Hoi allemaal
Ik kwam dit topic terug tegen en dacht, hmmm, misschien toch nog eens een ( laatste? ) update plaatsen over mijn Amerikaanse inwijkeling
Edje doet het super! De eerste weken was het duidelijk dat dit een merrie is die haar hele leven op de weide heeft gestaan en alleen voor de nodige zorgen ( hoefsmid, ... ) in handen is geweest. Heel braaf, maar niet echt aan mensen gewoon.
Ze heeft een tijdje bij mijn ouders gestaan op de weide met schuilstal, maar na een dikke maand heb ik haar naar mijn eigen stallen gebracht. Ze bleef schuchter en ik had toch graag dat ze wat geruster zou zijn met mensen in de buurt tegen dat ze zou moeten veulenen.
Ze is samen met Halona dus naar mij gekomen en hier heeft ze elke dag buiten gestaan, maar werd ze ook elke avond weer binnengehaald, elke dag dus wel wat menselijk contact op een ontspannen manier. Dit heeft echt enorm geholpen en ze heeft heel snel vertrouwen gekregen.
Edje en Halona zijn direct naar de veulenstallen gegaan, die zijn iets van een 5mx4,5m. Op die manier had ze ook binnen ruimte en geen opgesloten gevoel.
In maart is Halona haar veulen geboren, Okie. Hij is buiten geboren, ineens was hij er ( vake was er bij ) en Edje heeft meegeholpen met hem droog te likken. Sindsdien is het "tante Edje"
En dan 22 mei is ze zelf weer mama geworden.
Ik had 's ochtends al lachend gezegd, vandaag gaat ze, gewoon omdat ze eindelijk aan haar uier begon te werken.
's Avonds leek ze een beetje onrustig, maar nu niet om te zeggen, dat is een merrie die er aan gaat beginnen. Dus voor ik ging slapen ben ik nog snel eens in de stal zelf gaan kijken, intussen al bellend met vake aangezien ik gewoon snel even dacht te kijken en weer snel binnen zou zijn.
Ik kom de stal binnen, doe het licht aan, springt Edje recht en zie ik een witte ( oef! ) blaas zitten met 2 beentje. Snel telefoon neergelegd, nog niet afgeduwd, dus vake was al aan het aanmoedigen via de telefoon op de achtergrond ( hij had de camera intussen ook aanstaan bij hem thuis ). En na een paar keer persen was het veulen er. Supersnel, super gemakkelijk, net zoals bij Okie een bevalling uit het boekje.
Snel even onder het staartje gekeken, een merrietje Bruin met een sterretje Een droom!
Veulentje stond snel op de benen, had al even snel de melkbar gevonden en eerste keer gemest.
Edje wist duidelijk wat ze moest doen, dus hebben we haar verder rustig laten doen. We konden ook van binnen uit volgen via de camera.
Veulentje heeft de naam Ipsa's Unique Bonnie Parker gekregen, Bonnie voor de vrienden.
Bonnietje is zelf nog heel schuchter, kan er amper aankomen, maar ook dat komt wel goed, alles op zijn tijd
Haar volle zusje ( ik denk dat ik al wel wat foto's van haar gepost heb hier ) blijft het intussen super doen in Amerika. Ze blijft winnen op show, dus als Bonnie een beetje zoals haar zus zou willen uitgroeien, dan zou dat heel mooi zijn
Dit is zus:
En dit is Bonnietje zelf: