Lindeeee schreef:Wat leuk dit, ben erg benieuwd hoe je het aanpakt! Ik ga volgen!
Gezellig, ik ben ook nog een beetje zoekende in wat nu wel werkt en wat niet.
Cer schreef:ik dacht eerst dat t tweede filmpje de eerste keer was dat ze met een BB-pad liep.. maar jij bent er nu een
jaar mee bezig en daarvoor is er al geprobeerd om r onder het zadel te krijgen?
Of lees ik het verkeerd?
(ik geef overigens geen reactie, kritiek of tips, alleen de vraag of ik het goed gelezen heb

)
Dat was inderdaad de eerste keer met barebackpad. Ze heeft voor ik ermee aan de slag ging wel een longeersingeltje om gehad en ook 1 keer een zadel. Met het zadel is ze zo hard gaan rennen in de longeercirkel dat ze in de paniek onderuit is gegleden, niet echt een goede ervaring dus. Longeersingeltje maakt ze ook veel spanning/bokken op. Ik sta overigens en dat is voor iedereen geheel open voor reacties, tips en kritiek. Of nouja kritiek, gewoon als volwassenen onderling discussiëren en ideeën uitwisselen.
freetorun schreef:Interessant volgtopic. Ik volg jullie erg graag en ben benieuwd hoe je dit verder aanpakt. Het klinkt als een lange/lastige/uitdagende weg. Succes!
Dankjewel, ik denk inderdaad niet dat ik hier 1,2,3 mee klaar ben.
mooney schreef:Leuk paard en mooi dat je zo de tijd wilt nemen.
Ik moet wel zeggen dat ik vooral bij de filmpjes van 17 september een beetje de vibe krijg van 'zachte heelmeesters maken stinkende wonden'. Het is natuurlijk een filmpje, ik kan de subtiele dingen die gebeuren niet zien en er mist een hoop context. Toch krijg ik een beetje de indruk van een paard dat wellicht angstig is aangelegd, maar ook heeft geleerd om een dikke middelvinger op te steken en bij gebrek aan duidelijkheid eigenlijk de touwtjes in eigen handen neemt. Jij blijft daarbij wel heel mooi rustig, maar wellicht ook een beetje passief. Tijdens het belonen met voer is ze in mijn ogen ook nog niet in een mindset die je moet willen bevestigen (of probeer je haar met voer daar te krijgen?).
Nogmaals, het is puur mijn interpretatie van iets wat ik op een (klein) scherm voorbij zie komen. Dus het kan heel goed zijn dat jouw beleving heel anders is.
Heb hier zelf ook een sensibel Arabiertje lopen die vroeger ook het padje af en toe kwijt was, zijn niet de makkelijkste types maar ze geven je wel vaak voldoening als iets lukt. Hoop dat jullie snel de weg naar vooruitgang weer vinden.
Ik snap je reactie en zal even wat context bij de video leveren
.
Roxy heeft geleerd met alles wat eng is als een gek te gaan galopperen/bokken zonder daarbij na te denken. Ze gaat dan eigenlijk haar benen achterna maar haar hoofd doet dan niet meer mee. Op het filmpje van 17-09 hoor je me al zeggen 'ze maakt wat meer spanning dan normaal', ze was onrustig en ik zette toch door met het pad vastmaken omdat ze dat in mijn hoofd nu wel moet kennen en accepteren. Je ziet dat het haar toch teveel wordt en ze daarbij reageert door te steigeren, ik laat haar even gaan maar ze blijft steigeren en geef vervolgens een waarschuwende "Hé". Op die waarschuwing blijft Rox staan en lijkt in ieder geval even na te denken ipv alleen maar te doen en niet te denken. Ik kies er op dat moment voor om een voertje laag aan te bieden (had lager gekund) en haar vervolgens aan de hand te stappen, ze is op dat moment inderdaad niet in de mindset waar ze moet zijn maar ik beloon haar voor het feit dat ze stopt met het paniek gedrag en na gaat denken. Ik hoop daarbij dat ze door kauwen nog wat spanning afvloeit, als dat niet gebeurd besluit ik haar aan de hand te gaan stappen (daar vloeit ze uiteindelijk wel wat in af). Als ze afvloeit doe ik het pad weer af, vervolgens weer een paar keer op en af. In het tweede filmpje heb ik het bb-pad al een aantal keren op en af gedaan en ermee gewandeld, ik wil haar iets meer lengte geven voor een drafje maar helaas had ze toch nog teveel spanning en begon met bokken. Ik wil voorkomen dat ze dan in het rennen en galopperen riedeltje komt wat haar zo eigen is dus zodra het lukt roep ik haar naar me toe en stap ik haar weer aan de hand.
Wat ik met Roxy vrij snel heb ontdekt is dat een 'sterke' ruiter haar juist enorm nerveus en onzeker maakt, ze heeft ruimte nodig om zich te ontplooien en op haar gemak te voelen. Iedere keer als ik denk 'nou paard nu even niet zeuren' bouwt ze spanning op tot een nerveuze adrenaline bom. Luus (de appaloosa) is heel anders, daar moet je af en toe tegen zeggen joh even geen grapjes gewoon doen wat ik zeg en dat is dan oke, sterker nog als je dat niet doet gaat ze d'r eigen gang. Dat is bij Roxy echter niet het geval.
Laatst bijgewerkt door Kasmir op 03-10-17 16:31, in het totaal 4 keer bewerkt