Geplaatst 
). Daarna hebben ze ruim een jaar op een weitje gestaan zonder faciliteiten (geen water, geen netstroom, geen afdak. Wel allerlei ongemak op die locatie daar). Ook daar moesten we weg, de eigenaar had de wei zelf nodig voor een pony. Eind juli verhuisden ze naar een weiland waar al 2 paardjes stonden. Er is een schuilhokje, waar mijn pony niet durft te gaan staan als er andere paarden zijn. Ook wordt er naar mijn zin veel te weinig gevoerd: 2 keer per dag 4 plakjes van een klein baaltje voor 4 paardjes. Mijn merrie, de oudste, kleinste en minst assertieve, werd steeds bij het voer weggestuurd. Dat is niet wat ik voor haar wilde. Mijn ruin staat z'n mannetje (en hij krijgt van mij natuurlijk extra ruwvoer wat ik zelf voor hem inkoop), en kan het prima vinden met de andere twee paardjes. Maar ik heb niet alleen hem om aan te denken...Twee winters heeft mijn pony regen, vorst en stormen doorstaan. Ze is 27 en tot haar 24e stond ze in de winter op stal. Elke keer als ik haar somber in het rotweer zag staan brak mijn hart. Daarom heb ik eergisteren de veearts gebeld. Ik wilde niet mijn lieve merrie nog een winter aandoen. Daarna belde ik een kennis, om te vragen of mijn pony daar nog een weekje op stal mocht. Een stalletje met strooisel voor de nachten en zo veel hooi als ze op zou kunnen, dat is wat ik voor haar wilde. Het deed haar goed, de traanoogjes zijn al weg en hoewel ze gisteren wel erg zocht naar mijn ruin heeft mijn pony het verder goed naar haar zin.
En voor komende maandag ga ik de veearts afbellen. Bij de kennis om de hoek bleek een weitje vrij te zijn gekomen. Er is water, er is stroom, en ik mag er een schuilhokje neerzetten! Ik kan het ook in de winter daar leefbaar maken voor allebei. Twee jaar heb ik gezocht. Bijna, op een haartje na, had ik mijn lieve merrie "opgeofferd". Ze is 27, en afgezien van een lage weerstand (wat zich uit in jeuk en huidproblemen, heel veel wormen enz.) en een af en toe vastschietende knie mankeert ze vrij weinig. Haar ogen staan weer helderder en voor de weerstand en de oude dag krijgt ze vanaf vanavond ondersteuning om haar goed gezond te krijgen en te houden (had ze vorige winter ook en het hielp wel wat maar daarmee had ze nog steeds geen stalletje). Van mijn kennis mag ze daar tot oud en nieuw blijven staan
Op 1 januari haal ik eerst mijn ruin op en de laatste paar honderd meter zal ook mijn dappere, lieve merrie mee wandelen naar hun nieuwe onderkomen. Ik ben zó blij! Na twee jaar eindelijk weer een fijn plekje voor hun allebei. Op naar 2018!
) 
Dus ik had eigenlijk alleen mijn ruin als uitgangspunt, maar wel met de mogelijkheid voor de nieuwe pony om binnen te staan als ze dat zou willen. Mijn ruin wil dat niet, hij is bang voor het geluid van de regen op het dak. En achteraf gezien heb ik het belang van een stalletje voor mijn merrie onderschat. Vandaar dat ik deze week heb ingegrepen. Toen ik haar zondag na al die regen zag staan waren we er allebei goed klaar mee. 
