Geplaatst In de zomer van 2016 werd mijn fjordenmerrie Urinka (Bjorgard x Halstor, 17 jaar) spierbevangen. We waren na een lange periode van rust en metacam weer rustig aan het oppakken, vooral met behulp van de marathonwagen. Elke dag ging ik poetsen, knuffelen, wandelen, enzovoort. In februari bij de osteopaat geweest, conclusie: verschoven SI gewricht, rechtgezet en begonnen met trainen (voor de wagen en longeren met balken).
Het ging goed, steeds beter, na een periode van 7 maanden maakten we in maart eindelijk weer een klein buitenritje! Wat was ik blij!
Verder deden we ook veel aan ontharing...
En ging Urinka ineens weer hard achteruit. In een periode van een week groeide er een pingpongbal in haar flank, die ook ineens de grootte van een tennisbal had. De dierenarts kwam, die wist het niet, als we meer wilden weten, moesten we naar de kliniek. Op naar de kliniek, met echo's e.d. was de conclusie: vergroeiingen in het bekken en daar op reagerende lymfeklieren. Conclusie: het komt niet meer goed, geen veulen fokken, niet meer rijden en laten genieten van haar pensioen. Dat was even een klap. Maar goed, ik kon me er na een tijdje bij neerleggen, want op zich deed Urink niets liever dan grasmaaien.
Totdat twee weken later de zwelling groter werd, de hele achterhand ging zwellen en ze moeilijker ging lopen. Met veel mensen over gehad, wat moest ik doen? Op advies heb ik een afspraak gemaakt in Emmeloord, als ze er daar niet achter zouden komen, zou het goed zijn. Twee dagen waren we in Emmeloord, helemaal binnenste buiten gekeerd, foto's zeiden niets, echo's zeiden niets, opvoelen toonde niets, het leek even vochtverzameling, maar bij het maken van een punctie bleek dat het niet 'lek' te prikken was. Tot slot zijn er een aantal puncties uit weefsels genomen en opgestuurd naar het lab. Urinka kreeg zowel metacam als inflacam en wij moesten de wond goed verzorgen. We vertelden haar dat ze alleen op de goede kant mocht rollen:
Urinka genoot van haar 'haylights'
En wij van de wandelingetjes die we maakten, meestal naar het hunebed.
Vriendinnetje Caroline kwam nog prachtige plaatjes schieten, want we wisten niet hoe snel het zou gaan.
En toen, toen was het einde ineens heel snel dicht bij. In een paar dagen kon ze nauwelijks nog lopen en had ze zichtbaar pijn. Ik maakte de enige goede, maar moeilijkste beslissing óóit. Op 9 juni namen we afscheid...... Ontroostbaar..
Ik wilde niets meer met paarden te maken hebben, einde van een tijdperk.
Op 15 juni zag ik de advertentie van Amber_, op 1 juli gingen we kijken en kochten we Noell.
Een gra hengstje, Kventin x Briggen, geboren op 18 mei.
Noell heeft inmiddels een keurige A-premie behaald op de keuring en woont sinds 21 oktober bij ons.
Helaas hebben we wel al drie avonden/ nachten op stal gezeten, omdat Noell koliek had. Twee keer met spoed de DA er bij. Sinds afgelopen dinsdag is het gelukkig goed en staat Noell samen met 2 andere fjordenveulens, twee ponyveulens en twee paardenveulens te genieten van zijn veulenbestaan.
Hij wordt al lekker grijs:
En als klap op de vuurpijl, kers op de taart, zag ik de advertentie van Iwan (Karant x Halldor), die ik in de zomer 2015 beleerd had. Een grote, vriendelijke en sportieve fjordenruin. Ik zei tegen mijn vriend we moeten kijken.... hij wist natuurlijk al hoe laat het was. Ik kon echter zelf niet proefrijden (enkelbanden kapot), dus vriendlief er op, dat ging goed, en zo kochten wij ook Iwan. Hij is nu een paar dagen bij ons. Ik begin net rustig weer te rijden na mijn blessure (vooral nog stappen) en ook vriendlief rijdt er lekker op rond.
Zomer 2015
Afgelopen weekend.
Zo geschiedde, van één, naar 0, naar twee.....
De volgende EJL-ITP zal meer in het teken staan van Noell en Iwan!
Dank jullie voor het kijken!
Wat een ontzettend naar jaar heb je ook gehad 
Vanaf hier kan het alleen maar beter worden. Dit jaar lekker genieten van je nieuwe kanjers 
Ze had gewoon nog minstens 10 jaar bij je moeten zijn.. Ik herken het gevoel van verlies maar al te goed.. zó oneerlijk 
mannen. Op naar een zorgenvrij 2018! 
