Bokt.nl

Nissima schreef:

Ik probeerde me groot te houden en dat lukte goed tot ik de reactie van Figo88 las

Bubbles zag er uit als een vreselijk zachtaardig paardje, op dat filmpje waar je met haar en Shadow naar de stal loopt. Het is beter zo, oude lieve pony. Maar dat je er zo'n verdriet van hebt begrijp ik heel goed.

Nissima schreef:

Als anderen huilen, doe ik altijd mee.. Kan jij niks aan doen

Monique1963 schreef:

[ [url=m/BHjayQ.jpg]Afbeelding[/url] ]


9-3
Ik ben kapot van verdriet. Loop alleen maar te janken. Maar ik weet dat ik de enige juist beslissing voor haar mag nemen. Bubbles laten we morgen om 15u inslapen.
Enorm verdrietig maar van de een op de andere dag gaat het verschrikkelijk veel slechter. Sinds gisteren loopt ze zelfs op pijnstillers, nog maar op twee benen. Heb de dierenarts een filmpje gestuurd van hoe ze lijdt. Die vindt nu ook dat het niet meer kan.

Spoiler:
(voor bokkers die willen kan ik via een pb de link naar dat filmpje geven. Maar ik zet het hier niet neer. Het is te heftig.)

Dit is de vierde keer dat ik een dierenarts vraag om haar in te laten slapen. Als ze nou weer morgen ineens goed loopt of als de dierenarts toch zegt het kan nog wel ff, word ik gek. Ik ben dan in staat om een nood-slager te bellen om het dan hier thuis te laten gebeuren, dit is gewoon lijden, echt lijden als in dierenmishandeling. Ik begrijp niet dat ze zelf nog wil. Haar liefde voor Shadow houdt haar letterlijk op de been. Maar goed, ik loop nu dus al te janken.

Het was ook nog eens een rampdag. Heb voor het eerst weer met Callas grondwerk gedaan, ik móést met haar aan de gang vond ik want anders is ze veel te lang niet echt door de hand gegaan en ze is er maar 10 dagen uit en vindt het erg moeilijk om weer mijn leiderschap te accepteren, dus dat ging he-le-maal niet. Ik was er ook met mijn gedachten niet goed bij natuurlijk, dus ik had het eigenlijk ook niet moeten doen.
Toen kon Bubb niet bij de rest, dus haar met Shadow apart bij de stallen gelaten, want ze kan amper 2m lopen. Om hun wat meer ruimte te geven, vooral Shadow, zet ik alle boxen open... heeft hij van de drinkbak van Callas de dop eruit gejeukt met zijn kont, alle twee de boxen blank en de gang ervoor! Alsof ik nog niet genoeg water heb gezien de laatste tijd.
Daarna liepen ze met zijn tweetjes in de schrikdraadveer (spanning was eraf), schrikdraadveer helemaal zielig uitgerekt tot 20m. Ik heb door mijn tranen heen staan brullen van de lach, geen idee waarom. Beetje emo.

Ben verder alleen maar met Bubb bezig geweest. Me realiserend dat voor alles wat ik nu doe het de laatste keer zal zijn. Laatste keer ochtendvoerbeurt. Laatste keer drama van pijnstillend poedertje. Laatste keer deken af om even de zon op haar rug nog te voelen. Laatste keer poetsen. Laatste keer haar mestdrolletjes opharken. Laatste keer haar verwennen met lekkere hapjes. Laatste keer knuffen. Laatste keer dat ze haar hoofd op mijn schouder liet rusten zoals ze altijd deed als ze haar been wilde ontlasten. Laatste keer avondvoeren, maar dat wilde ze niet meer. Overdag nog wel. Wat is dit k*. Je weet dat je in het algemeen je dieren overleeft, maar toch kun je niet voorbereid zijn. Never.

We hebben uitgebreid overlegd ook telkens contact met de dierenarts om vragen te stellen en we gaan het morgen in de stal doen. Voor haar box en de rest van de pony's gewoon in hun eigen box. Zodat er zo min mogelijk verandert voor haar. Ze kan dan Shadow zien, dat is voor haar het belangrijkste. Ik wil dat ze inslaapt met zo min mogelijk stress. Voel me uiteraard weer schuldig, daarom zit ik ook zo te janken. Ik heb tien jaar geleden zoveel gedoe met haar gehad, dat ik haar wel achter het behang kon plakken. Ze is nooit mijn favoriet geweest, maar ze is wel een verschrikkelijk lief paardje. Kijk in tegenstelling tot Callas zoekt zij wel contact met me, dat dan weer wel. Maar goed, ook al was ze topfavoriet, zo kun je een beest toch niet laten lijden? En dan kan ik er wel weer meer pijnstillers indouwen, maar iedere keer komt het toch weer hier op neer. En dat filmpje is van vandaag mét pijnstillers. Dus het moet gewoon. Ze is 29 over een dikke maand.

Het is zo moeilijk. Als ze zo op stal staat, te eten, nu weer wel, en lucht te zuigen, dan lijkt alles gewoon goed, hetzelfde als altijd. Ze is ook niet zo mager meer. Maar ze heeft wel haar rechter voorbeen ver naar voren staan en achter wisselt ze steeds. Dus ze heeft veel pijn. Toch als ik het haar zou vragen, zou ze waarschijnlijk zeggen, laat mij maar hier gewoon in mijn box staan met Shadow bij me, dan kan ik nog 50 worden.

Afijn, ik weet nu hoe een narcose gaat, je hebt er eigenlijk geen erg in. Dus dat moet met haar ook zo gaan. Ik zie op tegen dat ze moet gaan vallen of liggen. Omdat ze haar benen niet kan buigen, ben ik bang dat ze gaat vechten tegen de narcose, of zo.

Bij Thor was het anders, hij lag al op de grond en was al zowat in coma toen de dierenarts voor de tweede keer die dag kwam.

10 maart 2017 ochtend.

Bubb loopt weer zoals ze altijd loopt, stram, oud, logisch 29 jaar, maar niet meer zo kreupel als gisteren en eergisteren. En zo gaat het iedere keer. Wat moet ik nou?
Ze eet ook weer normaal, ze zit zelfs redelijk goed in haar vet, niet zo mager bedoel ik, ze zuigt weer lucht als normaal, alles is eigenlijk weer normaal.
Ik laat toch de dierenarts maar weer komen, misschien is er toch nog een nooduitgang.

vrij 10-3-2017 avond

3 repen chocola, tig bakken thee, bier, whisky en een zak chips later, kan ik er wel weer mee omgaan. En het van me afschrijven.

tja. hoe ging het.

Ik heb de hele ochtend bij Bubbles gestaan. Gekroeld. Geknufd. Gepraat. Gehuild en zij troostte mij. Met haar hoofd. En toen was Ella (het was de vrouwelijke arts van de praktijk) er ruim van te voren al. Half 3 of zo. Ik was er niet klaar voor.
We hebben eerst gepraat hoe het zou gaan en Ella heeft alles uitgelegd. We konden kiezen uit narcose en dan een finale injectie, of een injectie waar ze acuut mee weg zijn. Ella adviseerde het laatste te doen, omdat ook zij vermoedde dat Bubbles zou gaan vechten tegen de narcose omdat ze niet gewoon kan gaan liggen.
Toen hebben we toch nog bekeken of Bubbles echt niet nog langer kon leven. Omdat ze goed at, minder mager was en als ze in haar stal stil stond het goed naar haar zin had. Maar je kunt een paard niet de rest van haar leven op een klein stukkie laten staan en Shadow dan ook daaronder laten lijden.
Maar voor Ella was het duidelijk dat Bubb echt teveel pijn had. Het is wel een heel stoer en dapper paardje die niet laat zien dat ze lijdt. Dus Ella zei, als het mijn paard was had ik haar al veel eerder laten gaan.
Ja, duh, dat heb ik ook gewild, 3x eerder, zelfs met haar collega nog geen maand terug. Als ik Ella had gehad die dag, had ze denk ik al wel een maand eerder ingeslapen. Maar Ella zei ook, dat ikzelf dan misschien toch nog twijfels had gehad en dat ik het hun nu twee keer gevraagd had, waren er geen twijfels meer mogelijk.
Jawel die zijn er wel, want ik twijfelde op dat moment nog steeds. Omdat ze toch weer zoveel beter was dan gisteren toen ik haar het filmpje stuurde. Maar Ella zei, dat het steeds zou blijven terugkomen, dat ze niet zou kunnen leven zonder pijnstillers die haar bijwerkingen zouden gaan geven en dat de dosis telkens opgehoogd zou moeten worden en dat haar kwaliteit van leven daar erg onder zou gaan lijden. Ze vond het echt tijd om haar te helpen oversteken naar de regenboog.

Ik had een emmer met megalekkere dingen klaargemaakt voor Buppie, stukjes banaan, schijfjes appel, lekker bruin brood, worteltjes. En ze is etend ten onder gegaan. Ze heeft lekker uit de emmer staan kanen. Ella knipte haar haar weg op haar hals en had ons voorbereid op wat er ging komen. Het is heel heel heftig en ze zijn in 1 klap onder narcose. Het is een spul wat acuut op de hersenen inwerkt en ze is een seconde nadat de naald erin gaat, in coma. Met het gevolg dat ze uiteraard met een klap omvalt, maar Ella had daarvoor gewaarschuwd, maar het paard maakt dat al niet meer mee.

Dat is voor ons wel erg heftig, maar voor het paard erg goed, het ene moment eet ze uit de emmer, ze tilt haar hoofd nog uit de emmer van auw prik en het volgende moment klapt ze om. Ze heeft dus niet, wat bij andere spuiten is, dat haar hart eerst opgeeft, wat dus heel veel stress kan geven, qua benauwdheid, ze is met deze spuit in 1x weg.
Wat ook heftig is voor ons, is dat het lichaam dan nog tien minuten onwillekeurige trekken heeft. Dus haar oogleden en neusgaten bewogen nog. Ook af en toe haar benen, ondanks dat ze meteen niet meer ademhaalde. Dus ja, voor ons mensen is dat niet fijn om te zien. Ella had ook gevraagd of ik er wel bij wilde zijn, maar ja, ik rond het dan ook af natuurlijk ook, ik laat haar op zo'n moment niet in de steek..
Dus kort en goed, voor ons mensen is het niet leuk. Maar voor Buppie was het in 1 klap over, ze heeft er nauwelijks iets van gemerkt.
En toeval of niet, toen Erwin een foto van haar opzocht, bleek dat ze morgen exact 13 jaar bij ons was! Ze is dus gekomen toen ze 15, bijna 16, was. Ze was nu 28 jaar en 11 maanden. Over een maand en 5 dagen had ze 29 geworden.

En toen lag ze daar. Ik heb de andere 3 bij haar gelaten, ze hebben even aan haar gesnuffeld, maar waren niet echt onder de indruk. Dat was bij Thor heel anders. Shadow en Bubbles waren heel close met hem. Hij was hun leider. Shadow heeft toen staan graven met zijn voetje aan Thor en Bubbles wilde hem telkens overeind duwen met haar neus. Dat was hartverscheurend. Thor hebben we toen naar een plek in het land gesleept waar de vrachtwagen er goed bij kon om hem op te halen. Zelfs toen hij weg was gingen ze nog iedere dag naar die plek. Bubbles heeft een half jaar lang iedere dag op de heuvel gestaan, kijkend naar die plek in de verte en heeft staan hinniken en roepen. Tot hij uit haar herinnering verdween. En nu is er niemand die naar haar taalt. Zelfs Shadow niet. Dat vond ik zo schrijnend. Ze was altijd zo begaan met andere paarden en dan besta je gewoon niet meer voor hen. Maar ja, dat zijn mijn menselijke gevoelens die ik op paarden projecteer.

Ik heb zo gehuild. Zo gehuild. Wilde zo graag de tijd terugdraaien. Terug naar Thor en met haar en Shadow. Daar was zij zo gelukkig. Daar was ik zo gelukkig. Maar je moet door. Het was de juiste beslissing dat moet ik me voorhouden.

We hebben haar voor aan onze oprit neergelegd onder plastic. De vrachtwagen is gebeld en die komt gelijk maandagochtend na het weekend.


[ [url=m/7a9RNx.jpg]Afbeelding[/url] ]

Kendra schreef:

TS; je hebt een merrie, gaat het gedrag niet gewoon met de cyclus op en neer?