2 keer heel erg hard afgevallen. ik ben toen best bang geworden van het rijden.
ook op de manege had ik het niet meer heel erg naar me zin, maar stoppen met rijden wilde ik echt niet!
toen had ik besloten om opzoek te gaan naar een leuk verzorgpaardje.
na een tijdje zoeken had ik die gevonden.
het was een mega braaf en super lief paard.
bij het rijden gaf hij me alle vertrouwen wat ik nodig had. en met de omgang was hij mega braaf
wegens omstandigheden moest ik na een jaar stoppen met dat paardje wat ik echt super jammer vond
stoppen met paardrijden wou ik nog steeds niet!
ik ben opzoek gegaan naar een nieuw verzorgpaardje, die ik gevonden heb.
het was een mega brave pony, maar wel met heel erg veel energie.
op de 1ste echte dag dat ik haar ging verzorgen ging ik op buitenrit(omdat ze door de eigenaar altijd recreatief gereden werd) samen met de eigenaar die op haar andere paardje ging.
op onze eerste buitenrit is ze er vandoor gegaan.
in volle galop rende ze weg terwijl we rustig aan het stappen waren.
ik kreeg haar niet terug wat ik ook probeerde, alleen maar harder ging ze.
niets wat ik deed hielp.
toen heb ik haar met haar hoofd naar mij knie getrokken in de hoop dat ze vaart zou minderen. en dat hielp ze ging over in een rustige galop, en toen kwam ze eindelijk terug.
ik werd weer een klein beetje bang.
daarna ging het een hele tijd goed, met ups en downs.
ze heeft er heel erg veel zin in en is best heel druk.
als ik aan het rijden ben kan ik eigenlijk ook niet stappen met lange teugel want dan gaat ze al draven.
ook aan de longeerlijn kan ze niet stappen.
verder is ze absoluut niet gemeen, bokken of stijgeren heeft ze nog nooit gedaan.
zo ging alles redelijk goed..
tot een paar weken geleden.
ik reed met mijn vriendin in de bak en ik reed op mijn verzorgpony.
we galoppeerde aan en ze ging weer zo hard en ik kreeg haar niet meer terug. toen is ze zelf heel erg hard op het hek van de bak afgerend en reageerde niet op wat ik ook deed.
ze is bijna door het hek heen gegaan, maar ging gelukkig vol op de rem en sprong opzij. ik was heel erg geschrokken maar reed gewoon door.
daarna deed ze hetzelfde, ze ging heel hard galoperen en ik trok met alle kracht die ik had haar op de vilte maar ze reageerde op niets wat ik deed.
ik trok zo hard aan de teugels dat ik een hele blaar had op mijn vingers. maar ik kreeg nog steed geen reactie.
toen is ze in die nogsteeds volle galop tegen de pony van mijn vriendin aan gerend die stil stond omdat me vriendin opstapte.
ze is er in volle galop `opgesprongen` of doorheengerend.
ik was zo bang dat ik ben afgestapt en niet meer ben opgestapt.
ik weet niet meer wat ik moet doen.
de eigenaresse en mijn ouders willen me met alles helpen. ze willen me brengen naar les, we hebben al een ander bit ,maar daar reageerd ze eigenlijk ook niet op. we hebben zelfs een tijdje met menbit gereden omdat ze zo sterk was.
maar ik wil niets meer.
eigenlijk wil ik helemaal stoppen met paardrijden. ik heb er namelijk (nu zeker niet haha

ik ga er heen met tegenzin, en eigenlijk nooit meer met plezier.
maar ik zit te twijfelen, moet ik nu al opgeven? straks komt alles goed, met les enzovoort.
ik weet niet wat ik moet doen.
heeft misschien iemand tips of iddeen of hetzelfde meegemaakt?
(sorry voor mijn hele lange verhaal

we doen nu trouwens veel longeren en wandelen met haar en gewoon lekker poetsen!