Geplaatst Jeetje, wat is het moeilijk om een passende titel te vinden voor een topic 
!
Lieve bokkers,
het is inmiddels weer een lange tijd geleden dat ik hier nog een fototopic heb geplaatst dus zal ik me proberen te beperken tot de hoogte- en laagtepunten van de afgelopen jaren!
Om te beginnen heb ik enkele jaren geleden afscheid genomen van mijn prachtige haflingermerrie Felka. De periode die hierna aanbrak was erg moeilijk. Het was alsof ze mijn kleine beetje geluk wegnamen. Ik had zoveel meegemaakt in mijn jeugdjaren en vaak was zij de enige reden voor mij om door te gaan. En toen werd die reden mij ontnomen.. En niet alleen ik, maar ook haar shetland-vriendje Casper had het heel moeilijk.. Enkele weken hierna moest ik hem ook bijna laten gaan wegens treuren en weigeren te eten..
Gelukkig heb ik fantastische staleigenaars en mocht ik de merrie "lenen" die hij als veulen enkele jaren eerder heeft opgevoed.
Dit in de hoop dat hij weer een beetje levensvreugde zou ervaren.
Dit leek te werken! Hij knapte weer op en kwam heel wat kilo'tjes bij..
(Die er nu ook gelukkig weer af zijn!
)
Maar we waren er nog niet..
Want enkele maanden nadat ik mijn merrietje moest laten inslapen, moest ik ook mijn half-arabiertje voor enkele maanden missen.
Er was namelijk al een jaar eerder afgesproken dat hij zou worden opgeleerd door iemand heel wat zekerder dan mijn toenmalige zelf.
(Topvent! Nog geen seconde spijt van gehad)!
Ik kan me echter nog goed herinneren dat, de 1ste keer dat ik op hem zat, ik het kon uitschreeuwen..
Angst, wanhoop, verdriet en boosheid.. Zoveel emoties.. Maar ze loodsten me er beide doorheen!
In de maanden die daarop volgden leek mijn toenmalige vriend allergisch aan paarden.
En na heel wat denkwerk en opzoekwerk kwam ons 1ste Curly-merrietje in ons leven.
Helaas bleef de relatie niet duren maar ach, het paard was van mij!
Ik nam terug lessen en vond beetje bij beetje mijn oude vertrouwde zelf weer terug..
Mijn half-arabiertje was heel geduldig met mij en ontpopte zich tot erg betrouwbaar, blije, koele kikker.
Ik leerde ook een leuke jonge kennen die het niet erg vond om mee lessen te gaan nemen..
Hij eigende zich echter ook mijn paarden toe..
Ook mijn Curly-merrietje wordt al een hele dame. Op deze foto is ze ongeveer 1 jaar en 6 maanden.
Ik en mijn vriend hadden al besproken dat we in de toekomst ons willen bezighouden met het fokken van therapie & sportpaarden voor mensen allergisch aan paarden,
maar vinden persoonlijk het Curly-ras niet optimaal gebouwd.
En zo kwam Don in ons leven.
Op termijn zal hij hopelijk knappe veulens met onze Curly merrie(s) voortbrengen.
Ook zal hij beschikbaar worden gesteld als dekhengst.
Hier dien ik echter zelf nog wat meer kennis over te vergaren.
Gelukkig heb ik nog tijd eer het zover is
.
Ps: Don heeft zijn eigen fan- & volgpagina op facebook!
https://www.facebook.com/superstarspook/
Zo, we zijn weer aan het einde gekomen!
Ik hoop dat ik jullie niet teveel van jullie dagplanning heb gehouden?! 
!Lieve bokkers,
het is inmiddels weer een lange tijd geleden dat ik hier nog een fototopic heb geplaatst dus zal ik me proberen te beperken tot de hoogte- en laagtepunten van de afgelopen jaren!
Om te beginnen heb ik enkele jaren geleden afscheid genomen van mijn prachtige haflingermerrie Felka. De periode die hierna aanbrak was erg moeilijk. Het was alsof ze mijn kleine beetje geluk wegnamen. Ik had zoveel meegemaakt in mijn jeugdjaren en vaak was zij de enige reden voor mij om door te gaan. En toen werd die reden mij ontnomen.. En niet alleen ik, maar ook haar shetland-vriendje Casper had het heel moeilijk.. Enkele weken hierna moest ik hem ook bijna laten gaan wegens treuren en weigeren te eten..
Gelukkig heb ik fantastische staleigenaars en mocht ik de merrie "lenen" die hij als veulen enkele jaren eerder heeft opgevoed.
Dit in de hoop dat hij weer een beetje levensvreugde zou ervaren.
Dit leek te werken! Hij knapte weer op en kwam heel wat kilo'tjes bij..
(Die er nu ook gelukkig weer af zijn!
)Maar we waren er nog niet..
Want enkele maanden nadat ik mijn merrietje moest laten inslapen, moest ik ook mijn half-arabiertje voor enkele maanden missen.
Er was namelijk al een jaar eerder afgesproken dat hij zou worden opgeleerd door iemand heel wat zekerder dan mijn toenmalige zelf.
(Topvent! Nog geen seconde spijt van gehad)!
Ik kan me echter nog goed herinneren dat, de 1ste keer dat ik op hem zat, ik het kon uitschreeuwen..
Angst, wanhoop, verdriet en boosheid.. Zoveel emoties.. Maar ze loodsten me er beide doorheen!
In de maanden die daarop volgden leek mijn toenmalige vriend allergisch aan paarden.
En na heel wat denkwerk en opzoekwerk kwam ons 1ste Curly-merrietje in ons leven.
Helaas bleef de relatie niet duren maar ach, het paard was van mij!
Ik nam terug lessen en vond beetje bij beetje mijn oude vertrouwde zelf weer terug..
Mijn half-arabiertje was heel geduldig met mij en ontpopte zich tot erg betrouwbaar, blije, koele kikker.
Ik leerde ook een leuke jonge kennen die het niet erg vond om mee lessen te gaan nemen..
Hij eigende zich echter ook mijn paarden toe..
Ook mijn Curly-merrietje wordt al een hele dame. Op deze foto is ze ongeveer 1 jaar en 6 maanden.
Ik en mijn vriend hadden al besproken dat we in de toekomst ons willen bezighouden met het fokken van therapie & sportpaarden voor mensen allergisch aan paarden,
maar vinden persoonlijk het Curly-ras niet optimaal gebouwd.
En zo kwam Don in ons leven.
Op termijn zal hij hopelijk knappe veulens met onze Curly merrie(s) voortbrengen.
Ook zal hij beschikbaar worden gesteld als dekhengst.
Hier dien ik echter zelf nog wat meer kennis over te vergaren.
Gelukkig heb ik nog tijd eer het zover is
.Ps: Don heeft zijn eigen fan- & volgpagina op facebook!
https://www.facebook.com/superstarspook/Zo, we zijn weer aan het einde gekomen!
Ik hoop dat ik jullie niet teveel van jullie dagplanning heb gehouden?! 
.
En daar moet ik je gelijk in geven! Tinne en Jef doen dat geweldig! Ik kan niet gelukkiger zijn met hoe alles gelopen is en nog steeds loopt! 
