Maar dit zelfde gebrek aan stabiliteit en leiding van mij als ruiter zorgden voor constant vluchtgedrag tijdens het rijden.
In december zijn we gestart met wekelijkse dresuurles. Groen + groen en dus veel frustratie. In dit topic zag ik het echt niet meer zitten. Ookal was onze liefde en respect voor elkaar zo groot, we begrepen elkaar absoluut niet onder het zadel. Hier kwam volgend topic uit:
[VVDD] We doen zo ons best! Maar pfff zo moeilijk
Draven was telkens gedribbel, snelle korte passen en galopsprongen. Zodra we van de bankrand afgingen was er geen stuur meer te vinden. Voltes werden diagonalen, beenhulpen werden telkens galopsprongen. Elke onbalans van mij zorgde voor paniek bij hem, waardoor ik nog meer balans verloor. Volledige stoelhouding, me aan teugels rechthouden, rugpijn.
Maar doorzettingsvermogen, een super lesgeefster en mezelf elke keer opnieuw in vraag stellen "wat doe ik fout dat hij paniekeert?". Dit alles geeft sinds 2 weken dit resultaat:
Wat ben ik fier op ons!

(Kan iemand me helpen met bewerken van video van mijn iPhone?)


Uitstappen:

Even ter vergelijking: dit was eind november:
Ik heb wel het idee dat je niet helemaal lekker in het zadel zit, misschien je beugels een gaatje langer?
wel super fijne leermeester, zolang je luistert.