Maar met een paard die door alle revalidatieperikelen maar weinig kan, geen trailer om hem naar een fotoshoot te brengen en een omgeving die qua achtergrond nogal prut is heeft een echte fotoshoot weinig zin, dus op die ene foto zouden we nog wel even moeten wachten, dacht ik zo...
Tot ik hem vanmiddag weer in de wei zette en hij meteen begon te kroelen met zijn dikke Tinkervriend en ik ineens dacht: dát zou nou echt dé foto zijn waarop [***] helemaal zichzelf is, als hij aan het kroelen is met zijn beste vriend.
Maar ja, ik had alleen een zakcamera'tje bij me en ben geen fotograaf, en als ik al geen talent heb als fotograaf dan had de achtergrond al helemaal geen talent als achtergrond:

Dus dan ga je in een soort yoga-houding half door je knieen dat de schuur en bomen op de achtergrond wegvallen, maar tegelijkertijd weer zover staand zodat het schriklint van het hek tussen ons in niet op het lichaam zichtbaar zou zijn. Als je dat allemaal uitgevogeld hebt, dan blijkt het model in kwestie echter verre van fotogeniek...
De 'Nee ik doe géén oren naar voren, kroelen is een serieuze zaak'-blik:

Je probeert het nog een keer en denkt: hmm, niet gek, deze gaat nog wel, tot je hem wat beter bekijkt en dan slurpt het paard ineens boompjes op:

Een andere hoek en de boompjes zijn weg, maar dan blijkt je paard qua neus een soort kruising tussen een nijlpaard en een stopcontact:

Uiteindelijk besluit je om je dan maar te focussen op zijn Tinkervriend zodat je dan tenminste je stalgenootje nog een leuke foto kunt sturen, maar ook dat is ook geen groot groot succes:

Dus; nuttige dag.
Aangezien het foto-experiment hopeloos mislukt is, pak je je spullen weer bij elkaar en wilt al bijna vertrekken als de heren nog één keer van positie veranderen, de zon ineens door de wolkjes breekt, je toch nog maar één laatste keer op het knopje drukt... en dan heb je hem!
De foto die ik zocht, helemaal onbewerkt en puur natuur, de foto waarop [***] écht [***] is zoals hij voor mij is!

Heerlijk beest!