Afgelopen januari heb ik mijn eigen paard laten inslapen. Hij was echt mijn maatje, ondanks dat het helaas nooit is geweest wat ik van een eigen paard verwacht had. (Veel pech gehad)
Ondertussen een maand geleden verhuisd en gelijk een verzorgpony gevonden in mijn nieuwe woonplaats. Staat op een fijne kleinschalige privéstalling, ik mag komen en rijden wanneer ik wil en hoef daar verder niks voor te doen of te betalen. De pony is ook echt leuk, heeft een leuk karakter en is ook erg leergierig. Alles dus echt iets waar iedere paardengek van zou dromen!
Echter ga ik bijna met tegenzin (is dan weer net een te groot woord, maar ik denk dat als ik niet zou hoeven gaan dat ik dat ook gewoon niet zou doen) en haal ik er lang niet het plezier meer uit wat ik had.
Is dit misschien allemaal gewoon "te snel" na het verlies van mijn eigen paard? Moet ik dit de tijd geven? Iemand die hier ervaring mee heeft?
Ik heb dit uiteraard ook besproken met de eigenaresse en ze begrijpt me, maar hoopt dat ik toch nog plezier erin ga vinden. Ik wil dit ook ergens nog een kans geven, maar ik merk (vooral sinds ik ervoor uit ben gekomen naar de eigenaresse) steeds meer dat ik het gewoon niet meer voel ofzo

Ik ga misschien nog liever eens in de week/eens in de 2 weken ergens een lesje pakken. Althans, dat is wat mijn gevoel nu zegt.
Heb geen idee wat nu wijsheid is, want verder is het de ideale situatie voor een verzorgster en is het te mooi om te laten schieten. Dus wat als ik uiteindelijk het plezier wel terug krijg? Hoelang moet ik het nog de tijd geven?
Want aan de andere kant gun ik dit natuurlijk ook aan een ander die er wel het plezier uit kan halen! (En voor de eigenaresse&pony is het ook eerlijker)