Bokt.nl

**Geplaatst door de TopicStarter** : 13-07-17 17:14

Grrrr! Die slechte dagen...

Geplaatst door de TopicStarter : 13-07-17 17:14

Beste bokkers,

Ja hoor, vandaag was het weer zover! Echt een heuuuullll geweldige dag met paard, alles verliep soepel!

*ahum* -O-

Vandaag was echt weer zo'n dag. Gisteren zat ik voor het eerst sinds lange tijd in de bak weer op mijn paard, we hielden het expres bij gewoon wat rondjes stappen, een stukje halt, een stukje achteruit. Gewoon even 20 minuutjes rondhobbelen, zolang hij rustig volgde vond ik het prima. Hartstikke leuk, lekker afgezadeld en hij mocht zijn stalletje in. Zo sloten we het goed af.

Vandaag had ik dezelfde ambitie, alleen had ik 2 balkjes neergelegd. Als we er aan toe waren konden we daar even overheen stappen.

Draaaaama! Ik stapte op, en toen ik nog amper zat rende hij al stap-dravend weg. Zodra het tot me doordrong(ik kreeg zoals gewoonlijk wat zwarte vlekken) stopte ik hem en deed ik hem een pasje naar achteren. Blijkbaar deed ik het wat te heftig, hij bleef sterrenkijken en snuiven, probeerde onder me uit te lopen terwijl ik mijn beugels indeed. Nou ja, prima. Mag je nog wat stapjes naar achteren. Ik bleef toen heel rustig. Zo bleven we zoveel mogelijk in stap een beetje losrijden, al probeerde hij vaak om toch te gaan draven. Op een gegeven moment kalmeerde hij wat, durfde wat meer te zakken. Ik zat zo recht mogelijk en ademde diep in en uit. Toen vroeg ik wat stelling, hier gaf hij niet aan toe en draafde de andere kant op. Ik bleef druk geven tot hij een beetje toegaf(pressure and release), terwijl ik hem weer liet stappen. Toen hij toegaf en ik de teugel losser liet, bleef hij weer een beetje banketstaaf. Ineens schakelde mijn innerlijke woede-aanval-paardongeschiktheidsknopje om en werd ik ontzettend gespannen. Hij dus ook, nadat ik doorhad het vanaf het zadel niet goed te kunnen eindigen stapte ik gauw af en ging hem even longeren. Ik kon mijn spanning echter niet laten afvloeien en was best ruw tegen hem, terwijl hij zijn best deed en door zijn gevoeligheid toch erg bang werd. Na weer wat rustiger te worden, werd hij ook rustiger en toen we weer 'kalm' waren(aka ik niet meer in staat om mezelf of wezens binnen 10m iets aan te doen, hij daardoor ook niet zo bang meer voor mij) stapte ik op om uit te stappen, wat eigenlijk heel goed ging. We sluiten hoe dan ook altijd goed af, maar ik voelde me natuurlijk wel flink naar. En hij bleef ook een beetje wantrouwig, volkomen logisch.

Is dit iets normaals? Mag ik wel een paard hebben, met die ongecontroleerde woede? Wordt dat misschien gewoon veroorzaakt doordat ik zo slecht in mijn vel zit? Het voelt alsof we niet vooruit komen, en elke keer denk ik: we moeten hem verkopen, of we moeten heel intensief gaan lessen. Op de grond kunnen we ontzettend goed overweg, maar onder het zadel zijn we ongeveer water en vuur. Ik voel me zo schuldig naar hem toe altijd.

Ik moest het even van me afschrijven, als het niet op verslag van de dag hoort, excuses

**Geplaatst**: 13-07-17 17:42

Geplaatst: 13-07-17 17:42

Heel herkenbaar

Ik ga er vanuit dat je paard medisch in orde is.

Misschien een idee om grondwerk te gaan doen. En dan niet alleen Longeren. Ik zelf herken je cirkel waarin in jij met je paard in zit.

Ik ben opzoek gegaan na iemand die niet op de klassieke manier rijdt, maar puur op rechtrichten via Marijke de geus of Greetje hakvorst.

Ik heb nu daarin iemand gevonden en dat werkt echt super!!

Als ik boos/gefrustreerd wordt ga ik niet verder rijden. Soms wel. Maar heb hem ook vaak zat terug in wei gezet.

Of ik had zoiets van dan maar niet nagefelijk of dan ga je maar sterrenkijken. We gaan nu gewoon even rijden.

Twijfel niet aan jezelf. T komt echt goed.

En omdat je de focus dan niet meer op t nageven of ontspanning focust maar gewoon wat hobbelt dat jij je dus bezig houdt dat jij zelf niet gefrustreerd raakt. (Ik ging altijd liedje zingen) dan ontspan je paard zich vanzelf sneller en stop dan.

**Geplaatst**: 13-07-17 17:48

Geplaatst: 13-07-17 17:48

Ooohh, heel herkenbaar. Wanneer ik in zo'n bui ben klauter ik er al niet op, en als dit gebeurt wanneer ik rijd stap ik af, even naast paard gaan staan met een diepe zucht (zodat hij hopelijk ook wat spanning af kan laten vloeien) en daarna afzadelen en paard even een paar uur niet meer lastig vallen. Soms komt hij uit zichzelf naar mij toe (hij heeft z'n zorgzame momenten) maar mijn paard(en) en ik weten inmiddels van elkaar wanneer we even afstand moeten houden.

Volgende keer gaat 't vast weer beter. En dan kun je evt ook weer rijden. Stomste wat je kunt doen is doorrijden met zo'n bui. Gewoon even niks doen en als het weer beter gaat ga je weer wat doen met je paard

**Geplaatst**: 13-07-17 17:49

Geplaatst: 13-07-17 17:49

Wat jammer dat het niet helemaal ging zoals je had gehoopt!
Het klinkt echter alsof het in de basis van het rijden al helemaal misgaat. Ik zou inderdaad intensief gaan lessen, in ieder geval iemand zoeken die bij jou, je paard en je visie past die jullie kan begeleiden en jou een beetje uit je woede kan trekken als het nodig is.
Als je zelf slecht in je vel zit lijkt het me zaak dat ook aan te gaan pakken. Jezelf goed voelen en daardoor ook met de juiste mindset met je paard aan het werk gaan maakt echt het verschil!
Wel heel netjes van je dat je bent afgestapt toen het niet goed ging en het op een andere manier goed bent gaan afsluiten. Een goed einde is altijd heel belangrijk

Zolang je herkent dat je een woedeaanval hebt en hier eerlijk naar je paard op reageert is er echt geen probleem.
Blijven oefenen, op een gegeven moment komen er echt meer goede dan slechte dagen

**Geplaatst**: 13-07-17 17:51

Geplaatst: 13-07-17 17:51

Het klinkt mij meer als dat je paard zin had on z'n energie kwijt te kunnen. Paard ziet de balkjes, denkt 'leuk' en wordt wat enthousiast. Rijd je je paard dan gewoonlijk niet los in 3 gangen, of minstens 2? Hij probeerde vaak aan te draven, ik denk dan 'ok dan gaan we draven, maar wel zoveel als ik wel en niet jij'. Het klinkt alsof jij maar in stap wilt blijven, jij wilt naar achter, stelling veranderen. Waarom niet eerst lekker naar voren rijden dan, als je paard aangeeft daar behoefte aan te hebben? Dat vind ik niet perse ongehoorzaamheid, ik zou daar juist blij mee zijn, die drang naar voren... Terugrijden, aan het werk en stelling enz. kan daarna.

**Geplaatst**: 13-07-17 18:18

Geplaatst: 13-07-17 18:18

Ik snap het niet. Wat heb je nou precies gedaan dat jij classificieerd als "ongecontroleerde woede"? Beetje ruw en ongeduldig zijn wel allemaal wel een keer. Volgende keer beter denk ik dan.

JoskaH schreef:
Het voelt alsof we niet vooruit komen, en elke keer denk ik: we moeten hem verkopen, of we moeten heel intensief gaan lessen.

Intensief gaan lessen, doelen bespreken met instructice and kijken of het haalbaar is. Indien niet kan je overwegen om een nieuwe thuis te zoeken.

Eerst vooruit rijden. Maakt niet uit of die sterrekijkt, sneuft of wat dan ook. Vooruit is altijd de eerste stap.

Als ik mijn paard opzadel om enkel te stappen in de piste zou die daar ook niet happy van worden. Is er een medische reden dat je enkel mag stappen?

**Geplaatst**: 13-07-17 18:48

Re: Grrrr! Die slechte dagen...

Geplaatst: 13-07-17 18:48

Zeker intensief lessen en niet verkopen. Ik was ook zo vroeger, arm paard. Maar door zo intensief met haar aan de slag te gaan (ook grondwerk) kan ik haar nu gewoon niet meer vanuit woede afstraffen. Ik heb mezelf daarin leren beheersen door veel te rijden bij een trainer. Doordat je meer die teamwerk-band krijgt samen wordt het wel heel moeilijk om nog 'zomaar' je paard af te straffen.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 13-07-17 19:18

Re: Grrrr! Die slechte dagen...

Geplaatst door de TopicStarter : 13-07-17 19:18

Het gekke is dat ik helemaal geen bui heb van tevoren, gisteren was ik zelfs een stuk moeier en geprikkelder.

Het vooruit rijden ben ik op zich blij mee, maar zijn vooruit willen is meer: 'ik ga nu draven, en als je niks doet ga ik galopperen'. Hem dus maar gewoon laten doen heeft niet zo'n zin.

Hij heeft last van wat slijtage in het si-gewricht en bekken, waardoor hij 2x per jaar even een zetje krijgt van de chiropractor. Hierdoor wilde ik niet na 3 maanden wat stap- en drafritjes buiten ineens heel hard gaan trainen met veel draf en galop, hij heeft nu nog 0,0 conditie en ik vind het dan verstandiger in gang(en) te blijven waar hij en ik echt wat kunnen bereiken, en niet maar doelloos rondrennen waarbij hij bijna struikelt omdat hij over zijn tempo gaat.

Ik ben van plan om in de buurt van mijn nieuwe stal voor tegen die tijd een rechtrichtinstructeur te zoeken die mij ook vanaf de grond kan begeleiden. Ik zit zelf ook scheef, wat voor hem niet lekker is natuurlijk.

Over iets langer dan 3 weken word ik opgenomen voor mijn hevige depressie en suïcideneigingen, ik denk dat buiten lekker elk weekend(dan mag je naar huis) een rustige buitenrit we niet heel veel zullen doen, wat misschien ook wel lekker is.

**Geplaatst**: 13-07-17 19:30

Geplaatst: 13-07-17 19:30

Oh meid wees niet zo streng voor jezelf. Je hebt het prima opgelost en je mag fier zijn op jezelf. Je hebt het goed gedaan.

Ik herken je boosheid. Ik kan dat soms ook hebben. Deze herkennen en erkennen is het begin om hiermee om te gaan en jij herkent en erkent jouw gevoelens. Je gaat er ook mee aan de slag. Dus denk niet verdorie ik heb het slecht gedaan want ik werd boos en gefrustreerd, denk: Ik heb mijn gevoelens herkent en erkent en ik heb het goed aangepakt!

Zoek een trainer waar het goed mee klikt. Een persoon waar je jouw gevoelens tegen kan ventileren en die zijn les hier aan opbouwt. Bij mij heeft dit heel hard geholpen.

Succes! En enkel wandelen in het bos is ook heel goed!

**Geplaatst**: 07-08-17 09:00

Geplaatst: 07-08-17 09:00

Iedereen heeft wel eens momenten dat hij ongeduldiger is of zelfs zijn geduld verliest..Perfect menselijk.

In het geval van wat je paardje gedaan heeft, zou ik het anders aangepakt hebben.. ik zou hem wel hebben laten lopen.. En dan echt (gecontroleerd) laten lopen/galoperen, maar wel dat JIJ dan beslist wanneer hij moet stoppen. Wordt hij het moe/beu om te lopen? Nou jammer dan, hij wou lopen en nu zal hij lopen tot jij zegt dat het niet meer moet. Op die manier raakt hij zijn energie kwijt en heb jij de controle over hem. Dat gedrag houdt dan wel op na een tijdje hoor ;o)

**Geplaatst**: 07-08-17 09:26

Re: Grrrr! Die slechte dagen...

Geplaatst: 07-08-17 09:26

Ach, veel sterkte TS. Ik lees nu pas je antwoordje. Het is dan bijna zover nu denk ik, je opname. Ik wens je heel veel moed en sterkte toe! Je komt er wel door

**Geplaatst door de TopicStarter** : 07-08-17 17:39

Re: Grrrr! Die slechte dagen...

Geplaatst door de TopicStarter : 07-08-17 17:39

Dankjewel Heleen. Zit er nu idd in en het is enorm zwaar, dus ik kan alleen maar genieten van die 1x/week stapritje buiten of door de bak

**Geplaatst**: 07-08-17 17:45

Re: Grrrr! Die slechte dagen...

Geplaatst: 07-08-17 17:45

periode voor dat ik overspannen raakte heb ik momenten gehad dat ik heel oneerlijk was tegen over mijn paard. netjes?? Nee natuurlijk niet... Maar op dat moment snapte ik er niets van dat ik zo boos kon worden om de kleinste dingen.

Nu jaar verder wordt ik soms nog steeds wel eens boos op haar (ik heb niet de allermakkelijkste merrie) maar nu kan ik het vooraf merken dat ik boos ga worden en dan ik ook bedenken dat ik gewoon beter kan stoppen.

Als ik een rot dag heb ga ik dn ook echt niet paardrijden. of ik pak mijn mini om even te gaan mennen die is lekker nuchter..

Maar je bent gewoon een paard waard hoor! alleen je moet zelf goed aanvoellen of het verstandig is om op te stappen en of je je gevoelens goed kan houden

**Geplaatst**: 07-08-17 17:48

Geplaatst: 07-08-17 17:48

Ik denk dat je het jezelf veel te moeilijk maakt....het klinkt alsof je een fijn en gevoelig paard hebt. Daar moet je niet steeds tegenin willen werken of mee gaan vechten, het is veel effectiever (en leuker!) om de energie om te buigen op een manier die je wel kan gebruiken. Nu ben je vanaf het moment dat je opstapt al een discussie aan het aangaan met je paard, dat is echt ontzettend zonde! Ik denk dat je enorm baat zou hebben bij iemand die je daar een beetje in kan begeleiden want volgens mij kunnen jullie samen veel meer plezier hebben en veel minder miscommunicaties. Wat je in ieder geval kan doen is iets meer omdenken....is hij super actief als je opstapt of zelfs al als je naar de bak loopt, werk eens eerst een minuut of 10 in draf (wel geconcentreerd, veel wendingen, stelling vragen etc) en begin daarna pas aan je stapwerk. Soms mag je je best een beetje aanpassen, maakt het uiteindelijk alleen maar beter.

Dus, minder streng voor jezelf en ook iets flexibeler opstellen naar je paard zou imo al heel veel verschil kunnen maken.

**Geplaatst**: 15-08-17 14:22

Geplaatst: 15-08-17 14:22

JoskaH schreef:
Het gekke is dat ik helemaal geen bui heb van tevoren, gisteren was ik zelfs een stuk moeier en geprikkelder.

Het vooruit rijden ben ik op zich blij mee, maar zijn vooruit willen is meer: 'ik ga nu draven, en als je niks doet ga ik galopperen'. Hem dus maar gewoon laten doen heeft niet zo'n zin.

Hij heeft last van wat slijtage in het si-gewricht en bekken, waardoor hij 2x per jaar even een zetje krijgt van de chiropractor. Hierdoor wilde ik niet na 3 maanden wat stap- en drafritjes buiten ineens heel hard gaan trainen met veel draf en galop, hij heeft nu nog 0,0 conditie en ik vind het dan verstandiger in gang(en) te blijven waar hij en ik echt wat kunnen bereiken, en niet maar doelloos rondrennen waarbij hij bijna struikelt omdat hij over zijn tempo gaat.

Ik ben van plan om in de buurt van mijn nieuwe stal voor tegen die tijd een rechtrichtinstructeur te zoeken die mij ook vanaf de grond kan begeleiden. Ik zit zelf ook scheef, wat voor hem niet lekker is natuurlijk.

Over iets langer dan 3 weken word ik opgenomen voor mijn hevige depressie en suïcideneigingen, ik denk dat buiten lekker elk weekend(dan mag je naar huis) een rustige buitenrit we niet heel veel zullen doen, wat misschien ook wel lekker is.

Dit is echt heel herkenbaar voor mij. Nu had ik een "kleine" depressie en niet heel heftig, maar je paard is zo gevoelig op hoe jij in je vel zit zonder dat je het zelf door hebt. De buien voel je indd niet, totdat je in het zadel zit en niks lukt. Zó frustrerend want alles wat je probeert werkt tegen je op dat moment. Je kunt dan wel intensief gaan lessen, maar jouw paard zal blijven voelen dat jij niet lekker in je vel zit. Super dat je je laat opnemen, en die buitenritjes gaan zeker goed doen! Laat het trainen even voor wat het is. Soms moet je 10 passen terug doen voordat je eindelijk weer eens vooruit gaat. Als jij weer goed in je vel zit gaat het rijden ook makkelijker!