Bokt.nl

**Geplaatst door de TopicStarter** : 31-08-17 12:05

Re: [VOLG] Het tij keren, kan dat?

Geplaatst door de TopicStarter : 31-08-17 12:05

Hey all, ik vind dit hele traject met deze blog erg moeilijk, toch wil ik dit doen, ook voor mezelf omdat er nog veel onverwerkt zit merk ik. Maar ik herleef alles. Zit met een verhoogde hartslag achter mijn pc! Ik ga nu eerst ff wat anders doen en dan later een update.

**Geplaatst**: 31-08-17 12:06

Geplaatst: 31-08-17 12:06

Oh heftig zeg! Ook ooit eens met mijn voet vastgezeten achter een gallopperend paard,
maar dat is gelukkig goed afgelopen.
Het blijft een spannend verhaal, benieuwd hoe het verder gaat!

**Geplaatst**: 31-08-17 12:10

Re: [VOLG] Het tij keren, kan dat?

Geplaatst: 31-08-17 12:10

Jeetje Monique, wat een verhaal... Je zou bijna niet geloven dat zoiets echt kan van een simpele jogger.

**Geplaatst**: 31-08-17 12:15

Geplaatst: 31-08-17 12:15

TS, ik vind je schrijfstijl nog steeds ontzettend leuk maar ik begin eerlijk gezegd wel met steeds meer gemengde gevoelens mee te lezen.

Ik denk dat jij de impact van een kudde behoorlijk onderschat hebt wat betreft het mak en bomproof zijn van Callas. In een kudde is er een onderling vertrouwen, stabiliteit en vooral ook houvast. Dat Callas al zo jong (veel te jong naar mijn mening) meeging met buitenritten en zich ook nog 's braaf gedroeg heeft alles te maken met de houvast aan de andere paarden.

Op het moment dat ze met jou meeging was ze nog steeds vrij jong. Na een lange rit, vreemd terrein, vreemde paarden en een nieuwe eigenaresse waar ze nog geen band mee had werd ze naar mijn mening gewoon voor de leeuwen gegooid. Alle houvast was in 1 klap weg voor haar.
En dan gebeuren er tot overmaat van ramp ook nog 's pechdingen zoals de mestschep die in de staart blijft hangen.

Ik vind haar gedrag helemaal niet zo vreemd. Persoonlijk zou ik niet al vrij snel erop zijn gaan zitten. Een 3,5 jarig paard vind ik sowieso te jong voor onder het zadel. Daar komt het hele erge oneffen terrein bij wat ook best veel van haar skelet, pezen en spieren vraagt. Ik hoop dat dat zich niet over een paar jaar gaat wreken.

Afijn eerst een goede band met jou was wel handiger geweest in situaties waar het op houvast en vertrouwen aan komt

Ik kom geregeld tegen in dit topic dat Tinkers dit .. en dat .. qua karaktertrekken hebben maar ik denk dat menig ander ras ook zo gereageerd zou hebben.

Wij hebben 2 oudere merries met elk een 'jonkie' die inmiddels alweer 7 jr. zijn. Toch noemen we ze nog steeds de jonkies

Ik rij uitsluitend recreatief en de jonkies lopen sinds 2 jaar onder het zadel en gaan met de mamsies mee naar buiten. Ze gedragen zich super, zeker weten vanwege de mamsies. Zou ik ze alleen meenemen naar het bos, zelfs voor op hen bekend terrein dan denk ik dat ze ook diverse enge dingen zullen zien met schrikreacties erbij.

Volgens mij kan je de fokster van Callas niet echt wat verwijten. Callas zal zich daar ongetwijfeld bomproof gedragen hebben.

Gezien de titel van dit topic hoop ik dat het tij inmiddels gekeerd is en je er nu ondanks de moeilijke start een heerlijk paardje aan hebt :-)

**Geplaatst**: 31-08-17 12:29

Re: [VOLG] Het tij keren, kan dat?

Geplaatst: 31-08-17 12:29

Ohhh wat vreselijk! Wat erg, het is al een tijdje terug, maar toch veel beterschap!

**Geplaatst**: 31-08-17 12:34

Re: [VOLG] Het tij keren, kan dat?

Geplaatst: 31-08-17 12:34

Ohhhhh ik zit hier nu helemaal te zweten!!! Omg die bungelende voet aaaaaarchhhhh meid toch jij maakte wat mee met Callas pfffff.
Ik hoop echt dat je niks eraan hebt overgehouden.

Op naar de volgende update....

**Geplaatst**: 31-08-17 12:40

Geplaatst: 31-08-17 12:40

Heb al die tijd stil meegelezen, maar wat ik benieuwd naar hoe het verder ging! :oo

Wat een nachtmerrie, je voet die ernaast bungelt...

henny; ik ben het grotendeels met je eens, maar jonkies moeten ook op jou kunnen vertrouwen als deel van de kudde (als ze eenmaal geaard zijn aan de plek en aan jou). Mijne ging met 3 jaar ook alleen met mij de weg over (veelal aan de hand, kleine rondjes onder het zadel) en we hebben inmiddels talloze ritten alleen in het bos/hei gedaan zonder problemen, zij is net 6 geworden. Als iets dan al spannend is dan heeft ze aan mijn stem en been voldoende om door te gaan. En dat is echt een heel bloederig paard...

**Geplaatst**: 31-08-17 12:57

Geplaatst: 31-08-17 12:57

TS heeft de handicap dat ze niet lang kan lopen, met mens om je achter te verstoppen kan ook zo'n stresskip als Callas de hele wereld aan. Voeg dat samen met geen goede plek om eerst de regels aan de hand echt goed te bevestigen en je loopt zo vast. Ik heb nooit die "als je afstapt heeft paard gewonnen mythe" geloofd. Als je moet afstappen is dat omdat paard zijn zelfvertrouwen verloren heeft, niet omdat die kliert. Moet je hier op bokt als advies geven, paard opzadelen en gaan wandelen, voelt het goed, stap je op, voelt het niet goed stap je af. Vooraf route in je hoofd hebben en rijden komt wel. Het wordt genegeerd of afgeschoten. Maar waarom staat zadel op gelijk aan er op zitten? Geen enkele wet of paardenboek die dat aangeeft. Zolang het op de grond in orde is en je dus een solide basis hebt om op terug te vallen, kan je heel veel met een paard, ook als die onzeker/onervaren is.

Dominantie is het trouwens niet wat ze doet, verkeerde plek naar antwoorden zoeken wel, ze legt de vraag over wat nu nl niet bij jouw (of eventueel je vriend), maar bij zichzelf en paardenlogica past niet op de mensenregels.

Ts, ik hoop dat je voet goed genezen is, hoor daar nog wel eens langdurige ellende van.

**Geplaatst**: 31-08-17 12:58

Geplaatst: 31-08-17 12:58

Precies wat je zegt als ze geaard zijn..callas Was nou niet echt geaard!!
En hoe lastig ook om te zeggen: deze zat er dik aan te komen de vraag was alleen wanneer!

Doodeng! Respect voor je lef..zou het zelf niet in mijn hoofd halen!
Met een jong paard doe ik herhalen, herhalen en eerst met een vertrouwd paard mee!
Je aanpassen naar het paard en niet andersom.. later als dingen bevestigd zijn kun jij dingen vragen aan je paard!

Laatst bijgewerkt door pol1 op 31-08-17 13:03, in het totaal 1 keer bewerkt

**Geplaatst**: 31-08-17 13:03

Re: [VOLG] Het tij keren, kan dat?

Geplaatst: 31-08-17 13:03

Soms is dat geen mogelijkheid. Er zijn geen andere paarden in de omgeving..

Jeetje dat is een klapper geweest TS!! Ik hoop dat het goed hersteld is!

**Geplaatst**: 31-08-17 13:05

Geplaatst: 31-08-17 13:05

[quote="Roosch"]Soms is dat geen mogelijkheid. Er zijn geen andere paarden in de omgeving..

Dan moet je je serieus afvragen dat wel aan te willen! Het paard wordt hier niet beter van maar eigenaar ook niet! En dan ook nog een ernstig ongeluk!

**Geplaatst**: 31-08-17 13:12

Geplaatst: 31-08-17 13:12

Dit is ronduit zeer gevaarlijk aan het worden.
Het paard Callas is dermate onzeker (het lijkt steeds erger te worden) dat ze onbereikbaar wordt voor TS,op cruciale momenten.
Er is bij/in dit paard naar mijn inzien nog niets bevéstigd, het is een bombardement van ervaringen, maar er is nog niets gedaan aan het elkaar leren begrijpen en vertrouwen, zoals je dat met roundpenning, longeren e.d. zou doen bij een "probleem"paard... dat ook nog zo jong en onervaren is.
Het paard zoekt dus alle antwoorden - als vluchtdier van nature - bij zichzelf... en vlucht dus.
Gezien de beschrijvingen van TS van enkele andere ervaringen (het knarsende waterwiel, de tunnel, etc) die Callas prima volbrengt, vermoed ik toch echt dat ze het wel kán, maar ze weet simpelweg nietwat de gewenste manier is om er mee om te gaan....
Ik heb de indruk dat Callas voortdurend een groot vraagteken boven haar hoofd heeft: wat wil die mens? Zo lang dat niet duidelijk is overgebracht en ook bevéstigd, zal zij steeds op haar "paards" blijven reageren, en niet zoals de mens wil dat zij reageert.
En dat wordt dan dus voor een mens een hele gevaarlijke toestand.

Ik raad écht hulp aan, als je niet bekend bent met grondwerk/lichaamstaal overbrengen. Stukkie wei afzetten met prikpaaltjes o.i.d. (dooie hoeken vermijden, dus liefst rond/cirkelvormig afzetten en eerst aan het "lezen" van elkaars lichaamstaal en bedoelingen werken lijkt me toch onvermijdelijk worden. Op deze manier escaleert de boel onvermijdelijkerwijze, vrees ik, steeds meer.

En nu wil ik een update, hahaha (nou ja,ik bedoel natuurlijk niet hahaha eigenlijk, want dat met die bungelende voet vind ik natuurlijk helemaal niet om te lachen, maar vreselijk.... is dit waarom je niet meer lang of goed kunt lopen, TS).

Ik ben ook benieuwd waar Callas heen is gerend, en hoe ver... dat zegt ook iets over haar aard en inborst.

**Geplaatst**: 31-08-17 13:13

Geplaatst: 31-08-17 13:13

Ik ben juist heel bewust met mijn toen 4-jarige alleen op pad gegaan. Weliswaar lopend zodat ze mij kon zien, maar ik heb heel bewust geen andere paarden mee genomen. Omdat ik geen zin had in een paard dat later helemaal over de zeik is als ze alleen op rit moet... Want daar ken ik er genoeg van; in een groep doodbraaf, maar zodra ze alleen moeten één en al paniek...
En nu? Is ze en heerlijk boscross paard dat in een groep, maar zeker ook alleen op pad kan!

Dus ik ben niet direct een voorstander van in alle gevallen een ander paard meenemen. Echter moet als je alleen gaat jou paard jou wel als leider zien en vertrouwen, en ik denk dat dat vooral het stukje is wat mist bij TS

Laatst bijgewerkt door Anoniem op 31-08-17 13:15, in het totaal 1 keer bewerkt

**Geplaatst**: 31-08-17 13:15

Geplaatst: 31-08-17 13:15

Oef, dit is een hele nare cliffhanger. Ik kan me wel heel goed voorstellen dat je door dit topic alles weer overnieuw beleeft en dit stuk zal vast een hoop pijnlijke herinneringen naar boven halen.
Op zich herken ik ook wel een hoop gedrag van Callas, dat is behoorlijk vergelijkbaar met dat van een welsh cob die wij hebben gehad. Vooral dingen van achteren die eng zijn was bij hem levensgevaarlijk.

**Geplaatst**: 31-08-17 13:27

Geplaatst: 31-08-17 13:27

Oef, kippenvel schoot mij over de armen. Heb het zelfs voorgelezen aan mijn man en die werd er stil van. Ik hoop dat je van dit alles goed hersteld bent, maar wat kan adrenaline veel doen met je lijf......Dapper dat je dit alles met ons deelt, het zullen zeker heel pijnlijke momenten zijn die je herbeleeft.

Je aanpak zou mijn aanpak kunnen zijn, dus niets om je voor te schamen. Zelf ga ik ook het liefst zo snel mogelijk met een jong paard naar buiten, soms zelfs al de eerste keer wanneer ik op stap.

**Geplaatst**: 31-08-17 13:31

Geplaatst: 31-08-17 13:31

Kaitlyn schreef:
henny; ik ben het grotendeels met je eens, maar jonkies moeten ook op jou kunnen vertrouwen als deel van de kudde (als ze eenmaal geaard zijn aan de plek en aan jou). Mijne ging met 3 jaar ook alleen met mij de weg over (veelal aan de hand, kleine rondjes onder het zadel) en we hebben inmiddels talloze ritten alleen in het bos/hei gedaan zonder problemen, zij is net 6 geworden. Als iets dan al spannend is dan heeft ze aan mijn stem en been voldoende om door te gaan. En dat is echt een heel bloederig paard...

Kaitlyn, tuurlijk moeten jonkies op mij kunnen vertrouwen. Zeker omdat we ze van veulen af aan hebben

Je beschrijft precies waar ik ook op doel met mijn eerdere reactie. Namelijk dat ze geaard moeten zijn aan de plek en aan jou. Dat geeft vertrouwen, dat geeft houvast.
Maar met mamsie erbij zijn onze 'jonkies' in het bos bomproof. Ze zijn niet te koop maar zou dat wel het geval zijn dan zou ik niet durven garanderen dat ze elders bomproof zijn.

Als ik ze alleen mee zou nemen dan weet ik zeker dat ze veel kijkeriger zouden zijn in eerste instantie maar niet in de extreme mate zoals TS beschrijft met Callas. Maar dat vind ik ook logisch. Onze paarden zijn niet verhuisd naar een andere totaal onbekende plek.

Heel veel van het doen en laten van een paard kan al te maken hebben met hoe de moeder het opgevoed heeft. Wij hebben in 2010 met beide merries eenmalig gefokt. Maar wat een verschil in opvoeden hadden onze dames. Hier was de ene merrie heel makkelijk met haar veulen. Binnen een paar dagen mocht hij al ver van mammie weg lopen. Hij kreeg een heel vrije opvoeding en dat zie je nu goed terug. Een heel zelfstandig paardje wat eigenlijk nergens voor terug deinst en behoorlijk veel lef heeft.

De merrie van het andere veulen was overdreven beschermend naar haar veulen. Zelfs in de jaren erna toen het veulen al een jaar of 4 was hield ze moeders nog steeds heel goed in de gaten. Dat paard is een stuk minder zelfstandig en heeft ook minder lef. Pas sinds vorig jaar toen we een Paddock Paradise hebben aangelegd is die band tussen die twee gelukkig een stuk losser geworden.

**Geplaatst**: 31-08-17 13:33

Geplaatst: 31-08-17 13:33

Jeetje heftige update!

Grappig dat sommige mensen tips geven trouwens, terwijl dit in 2016 gebeurd is haha.
Je aanpak van toen zou ook zeker niet mijn aanpak zijn geweest, maar ik heb in het verleden ook niet altijd gehandeld zoals ik nu zou doen, al doende leer je, en iedereen maakt fouten of denkt wel eens, had ik dat toen maar anders aangepakt..

**Geplaatst**: 31-08-17 13:36

Geplaatst: 31-08-17 13:36

anne_bento schreef:
Grappig dat sommige mensen tips geven trouwens, terwijl dit in 2016 gebeurd is haha.

Denk dat het meer is dat mensen hun ervaring delen

En misschien een tip voor andere meelezers oid

**Geplaatst**: 31-08-17 13:39

Geplaatst: 31-08-17 13:39

Citaat:
ClauH.
TS schrijft dit in het verleden. Inmiddels zal het paard 5 zijn. In dit geval kan het tij niet gekeerd..

Dat begrijp ik, ik reageer op de post van TS waarin ze meldt dat ze ook terug naar de fokker had kunnen gaan omdat die een braaf paard verkocht zou hebben. Ik meld alleen dat ik vind dat de fokker niets fout heeft gedaan.

Ik ga dit topic onstippen, sorry TS. Je schrijfstijl vind ik geweldig, ga er vooral mee door !
De rest begrijp ik gewoon niet, dus ik hou er mee op. Ik hoop dat het uiteindelijk allemaal goed af loopt voor jou en voor Callas.

**Geplaatst**: 31-08-17 13:40

Geplaatst: 31-08-17 13:40

ClauH schreef:
Citaat:
ClauH.
TS schrijft dit in het verleden. Inmiddels zal het paard 5 zijn. In dit geval kan het tij niet gekeerd..

Dat begrijp ik, ik reageer op de post van TS waarin ze meldt dat ze ook terug naar de fokker had kunnen gaan omdat die een braaf paard verkocht zou hebben. Ik meld alleen dat ik vind dat de fokker niets fout heeft gedaan.

Ik ga dit topic onstippen, sorry TS. Je schrijfstijl vind ik geweldig, ga er vooral mee door !
De rest begrijp ik gewoon niet, dus ik hou er mee op. Ik hoop dat het uiteindelijk allemaal goed af loopt voor jou en voor Callas.

Daar kom je niet achter als je ontstipt :Y)

**Geplaatst**: 31-08-17 13:45

Geplaatst: 31-08-17 13:45

De beste stuurlui staan aan wal.

Heftige wending dit. Ik wacht met spanning op de rest.
Respect voor je doorzettingsvermogen en van wat ik tot nu toe gelezen heb vind ik toch dat je al ontzettend veel bereikt hebt met Callas.
Dat paard heeft met jou tot nu toe al meer obstakels overwonnen dan menig ander paard in zijn hele leven zou doen. Ik ken ruiters die echt alleen maar in een binnenbak rijden, het bos aangrenzend aan de stal, zonder wegen en verkeer en er nooit gebruik van maken.

Mijn mening is dat een paard alleen bomproof kan worden wanneer je hem of haar blootstelt aan (onverwachte) situaties. Ik vind dat er in het algemeen altijd zoveel eieren onder gelegd worden. Gewoon doen is vaak een hele goede leerschool voor een paard. Vanuit dat oogpunt vind ik dat je ontzettend goed bezig bent TS. En ja, dan neem je soms een risico en kan het een keer mis gaan.

Laatst bijgewerkt door maikeltje op 31-08-17 13:51, in het totaal 1 keer bewerkt

**Geplaatst**: 31-08-17 13:48

Geplaatst: 31-08-17 13:48

Anoniem schreef:
Denk dat het meer is dat mensen hun ervaring delen En misschien een tip voor andere meelezers oid

Precies

Het is gewoon ontzettend jammer dat TS niet met een al wat beleerder paard samen met Callas op stap kon. Het zou vast heel wat vervelende situaties voorkomen hebben. Want op bepaalde dingen vind ik Callas toch best wel heel dapper. Zoals die trappen en de tunnel.

Een goed beleerd paard erbij maakt het gewoon een stuk makkelijker.
Het is ook niet zo dat ik hier de jonkies maar alleen achter de moeders aan laat sjouwen. In tegendeel, ze lopen zelfs graag voorop :-)

Maar ik vind de houvast die ze hebben aan het oudere paard toch wel lekker :-)

TS, wat zal je geschrokken zijn, toen je voet erbij aan bungelde. Pffff.... heftig.

**Geplaatst**: 31-08-17 13:53

Geplaatst: 31-08-17 13:53

maikeltje schreef:
De beste stuurlui staan aan wal.

Idd hier sluit ik me bij aan. We maken allemaal fouten en sommige dingen kan je ook niet overzien! Ik vind het knap dat de ts toch alles opschrijft. Ik denk dat er hier ook veelvan geleerd kan worden! En dat de aanpak best bij heel veel paarden kan werken. Als je niks doet gebeurt ervoor niks. En je schrijfstijl is geweldig! Ik hoop dat je je niet laat weerhouden om door te schrijven ts en ik vind nergens dat je onverantwoord bezig bent. Ik vind het eerder het paard zelf wat moeilijk is (en natuurlijk zal daar ook redenen voor zijn, maar zie die maar te vinden) Ik blijf met spanning volgen!

**Geplaatst**: 31-08-17 13:54

Geplaatst: 31-08-17 13:54

henny_w schreef:
Anoniem schreef:
Denk dat het meer is dat mensen hun ervaring delen En misschien een tip voor andere meelezers oid

Precies

Het is gewoon ontzettend jammer dat TS niet met een al wat beleerder paard samen met Callas op stap kon. Het zou vast heel wat vervelende situaties voorkomen hebben. Want op bepaalde dingen vind ik Callas toch best wel heel dapper. Zoals die trappen en de tunnel.

Een goed beleerd paard erbij maakt het gewoon een stuk makkelijker.
Het is ook niet zo dat ik hier de jonkies maar alleen achter de moeders aan laat sjouwen. In tegendeel, ze lopen zelfs graag voorop Maar ik vind de houvast die ze hebben aan het oudere paard toch wel lekker

TS, wat zal je geschrokken zijn, toen je voet erbij aan bungelde. Pffff.... heftig.

Wat ik al zei, in ben er zeker niet in alle gevallen een voorstander van om een jonkie dit soort dingen te leren samen met een ander paard.
Maar in dit geval, denk ik dat het voor een paar keer wel fijn geweest was. Omdat Callas duidelijk wel alleen op pad kan, maar ook duidelijk teveel spanning op bouwt en daar zou misschien net een rustiger paard wel bij kunnen helpen

Ben heel benieuwd naar de rest TS!

**Geplaatst door de TopicStarter** : 31-08-17 14:21

Geplaatst door de TopicStarter : 31-08-17 14:21

Dit was het laatste wat ik in mijn logboek heb bijgehouden. Vanaf nu zal ik vanuit mijn geheugen en foto's etc en filmpjes verder werken.

Wie het ooit is overkomen, weet hoe verschrikkelijk het is je paard te zien wegrennen, wetend dat áls ze helemaal naar huis rent (4km) ze een drukke provinciale weg moet oversteken.

Ik heb geroepen en geroepen, maar ze luisterde niet. Dit was ook geen paniekschrik geweest, dit was de initiële schrik aangrijpen om ondeugend te doen en mij eraf te werken.
Liggend op de grond, terwijl de jogger de hulpdiensten belde, belde ik naar huis. Antwoordapparaat. Ik sprak een boodschap in. Later hoorde ik die meermalen terug en het verdriet dat daarin doorklonk deed mij iedere keer weer huilen. Ik belde mijn vriend op zijn phone en legde in een paar woorden uit waar ze moest zijn.

Ik begon inmiddels enorm te shaken en naar mijn voet kijken wilde ik al helemaal niet. Die lag compleet naast mijn been. De jogger legde zijn jack over me heen. Ik hoorde gehijg. Keek op en toen was het die oude meneer. Was helemaal geschrokken aan komen rennen. Hij had Callas voorbij zien racen. Hij en die mevrouw die het paard aan het poetsen was, zijn er achteraan gegaan. Een andere vrouw heeft nog voor Callas gesprongen volgens hun en haar willen grijpen, maar ze ontweek. Volgens hen was ze verder het recreatiepad afgerend dan de logische weg naar huis. Ik weer bellen naar huis.

Mijn vriend is eerst met de auto gaan zoeken op de meest logische route en vond haar op een kilometer van huis, veilig grazend in een weitje, waarbij een groepje mensen zich stond af te vragen wat ze moesten doen. Hij heeft hen gevraagd op haar te letten en heeft naar mij willen komen, wat niet ging, want het recreatiepad is niet toegankelijk voor auto's. Hij is teruggescheurd naar huis, fiets in de auto gegooid, weer teruggescheurd naar het recreatiepad en daar op de fiets naar mij toegekomen. De ellende op zijn gezicht zal ik niet gauw vergeten. Ik was zo blij dat Callas veilig was. Dat ze geen ongeluk veroorzaakt had, dat ze niets gebroken had. Je moet er niet aan denken dat door mijn schuld iemand anders uitwijkt en een ongeluk krijgt.

Toen hij bij me was, was inmiddels de brandweer mij op een brancard aan het sjouwen. Ja, in Frankrijk is het de brandweer die fungeert als hulpdienst. Ik ga jullie besparen door welke hel van pijn ik ben gegaan, maar het was beslist niet grappig. De brandweer wilde per se mijn schoen van mijn voet. Hoe lief en voorzichtig ze ook waren met het doorknippen van mijn jodhpur, ik had het gevoel dat ze mijn voet er aan het afknippen waren. Sok ook nog doorknippen, broek ook doorknippen en toen konden we zien waarom mijn voet ernaast lag, de botten staken nog net niet door mijn vel, maar je zag ze heel duidelijk zitten onder mijn vel. Soort ouderwetse tentstokken onder een tentdoek.

Er moest een arts komen om mij morfine toe te dienen, dat mag de brandweer niet doen. Daar hebben we een kwartier op moeten wachten. Mijn vriend is terug naar die mensen en Callas gegaan en heeft haar aan de hand en met de fiets naar huis gebracht. Is toen teruggefietst naar de auto en is met de auto naar de plek gereden waar de brandweer het recreatiepad op was gegaan. Zij hebben uiteraard wel sleutels van de hefbomen die auto's beletten.

Afijn, de rest is niet interessant. Ik ben diezelfde nacht nog geopereerd, moest lang wachten. Een plaat en een pin en nog wat ijzerwerk in mijn been, want alletwee de botten van mijn onderbeen waren diagonaal doorgebroken en hadden mijn spieren al doorboord en waren bezig mijn huid ook te doorboren. De maandag mocht ik naar huis in een rolstoel. Daar heb ik twee maanden ingezeten met div soorten gips, want ik mocht niet staan op het been en toen begon in juni het revalideren. En dat allemaal voor een gewone botbreuk.

Goed dat is even snel het oninteressante deel van het ongeluk. Wat er volgde was veel emotie. Heel veel emotie. Schuldgevoelens tov van mijn vriend die nu maandenlang de dieren moest verzorgen, tov van mijn Callas, twijfels, schaamte, verdriet en zoveel gehuild, zoveel gehuild. En zoveel vragen.

Ik ben begonnen om de fokker in te lichten met het logboek en te vertellen dat ik dacht dat Callas ongelukkig was. De vraag of ze haar wilden terugnemen, durfde ik niet te stellen en zij boden het niet aan. Ze leefden wel mee en vonden het verschrikkelijk, maar daar bleef het bij. Waarom heb ik het niet gevraagd. Zat daar iets diepers achter? Het enige wat ze me wel sms'te op de opmerking dat Callas mij ongelukkig leek, was dat ik een recente foto van Callas naar haar kon mailen, zij had namelijk een gave om via foto's met paarden te communiceren. Ik heb die foto nooit gestuurd. Sorry, maar ik geloof daar niet in.

Ondertussen kon ik niet bij de stallen komen met de rolstoel, maar ik kon Callas ook niet zien. Ik kon alleen maar huilen. Mijn vriend verzorgde haar en de andere dieren en vond haar enorm down. Ze was totaal niet de opdringerige puber meer. Ze was timide en enorm gezeglijk. Kan een paard schuld voelen. Denk ik niet. Kon ze me missen? Misschien op haar manier. Het heeft weken geduurd er ik haar weer kon zien. Op het erf zittend in mijn rolstoel leidde mijn vriend haar voor en hebben we even gekroeld en ik gehuild. God wat was ik enorm emo.

Zoveel vragen had ik. Met een heel lieve paardenvriendin waar ik dagelijks mee mailde, heb ik alle opties overwogen die ik had. Mijn vriend vond dat we haar een paar jaar in de wei moesten laten staan. Misschien een veulentje erbij of zo. En als ik weer wilde rijden ooit een ander paard kopen. Ik zag dat financieel niet zitten. Maar nu was het nog maar een botbreuk, volgende keer zou het wel een erger ongeluk kunnen zijn, of andere mensen. Zo kon het niet.

Ik besloot haar te koop te zetten. Nog nooit in mijn leven heb ik een dier dat bij ons was, en anders deed dan ik verwachtte, weggedaan. We hebben van allerlei zwerfhonden, die ons gebeten hebben noem maar op, tegen beter weten in toch gehouden. ik had ook gedacht Callas nooit weg te doen. Toch zette ik haar op internet op div Franse sites op zoek naar een beter geschikt baasje. Maar eerlijkheidshalve vertelde ik wel de reden van de verkoop en ook dat het beslist geen beginnerspaard was.

De oud-collega met de tinker die op 12 jaar pas gezeglijk werd, zei, "geef haar nou nog een kans, zoek hulp. Ze is pas 4, nog zo jong en jullie hebben binnen een half jaar al zo ontzettend veel met haar bereikt. Ze verdient die kans."

Ik was een emotioneel wrak die eerste weken en wist gewoon niet meer wat ik moest doen. Toen alle mogelijke belangstelling op de advertenties op nul uitliep ben ik gaan zoeken naar hulp. Ethologische hulp. Dus soort natural horsemanship en dan denkend vanuit het gedrag van een paard. Half mei vond ik een man die aan mijn wensen voldeed. Wel eentje van dik hout zaagt men planken, maar hij staat erg goed bekend en heeft goede resultaten, zegt ieder probleempaard te kunnen helpen en niet goed, geld terug. Ik wilde hem uitleggen wat er gebeurd was, maar hij onderbrak me en zei: "Ik beoordeel jou niet. En vanaf nu gaan we het niet meer hebben over het verleden. Dat moet je vergeten. Het heeft geen zin om bij het verleden stil te staan. Je moet alleen maar oplossingsgericht gaan denken en daar ga ik je bij helpen. Jouw probleem is dat je haar leider niet bent en daar zal ik je bij helpen dat te worden."

En zo kwam Bruno Marchal in Callas' leven.