Geplaatst 
Van mijn schoonvader kreeg ik een oude Olympus OM-1 te leen. Een machtig mooi spiegelreflextoestel uit de jaren '70 met verschillende lenzen er bij.
Ik heb inmiddels een aardige verzameling camera's, waaronder ook een aantal middenformaat camera's, die werken met zgn 120film op spoel. Hier een paar voorbeeldjes:
(vlnr Daci Royal uit 1948, Philips Box Flash uit 1949 en een Agfa Synchro Box uit 1950/51. Dit zijn de oudste toestellen die ik heb)
Maar de Olympus blijft mijn favoriet. Ben apetrots op dat ding en hij laat me ook nooit in de steek.
Het liefst fotografeer ik met zwart-wit film, omdat ik dat thuis zelf kan ontwikkelen. Hiervoor is, in tegenstelling tot wat veel mensen denken, geen complete doka nodig. Je moet alleen het filmpje in het pikdonker in het ontwikkeltankje zien te krijgen. Dat kan ook met behulp van een speciale lichtdichte zak. Zit het filmpje eenmaal in het tankje, dan kan het licht weer aan. Ontwikkelen is zó leuk, het is bijna magie. Om ineens beeld te zien op je filmrol
En eindelijk te zien wat het resultaat is van je inspanningen! Het verrassingselement is voor mij een groot deel van de lol. En met film fotograferen geeft natuurlijk beperkingen: je kunt niet eindeloos doorklikken want er zitten doorgaans maar 24 of 36 beeldjes op je film. Middenformaat heeft er zelfs maar 12 per spoel! Bovendien is film vrij prijzig. Dit zorgt er voor dat je wel 3x nadenkt voor je op de sluiterknop drukt en heel kritisch kijkt naar je onderwerp. Ik vind dat zelf erg leerzaam.
Omdat je soms toch moet toegeven aan het gevoel van 'instant gratification' heb ik ook 2 Polaroid camera's. In november kreeg ik dit geweldige bakbeest voor mijn verjaardag:
De filmcassettes die je voor deze camera nodig hebt (Fuji FP 100c) worden niet meer geproduceerd. Ik heb er een aantal in huis en kan nog bijbestellen, maar ergens in de nabije toekomst is het op = op. Helaas.
En dan heb ik nog deze, de iets bekendere Polaroid 600:
Hiervoor zijn nog cassettes verkrijgbaar van het (Nederlandse) merk Impossible.
Nou heb ik sinds begin dit jaar natuurlijk twee pony's. En wat is er nou leuker dan twee hobby's te combineren!
Dus hup naar de wei met verschillende camera's. Eerst maar eens de Polaroids proberen. Waarna je er achter komt, dat
... je de belichtingsknop van de EE 100 Special misschien nog niet helemaal onder de knie hebt
... het niet altijd meevalt om de verhouding pony-rest van het beeld evenredig te verdelen
... Impossible film misschien niet zo goed tegen winterse temperaturen kan?
Ik had nog een halve kleurenfilm over inde Olympus, dus op een mooie ochtend nog een poging gewaagd met mijn favo camera.
Leerpuntje:
- pony's staan niet stil, zoals gebouwen en kunst. Vooral hun oren bewegen continu. Dus kies een hoge sluitersnelheid, tenzij je alleen boze gezichten op de gevoelige plaat wil:
Haiiii
Er is er dan welgeteld ééntje goed gelukt
Conclusie: oefenen oefenen oefenen! De volgende film wordt weer zwart-wit, dan kan ik weer zelf ontwikkelen
Hopelijk vonden jullie het leuk om te zien! Wellicht plaats ik in de toekomst nog meer analoge foto's.
Ik heb ook een Flickr account met niet-paardgerelateerde plaatjes: https://www.flickr.com/photos/missksz/albums
(mijn geduldige *ahum* modellen waren: Welsh-A merries De Merlenberg's Gladys (schimmel) v. Llannor Paddy, en De Merlenberg's Jula (vos) v. DM Surprise)
maar ik moet echt zien dat ik dat rolletje eens vol ga maken, die zit er ook alweer verschillende jaren in. Weet wel wat erop zou moeten staan 
waren foto's van een cuttingwedstrijd. 