Geplaatst 
Ik zal eerst wat meer vertellen over mezelf en hoe ik in Californië terecht ben gekomen voordat ik jullie ga overladen met foto's en verhalen
Precies een jaar geleden ging ik op vakantie naar Palmdale (waar ik nu woon), op bezoek bij mijn zus. Zij woont hier al vijf jaar met haar gezin, haar man werkt net als mijn man voor het F35 project. Ze koppelde mij aan 'een leuke collega van haar man' (mijn huidige man dus) en dat klikte zo goed dat we samen besloten er wat van te maken. Dus ik na 2,5 maand vakantie terug naar NL waar ik mijn man een week later weer zag zodat we samen Kerst en Nieuwjaar konden vieren en een paar dagen na Oud en Nieuw ons geregistreerd partnerschap konden vastleggen. Helaas bleken we verkeerd geïnformeerd over of dat voldoende was voor mijn visum dus kwam hij twee maanden later weer terug zodat we konden trouwen. Ik weet het, heel romantisch allemaal
Maar we gaan het in NL nog een keer 'echt' over doen. Voordat ik daadwerkelijk kon emigreren moest ik het een en ander regelen, onder andere het overdragen van mijn pensionstal die toen precies 10 jaar bestond. Ik moest afscheid nemen van pensionklanten, sommigen stonden er al vijf jaar en van vrijwilligers/stalhulpen. Toen ik begon met de stal in 2007 had ik alleen pensionpaarden waar ik voor zorgde en later begon ik paarden op te vangen en te rehabiliteren waarna ik een nieuw huisje voor ze zocht. Doordat ik die achtergrond met paarden heb kwam ik uiteindelijk hier een stuk makkelijker aan het werk.
Mijn eigen paardjes (Shetlandpony Sofie die ik sinds 2003 heb, Aiden is een C-pony die ik kocht om te beleren en door te verkopen maar stiekem wel erg leuk is en nog steeds in NL staat en mijn Schwarzwälder Fuchs Storm die ik sinds 2007 heb) liet ik achter bij lieve vrienden en op mijn stal. Helaas is Storm drie maanden nadat ik hem achterliet bij zijn oppas plotseling overleden aan een darmverzakking. Het was een hele nare periode waarin ik even enorm spijt had dat ik hem achter had gelaten maar gelukkig kon ik alsnog een beetje afscheid nemen. Het weekend na zijn overlijden hebben we zijn as opgehaald en een gedeelte uitgestrooid op een van onze favoriete plekjes. De rest is mee gegaan terug naar Amerika en overgeplaatst in een urn.
Maar nu naar het leuke gedeelte!
Nadat ik even wat tijd had genomen om te wennen introduceerde een vriendin van mijn zus me aan een familie die een ranch heeft waar ze mishandelde paarden opvangen en na aangepaste training een nieuw thuis voor zoeken. De ranch bleek op drie minuten rijden afstand bij ons vandaan te zijn dus dat was al een enorm voordeel. De familie bestaat uit een man, een vrouw en hun kinderen. De man is voornamelijk druk met de paarden training, dit doet hij met behulp van Parelli oefeningen en hier krijgt hij (en ik) regelmatig les in van een vier sterren instructeur. De vrouw rijdt met haar eigen paard en verzorgt alle dieren (ze vangen ook honden, katten en kippen op) en de kinderen helpen met het schoonhouden van de stallen en rijden af en toe. Ze konden extra hulp hard gebruiken en waren blij dat ik niet 'traditioneel Engels' of Western rijd maar van alles wat gedaan heb en dezelfde visie deel.
Dit ben ik met de eigenaar van de ranch een paar maanden geleden, ik leer van hem wat meer basics van Parelli en oefen thuis met het online programma.
Ik ga drie keer per week naar de ranch om te zorgen dat 'The Barn' uitgemest wordt, ik draag de verantwoording over dit gedeelte van de ranch door middel van uitmesten, waterbakken vullen en de paarden in de enorm grote buitenbakken los gooien en weer terug zetten.
Dit is een gedeelte van The Barn
De paarden zijn altijd heel blij als ze lekker kunnen rennen, er staan 25 paarden op de ranch en ze gaan in groepjes naar buiten. De stallen waar ze in staan zijn groot genoeg om in te draven, twee veulens die samen staan hebben een extra grote stal waar ze zelfs in kunnen rennen.
In de zomer begin ik om 7 uur 's ochtends en stop ik voor 10 uur omdat het dan al rond de 40 graden is en veel te warm om nog iets te doen. Ik puf dan de rest van de dag de hitte weg in huis bij de airco en aan het eind van de middag ga ik terug met mijn man om de paarden te trainen. De eerste paar weken ging ik alleen, maar inmiddels vind mijn man het zo fascinerend om te zien dat hij zelfs een eigen paard heeft
Dit is Cody, een 14 jarige Quarter Horse en het ideale leerpaard. Enorm eigenwijs dus nog een goede eigenschap waar je als beginnend paardenmens van kan leren
Ik heb nu (naast af en toe Cody rijden en mijn man helpen en lesgeven) vier paarden onder mijn hoede. In mijn volgende post zal ik daar wat over vertellen, dit lijkt me voor een openingspost wel even voldoende
Bedankt voor het lezen en als jullie iets willen weten of iets anders van de ranch/paarden willen zien vraag het dan gerust! En als het te lang duurt voor ik weer een nieuwe post maak; op mijn facebook ben ik wat actiever (op mijn persoonlijke pagina wat meer dan mijn bedrijfspagina dus die-hard geïnteresseerden mogen altijd een connectie maken
)Tot de volgende post!
Ik volg! 
*stukje over de grens in DE* 
De paarden daar zijn dat wel gewend waarschijnlijk, of merk je dat ze er last van hebben? 
