Geplaatst Omdat ik, net als de meeste paarden eigenaren, onwijs trots ben over de verhalen die je over je oogappeltje kunt vertellen, zou ik die ook graag eens hier delen, ben voor het leuke wel eens benieuwd naar wat anderen hier nou van vinden en wat voor reacties ik hier überhaupt op zou krijgen.
Hetgeen wat in deze post staat, zal voor de sommigen ongeloofwaardig zijn, het gaat over mijn pony Zeppie en mij, ik ben Nicole en geloof in telepathie met dieren, ik heb goede ervaringen met deze manier van werken met dieren en heb daarom besloten weer gebruik te maken van de telepathische krachten van een dierentolk. Wegens privacy redenen heb ik de naam van de persoon in de letter A veranderd.
Vandaag is A weer bij mijn kanjer langs geweest om met haar te communiceren en haar een healing te geven. Zoals verwacht maakte dit weer heel wat los bij de pony ( en uiteraard ook bij mij ), een bijzonder verhaal met verschillende boodschappen, erg waardevol voor mij weer om deze manier van communiceren met mijn pony te mogen delen..
Door deze manier van “praten met je dier” kun je er ook achter komen of er ergens pijntjes of andere mankementjes zijn, wat voor mij als eigenaar natuurlijk een goede eye-opener kan zijn. Onderstaand verhaal gaat dus over een sessie van mijn pony Zeppie en mij als eigenaar erbij, ik kon horen wat ze te vertellen had en ik kon haar vragen stellen via de tolk.
Zeppie
Eenmaal bij Zeppie aangekomen werd het voor mij wel weer moeilijk, zij is tenslotte mijn allerbeste maatje.. De band die wij hebben is onmenselijk, puur, echt en vooral waardevol. Zeppie helpt mij en ik help haar, er kwamen weer dingen uit waar ik toch wel even weer van schrok, maar toch ook weer blij ben dat ik door heb gezet en niet opgegeven heb.
Ze vertelde dat de jongens nog veel moesten leren en ze het soms wel even jammer vond dat zij ze niet op kon voeden, dit zou ze immers graag doen. Ze liet snel merken dat haar energiepijl laag is, moe en dat ze het snel koud heeft. De energie die tussen ons wordt overgedragen is warm en liefdevol en helpt ons beide op een onzichtbare manier.
Zeppie gaf aan dat ik ook wel wat hulp kon gebruiken, toen A haar een healing gaf, liep ze naar mij toe, ze kwam tegen mij aan staan en gaf de healing aan mij door… Heel bijzonder dit mee te maken, dit gevoel… ik voelde mezelf vol emotie lopen, ik voelde me sterk en zwak tegelijk, ik voelde mezelf lichter en opgelucht, alsof er een grote last van mijn schouders afviel, maar het allermooiste, Zep gaf de energie aan mij door omdat ik hem even hard nodig was als haar, A kwam tenslotte helemaal niet voor mij.
Ze heeft een zware tijd gehad, ze vertelde dat ze voor haar gevoel naast de dood stond, ze was van de ene op de andere dag doodziek geworden, ze snapte er niks van, ze was bang dat ik haar zou laten gaan omdat ik dacht dat dat beter zou zijn.. Maar nee, ik ben na deze sessie nog veel blijer dat ik dat niet gedaan heb, Zeppie wou nog niet gaan, ze wou hier blijven, ze moest hier blijven, voor mij… Met dat ik dit schrijf zitten de tranen in mijn ogen, voor een ander zou dit als klinkklare onzin lijken, maar voor mij is dit dus precies de band die ik met dit dier heb, de reden waarom ik doe wat ik doe, de reden waarom ik geworden ben wie ik ben, allemaal door één dier, de kracht en energie die mens en dier met elkaar kunnen laten verbinden kan zo intens zijn, dat het gewoon niet te bevatten is, laat staan een ander uit te leggen..
Ik heb voor Zeppie gevochten net zoals zij dit voor mij doet, ze heeft pijn, soms veel pijn maar ach, dat maakt niet uit, ze is gelukkig met mij en het leven zoals ze die nu heeft. Toen ik haar gelijk wou vragen of ik hier wat aan kon doen was het antwoord direct nee, ze wou het niet, ik deed al zoveel voor haar, en bovendien kon de pijn niet weggenomen worden, ze wilde niet dat ik mij hier zorgen om maakte en we moesten het maar snel over een ander onderwerp gaan hebben…
Ze heeft dus een sterke levensdrang, alles wat ik eraan kan doen haar dit leven te geven moest ik zolang mogelijk blijven doen, en als dit een pilletje of een pijntje meer was maakte dit niet uit, een echte vechter dus.. Ik hoop dat ze het me wel zal laten zien als het haar tijd wel is, ze zou deze beslissing niet snel maken, maar ze wordt ook ouder en slechter en die dag zal ongetwijfeld gaan komen.. Ik hoop alleen dat ik hierin de juiste keuzes voor Zeppie kan gaan maken.
Zep gaf aan dat ze pijn had in haar blinde darm, ik ga proberen dit met bepaalde kruiden en andere planten te ondersteunen, maar ook dit kon door de medicijnen komen.. Ook zei ze dat het snel om kan slaan, de ene dag gaat het goed en de andere dag heeft ze weer veel meer last. De cushing doet zijn ding, de medicijnen helpen wel en zal ik dus zeker mee doorgaan, maar dit is nog niet genoeg.
Zoals ik al had besloten, zal Zeppie lekker met pensioen blijven, af en toe een wandelingetje door de berm en een lekkere poetsbeurt is wat we nog samen kunnen doen, hier moeten we dan nog maar van genieten zolang dit nog kan.
Er zijn dus inmiddels wel een hoop pijntjes en mankementen bijgekomen, maar Zep wil nog niet gaan, zoals het nu gaat gaat het goed, waarin ik haar kan ondersteunen ga ik dit doen, en als ik kan nog meer, want dat zal zij tenslotte ook voor mij hebben gedaan.
Zeppie.. Bedankt voor deze waardevolle sessie, het doet pijn om te weten dat je niet lekker in je vel zit, dat je veel pijn hebt, maar mijn best zal ik voor je blijven doen en nog meer dan dat. Bedankt voor deze vriendschap, bedankt dat je in mijn leven mocht komen, bedankt voor alles wat je voor me doet. Ik hoop dat we nog lang en gelukkig van elkaar kunnen genieten, dat je nog vele jaren bij mij mag en wil zijn, maar hier twijfel ik niet zo aan. Ik zou nu eerder bang zijn dat je echt doorgaat totdat je er bij neervalt omdat je geen afscheid wilt nemen maar ik hoop dat ik dat moment niet mee hoef te maken..
Foto is gemaakt door Amanda Melchior
) niet af te kraken.. 
