
Ik persoonlijk ben er ondertussen zo klaar mee... hier mijn (past op... lange...) verhaal. En hier staat nog niet eens alles, maar dit zijn die er van de afgelopen jaren het meest hebben ingehakt zeg maar.
De pech begint in 2010 met het moeten laten gaan van onze Simba...
[IM] Een grote kleine man vertelt
In 2011 verloren we mijn grote schat Rizanta...
[RIJ-ITP] Not just another year...
in dit topic staat het verhaal kort samengevat. Wat een verdriet. Alle drie de paarden/pony's die in dit verhaal worden genoemd zijn er dus intussen niet meer... (zie verder in het verhaal).
Net voordat Rizanta overleed hadden we onze Welsh pony Alwyn verkocht, immers ik zou door met het grote paard. Tweespanmaatje van Alwyn was Snuitje. Die durfde ik niet te verkopen, want die draaide af en toe nogal door voor de wagen. Leek me verstandiger die 'op pensioen' te doen, zodat hij niet meer voor de wagen zou lopen. Helaas was het pensioen adres op zich prima, maar dachten ze anders over Snuitje en werd hij wel weer ingespannen. In 2012 overleed Snuitje doordat hij compleet verzuurde voor de wagen en niet meer bij is gekomen van tying up. Erg triest ben hier ook erg kapot van geweest.
Voor Rizanta had ik in 2011 een opvolger gezocht, Bente. Een tuigpaardkruising hackney. Leek in het begin allemaal prima. Maar ze kreeg af en toe een soort toevallen, dan was leek ze soort van staatsgevaarlijk. Ik dacht dat het aan mij lag. Ik was wat onzeker geworden door het gedoe met Snuitje en ben ook nog een keer heel hard van haar gevallen. DA erbij gehad, holistisch DA erbij. Osteo/fysio tandarts, hoefsmid etc maar het werd er niet beter op en niemand die iets zag aan haar wat niet kloptte... Het zou wel karakter zijn. Poeiers zus, poeiers zo, van magnesium tot zeewier en weer terug niets hielp. Dus ik besloot dat ik haar maar moest verkopen (januari 2013), blijkbaar waren we geen match. Ik dacht dat ik het niet meer kon. Jaar later, bleek bij nieuwe eigenaar, dat ze een zeldzame progressieve vorm van ataxie had. Waarschijnlijk toen ook al de reden dat ze bij mij ook al af en toe zo merkwaardig deed. Bente moest in 2014 na vrijwel een jaar in de wei uiteindelijk ook worden ingeslapen. Ze was toen nog maar 9 jaar. Wat heb ik me vaak afgevraagd had ik niet zus, had ik niet zo, ik wist wel dat er iets niet klopte... maar 'ze' zeiden dat het haar karakter was... waardeloos. Ook weer een trieste afloop...
Bente heb ik overigens niet echt 'verkocht' maar ingeruild op een kruising New Forest/Arabier, een pony van 1.43, Olympia. Ik dacht toen ik rijd haar in / beleer haar voor de wagen en verkoop haar weer. Immers met mijn ruim 1.78 en lange benen zag ik mezelf niet op haar rijden. Ze bleek een geweldige pony. Met haar enorm veel plezier gehad. Maar na 3 jaar besloot ik toch haar te verkopen. We zaten toen we middenin een verhuizing en verbouwing en ik kwam totaal niet meer aan rijden toe kwam (ik reed en mende met haar) en omdat ze toch wel erg klein voor me was (ik reed endurance met haar maar bijv dressuren in de bak e.d. dat ging gezien haar grootte / kleinte

September 2016, vorig jaar dus, stond er bij ons op stal een geweldig paard, ik vond haar zo mooi. Ze stond al te koop vanaf april. Elke keer zag ik haar weer, ik was vanaf dag 1 verliefd op haar en jawel, ik dacht ik trek toch weer de stoute schoenen aan. Ik kocht Cathey, een NRPS, van 1.66. Compleet laten keuren... (klinisch, rontgenologisch, want you never know) En jawel, helaas, ook dat ging weer mis. Of het kwam doordat ze vast heeft gelegen in de stal of dat het er al in zat, vanaf februari / maart ongeveer rijden we niet meer want ze heeft rugproblemen... of en hoe het af gaat lopen, ik weet het nog niet. Daarbij is het een drama bij hoefsmid, trailerladen... oftewel: weer een project

En nu heb ik in juni een dravertje Fred gekocht, een ruin, gewoon 'simpel' recht toe recht aan en met hem ben ik als een soort 'troost' vorige week een week gaan genieten op de Veluwe. Gewoon om eindelijk weer eens ongecompliceerd bezig te zijn. De zoektocht naar het 'gewoon leuke paard'... gewoon gezond waar je jarenlang plezier van kunt hebben. Wat een ellende... al die paarden de afgelopen jaren. Toch begin je er steeds weer aan omdat je er zo'n plezier aan kunt hebben en zo gek van die dieren ben maar wanneer komt toch eindelijk dat 'gewone leuke gezonde paard' ...
Hoe is jullie verhaal?