Geplaatst Haffy is nu 21 jaar en 3 maanden geleden naar het rusthuis gegaan met haar beste vriendinnetje om van haar pensioen te mogen genieten
Onze eerste keer rijden en wat vond ik het leuk! Ik vond je al een tijdje heel leuk en nu mocht ik ook nog op je rijden, mijn dag kon niet meer stuk
ik was toen net 13 jaar.
Na die keer rijden mocht ik jou wel eens pakken in het weekend. Maar al gauw werd dat elk weekend en werd ik jou verzorgster
En nog leuker was dat we samen de kinderspringles ingingen, je heb maar 1 oog maar springen kon je als de beste alleen ik nog niet 
Het waren mini sprongetjes maar wat een lol hadden we samen.
Na ongeveer een half jaartje ontdekte wij het buitenrijden, en dat was echt ons ding. Samen uren onderweg, zwemmen, in volle galop zonder zadel en bitloos niks was jou te gek
Dit hebben we ongeveer 2 jaar gedaan toen we het rijden met necrope ontdekte. Wat een lol hadden we soms ging het super en soms rende je naar het hek en liep je naar de poetsplaats, clown dat je er was
Maar na veel oefenen ging het steeds beter en gingen we wel eens naar een groot veld toe waar we reden.
Ongeveer een jaartje later liep je kreupel dus we lieten de dierenarts naar je kijken, en je bleek een flinke peesblessure te hebben.. dus eerst stalrust en daarna veel wandelen en koelen. Dit deden we ook trouw want je moest en zou beter worden
dus we knuffelde samen uren en deden veel fotoshoots 
Na anderhalf jaar was je weer goed maar de blessure en het stilstaan hebben er goed ingehakt. Je werd toen snel ouder maar we paste onze doelen gewoon aan en genoten van de stapritjes en wandelingen. Soms had je nog een goede periode dat je echt wou werken en het liefst zo hard mogelijk wou
Er zijn nog zoveel mooie momenten en herinneringen maar dan wordt het een beetje te lang
Dus we gaan nu richting de (onverwachtste laatste) fotoshoot. Die avond kreeg ik te horen dat je toch mee ging met je beste maatje naar rusthuis van der kruis. Wat voor jou de allerbeste beslissing is geweest
Ik miss je verschrikkelijk maar wat ben ik je dankbaar voor deze geweldige jaren! Bedankt pony voor alles. Je was echt me maatje
gelukkig kunnen we je nog regelmatig opzoeken 
En nu 3 maanden later. Wat ben je gelukkig en stout. Ze wordt 2 keer per week behandeld voor haar exceem maar ze laat zich niet pakken
. Heel de dag eten en lopen doen waar een paard voor gemaakt is. Ondanks je met nog ruim 100 paarden staat . Zijn de meisjes niet uit elkaar te krijgen 
