Daar de hoek om passeren we een maisveld, waar hij ineens stokstijf naar staat te kijken. Komen er vier kopjes uit de mais, allemaal nog jonge meisjes, tussen de 4 en de 8 jaar schat ik. Mijn paard begreep er niks van en stond helemaal te snuiven. Dus ik vroeg de meisjes of ze bang waren, maar dat waren ze gelukkig niet! Ik vertel "gelukkig zijn jullie niet bang, maar hij is wel een beetje bang. Vinden jullie het goed als ik rustig dichterbij kom? Als jullie willen mogen jullie hem straks allemaal eens aaien zodat hij leert dat hij niet bang moet zijn". Dat vonden die meiden natuurlijk super leuk en wat had mijn Incello toch succes
Alweer een obstakel overwonnen! Daarna komen we in een straat waar midden op de weg een paardenkak ligt. En er komt net een oude, nukkige dame buiten, compleet met keukenshort, gele handschoenen en een heel eng vuilblik, die kwam duidelijk de paardenmest weghalen. Ze ziet mij en mijn paard, en begint meteen te roepen en te tieren waarbij ze ook goed met haar handen zwiert. Paard dus weer bang
Ze roept van " en gij vindt dat allemaal normaal of wat?! Ze zouden daar boetes op moeten zetten, dat is niet te geloven! Kunnen jullie niet in jullie zandbakken blijven met die beesten?". Ik had trouwens terwijl iemand aan de lijn die net belde dus ik vond dat al best wel onbeschoft... Ik zeg vriendelijk "sorry mevrouw, ik snap zeker dat dat niet aangenaam is maar dat is geen paardenmest van mij". "Nee, van uw paard natuurlijk!" antwoord ze mij... Dus ik zeg vriendelijk dat ik duidelijk vanuit de andere richting kwam en dat die paardenmest dus niet van mijn paard kan zijn. Op dat moment wilt die mevrouw echt uitschieten, en... gaat mijn paard gewoon lekker staan mesten
Een bewogen wandeling dus! Ik heb nog voorgesteld dat ik zou terugkeren met de kruiwagen en schop om het op te kuisen, maar dat wou ze dan niet, ze ging het zelf wel doen... Als ik zoiets voorheb probeer ik het altijd in de graskant ofzo te schoppen zodat het niet op de weg ligt, en als het heel dichtbij is ga ik het ook effectief opruimen met de kruiwagen, dus vond ik het wel echt niet zo gepast dat die mevrouw zo tegen mij uitvloog... En mijn paard precies ook niet

EDIT : Het punt van deze post was eigenlijk de heel ongelukkige, maar achteraf wel grappige timing van mijn paard.
.
hondenpoep ruim ik wel altijd op, maargoed daar staan dan ook bakken voor, kleine moeite.