Ik wou dit even van me afschrijven omdat ik eigenlijk wel trots ben op mezelf. Eerst even een kleine situatie schets : ik ben zelf best wel een onzekere ruiter, en mijn paard kan daar ook onzeker van worden maar durft daar ook wel gebruik van te maken. Ik heb al twee maanden niet meer gereden omdat de pistes gewoon niet bruikbaar waren op stal, dus nu ben ik ongeveer twee weken terug aan het longeren/loswerken en ik ging er nu voor het eerst weer op.
Oké, dus, ik stap op en meneer stapt lekker voorwaarts door de binnenbak. Dit was een aangename verrassing want meestal moet ik hem eerder vooruit drijven tijdens instappen. Daarna dekentje eraf, en er kwam nog een tikje frisheid bij. Opzicht niets mis mee en hij misdroeg hem zeker niet. Ben ik lekker aan het draven, lekker lang en laag beginnen... INEENS komt er echt een mega spook uit de muur ofzo
hij begint echt heel erg te bokken, hoofd tussen de benen en er kwam maar geen einde aan. Echt heel de bak rond, ik dacht serieus dat ik ging vallen, ik had er eigenlijk zelfs al vrede mee genomen dat ik ging vallen. Maar toen stopte hij gelukkig en kon ik nog blijven zitten. Dan viel de onzekerheid me wel op men dak. Trots dat ik het had uitgezeten, maar heel veel schrik dat hij dat nog eens ging doen. Ik heb mezelf echt moeten pushen om erop te blijven zitten en niet gewoon af te stappen en even te longeren. Ik nam me voor om nog enkele cirkels te draven, ver van waar hij zo schrok, en dan te gaan longeren...
Uiteindelijk ben ik blijven rijden en stelselmatig terug dichter naar die plek. Het voelde best oké en ik werd weer rustiger. Dus wilde ik na 20 minuutjes toch eens een galopje doen. Dat ging echt heel goed en ik voelde mijn vertrouwen weer terugkomen!
Op een bepaald moment heb ik hem wat verzameld en loopt hij echt lekker. Ik wilde net wat meer sprong dus ik geef een tikje been, krijg ik meteen weer 5 bokken na elkaar. Gelukkig zonder problemen uitgezeten en ik werd er eigenlijk zelfs wat stouter van!
Eens zijn energie eruit was, liep hij trouwens wel gewoon goed zonder bokken of andere rare dingen uit te halen. Bleek dus dat de staleigenaar gisterenavond dubbel gevoerd had!!
Niet moeilijk dat meneertje ineens zo energiek was... Ik ben dus echt trots op mezelf vandaag, gewoon omdat ik ben blijven rijden en gewoon fijn heb kunnen afsluiten, zonder angst.
Kunnen jullie ook zo trots zijn op iets wat voor veel andere mensen waarschijnlijk doodnormaal is?
hoefjes, Incello
! Ik kan me heel goed voorstellen hoe fijn dat voelt.