Libera schreef:Volgens mij ken ik Luther... heb je een betere foto van zijn bles? En heeft ie een lip tatoeage?
Jazeker! Foto van zijn tatoeage/poging tot foto van zijn hoofd:
HippoLogic schreef:Wat een gave stap heb je genomen! Prachtige foto's in je openingspost.
Leuk he om de verschillen in paardenhouden in NL en elders te ervaren. Tenminste dat vind ik wel. Ik zit in Canada.
Hooi! Super leuk inderdaad om met elkaar mee te kijken, ik volg jou al een tijdje op Facebook
Pandora2 schreef:Echt super leuk !
Wat moet dat een ongelooflijke voldoening geven dit werk !
Zo verdrietig wat er met Wild Child gebeurd is. Waarom doen mensen nu toch zoiets
Het geeft zeker voldoening, al moet ik me soms echt even afsluiten voor de narigheid die er (gelukkig niet vaak) bij komt kijken. Maar ik huil nog elke keer als een paard geadopteerd wordt
Nico_lette schreef:Ik vind het zo gaaf wat je doet he
Leuk om te horen!
xTitanic schreef:Wat een leuke update!! Ik ben fan van Wild Child.. wat een knap dier.
Erg benieuwd hoe het gaat evolueren met haar
Leuk dat je volgt! Stiekem vind ik haar ook echt knap, ik bladerde door wat foto's van haar een tijdje geleden en ik zag haar even aan voor mijn (overleden) paard. Allebei een beetje hetzelfde hoofdje
Hagrid schreef:Wat een super gaaf verhaal! Ik volg!
Welkom Leuk dat je volgt
Update Luther
September
Inmiddels één keer met Luther naar buiten geweest, we vonden het allebei heerlijk Gewoon een rustig, ontspannen ritje gemaakt van een halfuur maar hij vind alles goed. Zolang hij hier nog staat wil ik hem vaker meenemen aangezien er niet veel paarden zijn waar je zo mee naar buiten kan jammer genoeg.
Update JP
*Info:
- Paint Horse
- Merrie
- ca 20 jaar
- JP stond al twee jaar op de rescue toen ik kwam, ze is heel lief maar helaas gaat het mentaal af en toe ergens fout (Jeckyll & Hyde is mijn liefkozende bijnaam voor haar). JP is 'mijn' paard zolang ik in Amerika woon en ik doe voornamelijk Liberty met haar.
Volgens mij vond JP het niet erg tof dat ik een maandje op vakantie was Ze was weer haar heerlijke, lastige zelf en rende constant als Bambi heel hard rondjes in de round-pen en rijbak. We hebben sinds ik terug ben alleen maar even wat leuke dingen gedaan, de pionnen is echt haar favo bezigheid (omdat ze weet dat ze het heel goed kan en na elke uitvoering kan kijken naar iedereen zo van 'Knap van mij hé?" ).
Toen ze weer wat beter in haar vel zat wilde ik eens kijken hoe dat met rijden gaat, ontspannen blijven is voorlopig onze eerste prio dus in plaats van haar helemaal opzadelen ben ik bitloos en bareback even op haar gestapt. Normaalgesproken is het net een bommetje met rijden dus ik wil even helemaal back to basic en het rustig weer opbouwen op een normale manier. Zo ging het gisteren, toen nam haar "Hyde" kant het weer even over:
Maar ik vind haar nog steeds lief
Nog wat random plaatjes van mij en Desi, een Azteca merrie die op de rescue woont en waar ik soms even mee speel:
En toen...
September
Vorige week dinsdag ben ik een week naar Ranchita (San Diego, 3 uur hier vandaan) geweest om te werken bij een (inmiddels) vriendin Sara die ik drie jaar geleden heb ontmoet op haar Silver Horse Retreat. Sara geeft familie opstellingen (Nature Constellations) met haar paarden, Shamanic Horse Dancing en nog meer mooie dingen. Drie jaar geleden heeft ze mij enorm geholpen toen ik met mezelf in de knoop zat (depressie) en we hebben altijd contact gehouden. Dat zorgde ervoor dat ze mij een tijdje geleden belde met de vraag of ik tijdens Kerst & Oud en Nieuw op haar retreat wil passen én of ik een weekje wil komen helpen in ruil voor een soort mentorship (ik ben heel geïnteresseerd in shamanisme en healing met paarden). Daar zeg ik geen nee tegen Dus ik in mijn up in een overvol gepakte auto gestapt op weg naar Ranchita A.K.A. The Middle of Nowhere Kijk & lees en verder en je snapt wat ik bedoel.
Misschien wel leuk om mee te kijken: de laatste vijf minuten van de rit, de oprit naar het retreat:
Ik kwam om 12 uur 's middags aan, ontmoette Nicio (Native American & vriend van Sara, hij verzorgt ook onderdelen van het retreat en helpt waar hij kan) en ging alles helpen klaarzetten voor een groep van 9 personen waarvan 8 uit Japan, die hier een week zullen verblijven.
Vlak na aankomst met z'n allen op zoek naar een tent (er waren er 5 in totaal):
Sara woont in een yurt (jaloers!!)
Het "toilet" (I oliebol you not ):
Filmpje van mijn "slaapkamer"/blokhut:
Ik sliep precies naast de paardenwei
Foto van het "tentenkamp" zoals we het gedoopt hebben
's Ochtends om 6 uur begon mijn dag, ik mestte de paardenwei uit, vulde de waterbakken bij en om 7 uur zetten we het ontbijt klaar in de buitenkeuken:
Om 8 uur begonnen we met of twee constellation sessies of een hike/meditatie/uitje. Onder de 8 Japanners was een tolk (thank God), dus alles werd vertaald al spraken de meesten aardig goed Engels. De 9e deelnemer was op het laatste moment ingehaakt en komt oorspronkelijk uit Canada, maar woont in LA en schijnt een aardig bekende artiest te zijn (Chris Murray, hij speelt gitaar en zingt en treedt overal ter wereld op). Tijdens een van de avonden gingen we met de hele groep Sara's yurt in met liters thee om mee te swingen op zijn live muziek en om uren later tijdens een slaapmeditatie in slaap te vallen
Tijdens de eerste hike deden we een groepsmeditatie in een oude goudmijn, in die omgeving schijnen er honderden te zitten en deze gebruikt Sara vaak om even te rusten.
Vervolgens maakten we kennis met 'Mountain Mike" een man (genaamd Mike) die in de bergen (mountains) woont. Hij schijnt een topman bij een groot bedrijf te zijn geweest en goed geld te hebben verdiend, maar hij hield het in de 'gewone' wereld niet meer uit en woont nu al een tijdje als 'Snake Whisperer' in de bergen van Ranchita.
Een hele lieve en bovengemiddeld intelligente man en vooral goeie buurman, ze helpen elkaar regelmatig uit de brand. Die avond kookte de groep Japans voor ons (zooo lekker!) en nodigde Mike uit, die minstens vier keer opgeschept heeft
Volgens Sara komen slangen op je pad als je over ze praat, en inderdaad even later toen we een stukje off-road gingen en ik iemand achter me hoorde roepen: "SNAAKEE!!!"
's Avonds gingen we vaak gezamenlijk wandelen, honden mee, ik nam Silver (naar hem is het Retreat genoemd, hij is 34 jaar oud en Sara's eerste eigen paard) mee:
De volgende middag brachten we door in een Hot Springs, lekker zwemmen en genieten van de omgeving:
Op het retreat in bad kan ook, maar je hebt iets minder privacy in die badkamer Al maakte dat het ook wel extra bijzonder, zo'n buitenbadkamer.
Kohei, een van de deelnemers, is een tea-master uit Tokyo en wilde een thee ceremonie voor ons houden. Met echte Matcha thee uit Japan en complete uitleg over "regels" en beleefdheden die horen bij deze ceremonie.
's Ochtends in mijn vrije tijd hiken naar de hoogste berg en genieten!
*verveel ik jullie al? *
Nicio was er elke dag even, om te helpen of om bijvoorbeeld Salie (Sage) met ons te plukken ("een van de oudste rituelen is het branden van witte salie, om personen en ruimtes te reinigen") en daarna te vertellen over het branden van salie en hoe we onze eigen Sage smudge stick konden maken. Waarom welke kleuren voor het touw gebruikt werden volgens het geloof van zijn stam, welke windrichtingen daarbij horen, welke dieren, waarom er een bundeltje tabak aan geknoopt werd. Hij is de laatste van zijn stam en zit boordevol mooie verhalen Hij heeft niet vaak op een paard gezeten in zijn leven, maar toen hij een keer van de ene kant naar de andere kant van een reservaat wilde rijden moest hij een rivier oversteken. Zijn vriend zei: "Jij bent hier in de Indiaan, bepaal jij maar waar het veilig is om over te steken." Hij had er zelf alleen ook geen verstand van dus hij ging te paard het water in... dat heel diep bleek te zijn zodat zijn paard moest zwemmen en uiteindelijk alle pannen/etenswaren/dekens ook
Anyway, foto's!
De slotceremonie, uitgevoerd door Nicio in traditionele kleding van zijn voorouders, was ook erg mooi:
In 2003 was in San Diego natuurbrand 'Cedar Fire' twee maanden actief, Nicio heeft 30 jaar als brandweerman gewerkt en heeft meegeholpen aan het blussen van deze brand. De nacht voordat eindelijk regen kwam om de brand te blussen had Nicio een droom over de 'Thunderbird" (een heilige, enorme vogel) die zijn gebeden om de brand te blussen hoorde en door met zijn vleugels te slaan regenwolken naar het gebied te drijven. Hij werd vervolgens wakker door regendruppels in zijn gezicht. Zijn zussen hebben hier een boek over geschreven en geïllustreerd, iedereen in de groep kreeg een gesigneerde versie mee Het andere boek is een kinderboek, over de evolutie van de mens door de ogen van dieren.
Wat een week, wat een plek en wat een ongelooflijk lieve mensen, stuk voor stuk. Dit waren voor mij wel de gaafste dingen om met jullie te delen Respect als je alles gelezen hebt!
Laatst bijgewerkt door Posh op 22-09-18 07:09, in het totaal 1 keer bewerkt