Geplaatst Ohhh wat was dat lastig! Ik was helemaal niks gewend, ik kwam van de makste pony ooit af, een toen 29 jarige Welsh x Arabier ruin. Geweldige pony was, dat ik heb heel veel vertrouwen van hem gekregen, maar ik heb nooit hoeven leren hoe ik een pony wat aan moest pakken, simpelweg omdat deze ruin alles deed wat ik van hem vroeg.
Nou, dit ben ik wel te weten gekomen! Keer op keer werd mij de les gelezen door Larissa, ik ben er ontzettend vaak afgevallen. Maar was dit nou haar schuld? Absoluut niet! Dit was gewoon wat onkunde en gebrek aan ervaring van mij! Larissa heeft me mijn vertrouwen doen kwijtraken, maar zij is ook degene die me mijn vertrouwen weer heeft laten terug vinden, degene die ervoor zorgde dat ik weer in mijzelf durfde te geloven.
Op het begin zat het allemaal wat tegen. Ik voelde een enorme druk van haar eigenaren, ze was elk jaar drachtig, ik had geen ervaring met jonge paarden... Deze combinatie was niet fijn. Larissa heeft een periode gehad dat ze ook helemaal geen zin had om te werken. Ze sloot zich af van mij, was vaak gefrustreerd (logisch, ze begreep soms niet wat ik bedoelde) en de samenwerking tussen ons was niet fijn. Het was meer rijden óp een pony dan samenwerken mét een pony.
Maar langzaamaan veranderde er iets. Ik heb haar een aantal keer laten behandelen, we kregen een perfect zadel voor haar, en er ging een knop in mijn hoofd om. Ik wilde alles niet laten verpesten door onzekerheid en angst. Mijn nieuwe doel werd plezier hebben en streven naar een fijne samenwerking. Dit was niet makkelijk, het heeft denk ik wel een jaar geduurd voordat mijn angst echt helemaal weg was.
Toen kwam er minder leuk nieuws... Larissa zou verkocht worden... Ze was mijn verzorgpony, ik wist dat ik nooit een eigen paard kon hebben, dat hadden mijn ouders al zo vaak gezegd... Ook al konden we wel een paard kopen, Larissa was ook duur... Ik had de hoop eigenlijk al opgegeven. Tot een vriendin (die een eigen stal heeft) me vertelde dat er best wel wat mogelijk kon zijn, zodat ik haar stallingsgeld en onderhoud helemaal zelf kon betalen. Ik kon ook best wel een deel van de prijs van Larissa betalen. Mijn ouders wisten hoeveel Larissa voor mij betekend, en ik wist dat zij er ook alles aan zouden doen zodat het toch mogelijk zou zijn haar te kunnen kopen. De dag voor ik wist dat ze van mij zou zijn hebben mijn moeder en ik heel hard gehuild. Ik ging er vanuit dat ik haar kwijt zou zijn. De dag daarna bleef ik ziek thuis van school omdat ik niet kon slapen. Toen kwamen mijn ouders mijn kamer binnen en vertelden ze mij dat we Larissa hebben gekocht!! Vanaf 1 september 2016 is ze officieel mijn eigen pony.
Maar goed, dit ging over onze vooruitgang, niet over ons hele verhaal. Ik vind dat we in drie jaar tijd toch best wel wat hebben bereikt. Met wedstrijden zijn we nu L1 dressuur en B springen. Nog niet heel hoog, maar we hebben nog maar iets van 8 officiële dressuurwedstrijden en 2 officiële springwedstrijden gedaan, dus ik kan heel tevreden zijn vind ik! Dit jaar gaan we vaker op wedstrijd. Dit wordt mijn laatste jaar bij de pony's, dus dit jaar staat vooral in het teken van springen. Daarna gaan we lekker door met dressuur bij de paarden en we zien wel waar de toekomst ons brengt.
Larissa is van een pony die geen zin in werken had, die zich afsloot, veranderd in een pony die weer plezier heeft in het werken en fijn meewerkt. Larissa heeft mij zo ontzettend leren rijden! In die drie jaar ben ik haar ook veel meer gaan begrijpen. Ze is echt een geweldige pony, zo eentje vind ik echt nooit meer! Daarom mag ze lekker haar hele leven blijven!
1.
2. Mijn mooiste foto met haar is toch wel deze denk ik
3. De springwedstrijd van vorige week zondag! Wat sprong ze fijn! Er kwamen zelfs meerdere onbekenden op me af dat ze zo'n opvallende pony is, een jury lid zei achteraf ook nog dat ze een hele fijne spring pony is! Trotser kon je me niet krijgen
Maar wie was dan die eerste, betrouwbare pony? Dat was Monty. Ik heb al meerdere keren een topic van hem gemaakt op bokt. Inmiddels is hij alweer 32 jaar oud! Ik ben 2 maanden geleden ongeveer bij hem op bezoek geweest, geweldig beestje is hij toch! Ze hebben daar een pensionstal en een paddockparadijs, maar ook handelen ze af en toe in jonge paarden/pony's. De afgelopen keren dat ik daar was (is best ver weg voor mij helaas...) had ik daar een paar keer op een aantal hele groene pony's gereden. Dat ging best goed! Ik zat er al vaker aan te twijfelen om in de zomervakantie 5 dagen daarheen te gaan, zodat ik lekker weer bij mijn oude topper ben, maar ook zodat ik daar de jonge pony's wat kan rijden. Het enige dat me natuurlijk tegen hield was Larissa... Maar... Wat als zij nou mee zou kunnen? Gelukkig vonden de eigenaren van Monty dit ook een geweldig idee! En nu ga ik dus in de zomervakantie met Larissa 5 dagen naar mijn oude topper! Toch ook wel een droom die uitkomt..
4.
Ik had me nog zo voorgenomen er geen lang verhaal van te maken
Sorry mensen! Toch bedankt voor het openen van mijn topic, een reactie zou leuk zijn 
