Moderators: balance, C_arola, Sica, Neonlight
Donna89 schreef:Gefeliciteerd!
Ik heb die van mij nu bijna 5 maanden al. Wat gaat de tijd toch snel
Ik zit er nu 2 maanden op en ben super tevreden hoe ze het oppakt.
Grote gok genomen om haar te kopen maar tot nu toe geen spijt
Maddoxx schreef:Pff, moet even iets van me afschrijven.
Ik spaar al jaren voor een eigen paard, en verzorg op dit moment twee hele leuke paarden.
Het knagende van een eigen paard willen hebben werd veel minder, doordat ik met deze paarden ook kon doen wat ik leuk vond. Dit in de vorm van lekker grote stukken wandelen en soms hier en daar een ritje.
Nu is het zo dat de oudste, een welsh arabiertje van 35, nu nog nét het stukje stal-wei-stal gelopen krijgt, en dus niet echt meer mee kan. De jongere, een angloarabier van rond de 25, heeft iedere zomer het probleem dat er, zodra ze de wei op gaan, gewoon geen land meer mee te bezeilen valt. Je kunt wel nog met hem gaan wandelen, maar hij dribbelt (zonder over mijn tempo heen te gaan, maar dus stuiteren), en hinnikt iedere 5 seconden. Je wordt er gewoon gek van, maar corrigeren kan je het niet echt.
Het knaagt dus weer ontzettend om een eigen paardje te gaan zoeken waar ik wél mee naar buiten kan. Toch voel ik me ontzettend banketstaaf en ondankbaar... Ik heb al meer dan de meeste zouden kunnen dromen (twee verzorgpaarden waarmee ik doen en laten kan wat ik wil, zolang ze het aankunnen natuurlijk).
XRuby_SymmyX schreef:Donna89 schreef:Gefeliciteerd!
Ik heb die van mij nu bijna 5 maanden al. Wat gaat de tijd toch snel
Ik zit er nu 2 maanden op en ben super tevreden hoe ze het oppakt.
Grote gok genomen om haar te kopen maar tot nu toe geen spijt
Een gok blijft het bijna altijd tenzij die al op je stal stond of dat het je bijrijdpaard was. Waarom zat je die 3 maanden er niet op?
XRuby_SymmyX schreef:Maddoxx schreef:Pff, moet even iets van me afschrijven.
Ik spaar al jaren voor een eigen paard, en verzorg op dit moment twee hele leuke paarden.
Het knagende van een eigen paard willen hebben werd veel minder, doordat ik met deze paarden ook kon doen wat ik leuk vond. Dit in de vorm van lekker grote stukken wandelen en soms hier en daar een ritje.
Nu is het zo dat de oudste, een welsh arabiertje van 35, nu nog nét het stukje stal-wei-stal gelopen krijgt, en dus niet echt meer mee kan. De jongere, een angloarabier van rond de 25, heeft iedere zomer het probleem dat er, zodra ze de wei op gaan, gewoon geen land meer mee te bezeilen valt. Je kunt wel nog met hem gaan wandelen, maar hij dribbelt (zonder over mijn tempo heen te gaan, maar dus stuiteren), en hinnikt iedere 5 seconden. Je wordt er gewoon gek van, maar corrigeren kan je het niet echt.
Het knaagt dus weer ontzettend om een eigen paardje te gaan zoeken waar ik wél mee naar buiten kan. Toch voel ik me ontzettend banketstaaf en ondankbaar... Ik heb al meer dan de meeste zouden kunnen dromen (twee verzorgpaarden waarmee ik doen en laten kan wat ik wil, zolang ze het aankunnen natuurlijk).
Eerlijk gezegd: er gaat niets boven een paard of pony die echt van jou is.
Maddoxx schreef:Pff, moet even iets van me afschrijven.
Ik spaar al jaren voor een eigen paard, en verzorg op dit moment twee hele leuke paarden.
Het knagende van een eigen paard willen hebben werd veel minder, doordat ik met deze paarden ook kon doen wat ik leuk vond. Dit in de vorm van lekker grote stukken wandelen en soms hier en daar een ritje.
Nu is het zo dat de oudste, een welsh arabiertje van 35, nu nog nét het stukje stal-wei-stal gelopen krijgt, en dus niet echt meer mee kan. De jongere, een angloarabier van rond de 25, heeft iedere zomer het probleem dat er, zodra ze de wei op gaan, gewoon geen land meer mee te bezeilen valt. Je kunt wel nog met hem gaan wandelen, maar hij dribbelt (zonder over mijn tempo heen te gaan, maar dus stuiteren), en hinnikt iedere 5 seconden. Je wordt er gewoon gek van, maar corrigeren kan je het niet echt.
Het knaagt dus weer ontzettend om een eigen paardje te gaan zoeken waar ik wél mee naar buiten kan. Toch voel ik me ontzettend banketstaaf en ondankbaar... Ik heb al meer dan de meeste zouden kunnen dromen (twee verzorgpaarden waarmee ik doen en laten kan wat ik wil, zolang ze het aankunnen natuurlijk).
lnvdh schreef:Nou hier komen toch wel een beetje de zenuwen. Morgen wordt mijn oude verzorgpony gekeurd en laat ik foto s en echo maken. Als dat allemaal goed is neem ik hem over. Sommige weten mss wel dat mijn traject wat obstakels heeft gehad. Maar ik vind het best wel eng allemaal. Dan inene na jaren van vrijheid blijheid nu ineen overgaat in zorg voor een dier 7 dgn p week.. regelmarig schieten die angstmomenten langs.. kan ik het wel, durf ik het wel, etcetc maar gelukkig zegt mijn hart nog steeds.. onderga het gewoon en kijk niet tever in de toekomst en beleef het per dag. Spannend dus. Als hij wordt goedgekeurd meteen een tandarts en bitfitter regelen en de osteopaat.. en dan lekker opbouwen samen. Laatste drie maanden, nadat ik ermee gestopt was, is er weinig mee gedaan dus hij mist al aardig bespiering. We beginnen dus weer vanaf nul. Maar dat geeft niet.. ik heb de tijd... dus fingers crossed tomorow
Maddoxx schreef:Hoe gaat het bij iedereen?
Ik wacht nog altijd geduldig af... Sparen sparen en nog meer sparen. Helaas lijkt het erop dat ik met beide paarden in de toekomst niet meer echt lekker lange buitenritten kan gaan maken, wat ik het liefste doe, dus dat geduld raakt langzaam op...
Maddoxx schreef:Ik zou zo graag al rustig rondkijken, maar ik mag van mezelf nog niet. Ik heb pas 10.000 gespaard en kan op dit moment nog niet de maandelijkse kosten, of tenminste de stalling, zo ophoesten. En tot die tijd wil ik nog niet echt rondkijken.