Geplaatst Eigenlijk had ik verwacht dat mijn 'laatste' topic over Famke, de laatste zou zijn ( [EJL-ITP] 2017: Een veelbewogen, emotioneel jaar... ).. Maar aangezien ik nog iedere dag aan haar denk en ik nog altijd niet kan geloven dat ze er niet meer is.. Vind ik dat zij nog een topic verdiend!
Ook omdat zij zo'n ontzettend speciaal paard voor mij was. Nooit meer ga ik zo een paard vinden. Er was maar één Famke Elvira....
Op dit moment is het alweer een halfjaar geleden dat ik haar heb moeten laten gaan. Of eigenlijk 6 maanden, 1 week en 2 dagen. De tijd vliegt.. Het is zo een raar gevoel.. Voor mijn gevoel heb ik haar gisteren in laten slapen..
De moeilijkste keuze van mijn leven en zeker iets dat ik nog heel lang bij mij ga dragen.
Ik moet toegeven dat het wel al begint te wennen dat ik nu Shenna heb, mijn nieuwe Friese vriendinnetje. Maar het lijkt alsof het nooit gaat wennen dat Famke er gewoon niet meer is. Ik kan het op een of andere manier gewoon niet geloven. En eerlijk gezegd denk ik ook dat ik er nooit echt 100% overheen ga komen. Zij was zo speciaal voor mij, het was zo een schokkend en vreselijk moeilijk jaar en er is werkelijk een stuk van mij samen met haar gestorven..
Nog altijd voelt het zo onwijs oneerlijk, waarom zij? Waarom wij? Alsof zij nog niet genoeg meegemaakt had..
En ook denk ik nog vaak: Wat als....? Terwijl ik ook wel weet dat er geen andere keuzes meer waren.
Het allerlastigste vind ik dat alles en iedereen gewoon doorgaat. De eerste week en misschien weken heeft iedereen het natuurlijk hartstikke met je te doen en krijg je veel steun. Maar daarna gaat het leven weer verder en lijkt iedereen het te vergeten. En ja, ik ging ook wel door, natuurlijk, maar het voelde alsof mijn leven stil bleef staan terwijl de rest door ging.
En natuurlijk werkt het ook totaal niet mee dat ik een binnenvetter ben, ik deel moeilijk mijn emoties en vind het al helemaal niet fijn om erover te praten. Dat maakt het soms ook extra lastig.
Ook ben ik soms bang, bang dat ik ga vergeten hoe ze was, hoe wij samen waren. Ik wil dat allemaal niet vergeten... Gelukkig heb ik onwijs veel foto's en filmpjes waarmee ik onze prachtige herinneringen kan koesteren
Maar ik ben wel heel blij met mijn geweldige ouders en broer die mij hoe dan ook zoveel mogelijk hebben gesteund al mogelijk. En mijn allerliefste beste vriendin, vriendinnen van stal, familie en vrienden en ook mensen op Bokt! Daar ben ik echt heel dankbaar voor.
En natuurlijk ben ik super blij met mijn nieuwe zwarte parel Shenna, die ook meehelpt om mij hier doorheen te trekken. Een geweldig paard is het, haar vrolijkheid is zeer aanstekelijk en dat doet mij echt heel goed.
____________________________________________
Nog een ode aan Famke! 'Laatste ode' durf ik niet te zeggen.
Het prachtige gedenkplekje die ik voor haar heb gemaakt op mijn kamer:
Bovenste plankje, vol met foto's, een tekening, prijzen en een stuk van haar staart.
Tweede plankje met kaarsjes en foto's
Derde plankje met kaarten die ik heb gekregen na haar overlijden, haar paspoort en het prachtige armbandje gemaakt van haar haren, gekregen van mijn stalgenootjes.
En het vierde plankje met twee fotoboeken van knappe Fammie.
Dan heb ik nog aan de muur een hele mooie canvasfoto van ons en het halster dat Famke vaak om had en ook tijdens het inslapen.
En op de andere muur nog een prachtige canvasfoto en het naambordje van haar stal.
En als laatst nog een hartje boven mijn bed waar ook haar haren in zitten.
Het moment waarop jij stierf,
Toen brak mijn hart in twee,
Een helft gevuld met pijn,
De andere helft stierf met jou mee,
De herinnering aan jou is iets wat mij nooit verlaat,
Die vult mijn hart met liefde en pijn,
Iets wat nooit overgaat,
Je leeft voort in mijn hart,
Daar blijf je voorgoed,
Tot die speciale dag,
Dat ik jou weer ontmoet..
VOOR ALTIJD IN MIJN HART
En nog twee video's die ik van haar gemaakt heb, die mij elke keer weer tranen in mijn ogen bezorgen.
Bedankt voor alles Famke!
Famke Elvira - 01-07-2001 ~ 19-07-2017
Ook omdat zij zo'n ontzettend speciaal paard voor mij was. Nooit meer ga ik zo een paard vinden. Er was maar één Famke Elvira....
Op dit moment is het alweer een halfjaar geleden dat ik haar heb moeten laten gaan. Of eigenlijk 6 maanden, 1 week en 2 dagen. De tijd vliegt.. Het is zo een raar gevoel.. Voor mijn gevoel heb ik haar gisteren in laten slapen..
De moeilijkste keuze van mijn leven en zeker iets dat ik nog heel lang bij mij ga dragen.
Ik moet toegeven dat het wel al begint te wennen dat ik nu Shenna heb, mijn nieuwe Friese vriendinnetje. Maar het lijkt alsof het nooit gaat wennen dat Famke er gewoon niet meer is. Ik kan het op een of andere manier gewoon niet geloven. En eerlijk gezegd denk ik ook dat ik er nooit echt 100% overheen ga komen. Zij was zo speciaal voor mij, het was zo een schokkend en vreselijk moeilijk jaar en er is werkelijk een stuk van mij samen met haar gestorven..
Nog altijd voelt het zo onwijs oneerlijk, waarom zij? Waarom wij? Alsof zij nog niet genoeg meegemaakt had..
En ook denk ik nog vaak: Wat als....? Terwijl ik ook wel weet dat er geen andere keuzes meer waren.
Het allerlastigste vind ik dat alles en iedereen gewoon doorgaat. De eerste week en misschien weken heeft iedereen het natuurlijk hartstikke met je te doen en krijg je veel steun. Maar daarna gaat het leven weer verder en lijkt iedereen het te vergeten. En ja, ik ging ook wel door, natuurlijk, maar het voelde alsof mijn leven stil bleef staan terwijl de rest door ging.
En natuurlijk werkt het ook totaal niet mee dat ik een binnenvetter ben, ik deel moeilijk mijn emoties en vind het al helemaal niet fijn om erover te praten. Dat maakt het soms ook extra lastig.
Ook ben ik soms bang, bang dat ik ga vergeten hoe ze was, hoe wij samen waren. Ik wil dat allemaal niet vergeten... Gelukkig heb ik onwijs veel foto's en filmpjes waarmee ik onze prachtige herinneringen kan koesteren
Maar ik ben wel heel blij met mijn geweldige ouders en broer die mij hoe dan ook zoveel mogelijk hebben gesteund al mogelijk. En mijn allerliefste beste vriendin, vriendinnen van stal, familie en vrienden en ook mensen op Bokt! Daar ben ik echt heel dankbaar voor.
En natuurlijk ben ik super blij met mijn nieuwe zwarte parel Shenna, die ook meehelpt om mij hier doorheen te trekken. Een geweldig paard is het, haar vrolijkheid is zeer aanstekelijk en dat doet mij echt heel goed.
____________________________________________
Nog een ode aan Famke! 'Laatste ode' durf ik niet te zeggen.
Het prachtige gedenkplekje die ik voor haar heb gemaakt op mijn kamer:
Bovenste plankje, vol met foto's, een tekening, prijzen en een stuk van haar staart.
Tweede plankje met kaarsjes en foto's
Derde plankje met kaarten die ik heb gekregen na haar overlijden, haar paspoort en het prachtige armbandje gemaakt van haar haren, gekregen van mijn stalgenootjes.
En het vierde plankje met twee fotoboeken van knappe Fammie.
Dan heb ik nog aan de muur een hele mooie canvasfoto van ons en het halster dat Famke vaak om had en ook tijdens het inslapen.
En op de andere muur nog een prachtige canvasfoto en het naambordje van haar stal.
En als laatst nog een hartje boven mijn bed waar ook haar haren in zitten.
Het moment waarop jij stierf,
Toen brak mijn hart in twee,
Een helft gevuld met pijn,
De andere helft stierf met jou mee,
De herinnering aan jou is iets wat mij nooit verlaat,
Die vult mijn hart met liefde en pijn,
Iets wat nooit overgaat,
Je leeft voort in mijn hart,
Daar blijf je voorgoed,
Tot die speciale dag,
Dat ik jou weer ontmoet..
VOOR ALTIJD IN MIJN HART
En nog twee video's die ik van haar gemaakt heb, die mij elke keer weer tranen in mijn ogen bezorgen.
Bedankt voor alles Famke!
Famke Elvira - 01-07-2001 ~ 19-07-2017
