Geplaatst 2017 was alweer een bewogen jaar met een heleboel IJslanders! Je hebt er natuurlijk nooit *te* veel, maar veel was het wel!
2017 begon rustig voor mijn eigen paarden. Doordat ik enkele paarden in training kreeg, mochten zij op vakantie! Dat doen we jaarlijks, voor mijn gevoel komen ze mentaal altijd veel fijner terug na enkele weken tot 2 maanden! Op deze foto zie je enkel Prudur, maar ze stonden in een groepje van 6 paarden enkele weken in een natuurgebied lekker paard te wezen.
In februari kwamen mijn paarden terug van vakantie en gingen we weer aan het trainen. Elja nam alles heel fijn op, net als Stjarna. In het voorjaar nam ik met hen deel aan een Gaedingakeppni, een wedstrijd op een lange rechte baan waarbij je de gangen laat zien. Hierin willen ze graag een voorwaarts paard zien, veel temperament en tempowisselingen. De foto is van het inrijden en we kijken nogal bedenkelijk....
Helaas was ze in de baan iets enthousiaster waardoor ze in de proef aansprong in kruisgalop en ook met geen mogelijkheid meer te stoppen was.. 
Ook Stjarna deed goed haar best, maar door het onverwacht lange inrijden was het temperament niet meer echt aanwezig en was het lastig haar heel constant te rijden. Ze ging hierdoor ook behoorlijk op de voorhand, maar desondanks was ik blij met de focus die ze liet zien!
Ook het Belgisch Kampioenschap kwam eraan. Door het vele werk thuis had ik niet veel kunnen trainen en ook nog eens zelf te weinig lessen genomen. De paarden deden super hun best, maar ik helaas wat minder! Geen topscores gereden hier en niet eens in de buurt van een titel, maar dat valt Prudur en Elja absoluut niet te verwijten.
Elja blijft nu eenmaal een vos merrie, en dankzij een uit de hand gelopen gevecht in de kudde kwam ze in juni kreupel te staan.. Helaas, bijna 2 maanden rust was het verdict.
Ondertussen had ik Stjarna nog te rijden gekregen omdat haar eigenaresse weinig tijd had, dus ik besloot haar nog eens mee te nemen op wedstrijd.
Stjarna is een paard met enorm veel kwaliteiten, maar ze kan ook enorm wispelturig zijn en onstabiel. Ook op deze wedstrijd deed ze erg haar best, maar door haar onstabiele ritme en houding besloten we na deze wedstrijd haar eerst thuis meer te bevestigen. Dit hebben we gedaan, en ondertussen rijdt haar eigenaresse haar weer!
Rond die tijd was ik ook druk bezig met Fordild, een 13-jarige merrie met een behoorlijk karakter..
De stal waar ik lesgeef had haar in februari aangekocht als voormalig fokmerrie, en nu moest ze zadelmak gemaakt worden.
Een behoorlijk projectje!
Fordild is qua rijden een echte IJslander: voorwaarts temperament! Het zadelmak maken was geen probleem, maar al snel kwamen we uit op een probleempje dat behoorlijk typisch is voor IJslanders; Vertrekken vlak na / tijdens het opstappen. En dan niet in stap. 
Fordild was gelukkig niet gemeen, het leek meer zoiets van "Hehe, zit je nou eindelijk?? Dan kunnen we!". En daar gingen we dan, telkens weer... Na een paar weken was ook dit relatief goed opgelost, maar het is vrees ik gewoon een beetje de aard van het beestje. Ondertussen noemen we het maar gewoon "Fordilds dolle 3 minuten". Je stapt op, steekt je voet in de beugel en HOP, daar ga je dan voor 3 minuten in volle draf... 
Momenteel wordt Fordild ook ingezet als lespaard, en dat doet ze super! Ik zou zelfs durven zeggen dat het mijn favoriete lespaard is (ondanks het feit dat ze niet kan tolten) omdat ze gewoon lekker voorwaarts en heel eerlijk is.
In juli startte ik ook Prudur weer in de T4 proef. Hierin laat je vrij tempo tolt, traag tempo tolt en tolt op lange teugel zien. Helemaal zijn ding, maar ook best spannend want op het losse teugel onderdeel kan hij soms echt wat op zijn gemakje gaan "doorkachelen".
De selectie ging gelukkig goed en ook met Prudur mocht ik de volgende dag finale rijden.
Best spannend, want het was mijn verjaardag en mijn moeder kwam nog supporteren ook!
De vrije tolt ging goed, niet super. De trage tolt net hetzelfde, dus in mijn ogen was de winst al verloren
Toen begon ik aan het vrije teugel onderdeel, en voor mijn gevoel ging het eigenlijk net wat te loom. Stabiel, maar niet spetterend genoeg. Ik keek even rond, en zag de overige 4 ruiters eigenlijk behoorlijk sukkelen. Eentje die in draf viel, eentje die naar galop ging, .. dus ik besloot om geen been bij te geven, zodat we in ieder geval geen grote fouten zouden maken en wel stabiel konden blijven. En dat bleek te werken: Ik won zowaar de T4 tussen een behoorlijk sterk deelnemersveld! 
Ben hierover ook echt nog steeds verbaasd 
Toppaard heb ik!
Met Prudur ging ik in de zomer weer aan het lessen, want dat was nodig.
We konden dan wel een T4 proef winnen, maar onze score was nog steeds niet hoger dan vorig jaar. En daar gaat het voor mij wel om.Een goede IJslanderinstructeur vinden is niet makkelijk, dus het is telkens 2u heen rijden en weer 2u terug. Maar het is het waard!
In de zomer waren er ook weer heel wat ponykampen, waarbij het ponykamp voor volwassenen toch echt helemaal fantastisch was!
We maakten heerlijke buitenritten en deden schriktraining voor gevorderden.. want IJslanders zijn onverschrokken. Zoek het paard. En de ruiter.
En op een buitenrit vol stoppelvelden mag een snoeiharde tolt natuurlijk niet ontbreken. Het vosje is Elja, daarop zit ik, en een vriendin van me reed mijn knappe Gaska.
Gaska gaat met sprongen vooruit. Enkele maanden voordien kon ze amper draven, dat kan ik me nu bijna niet meer voorstellen!
Ook de tolt en galop krijgen steeds meer afdruk en coordinatie.
Guffy, mijn 2-jarige merrie staat momenteel op de begrazing. Daar ga ik enkele keren per jaar langs om de kudde te controleren. Elke keer als ik ga ben ik weer een beetje verliefd op haar, ik ben zoooo benieuwd hoe ze eruit zal zien als 4-jarige!
En naar goede gewoonte... Kocht ik ook dit jaar alweer een paard erbij!
Ach, soms is het gewoon te aanlokkelijk en je hebt toch echt nooit teveel IJslanders!
Reynir kwam toevallig op mijn pad toen ik op zoek was naar een paard voor een klant. Bij een collega stond Reynir te koop en die mocht ik wel eens testen. De beschrijving: Heel lief leuk paard met sport B potentieel, maar een behoorlijk opstapprobleem. Als je opstapte zou hij achteruit spurten, dan vooruit, en dan mocht je de eerste 20 meter ook vooral niet aan je teugels komen. Waarom niet heb ik niet eens durven vragen.
Maar goed, toch maar geprobeerd! En ik kon gewoon opstappen en wegrijden, leuk paard dus! Helaas niets voor mijn klant. Dus daar bleef het bij. Een tijdje later ging ik met een klant weer naar die collega en gingen we een ritje maken door het bos. Heeeel slim van mijn collega om me weer op Reynir te zetten! Opstappen ging weer goed en daar gingen we, in taktzuivere tolt door het bos. 
Ondertussen stond hij al een hele tijd te koop als "paard voor gevorderden" en ik besloot hem maar gewoon te kopen. Ik had wel weer zin in een projectje, nu Gaska het zo goed doet!Op 31 oktober kwamen ze hem brengen, en hij heeft sindsdien ook echt geen pas verkeerd gezet. In het begin was het nogal een brokje stress met zadelen en opstappen, maar hij bleef wel heel geduldig staan en nu gaat het allemaal zonder nadenken. Ik ben er erg blij mee!
Jammer dat je zo ver weg zit, ik denk dat mijn witte ook wel zou baten van een maandje of twee onder jouw hoede. 
