Geplaatst 
Eind oktober is mijn paard, Zahire, naar Nederland gekomen omdat ik ben gaan inwonen bij mijn vriend. We hadden een mooie stal voor haar gekozen waar het ons erg goed leek. In het begin ging het fantastisch, helaas ging het daarna steeds bergafwaarts... Ze werd bang, heel bang. Super gestressed. Niet meer betrouwbaar. Dit paard herkende ik niet meer. Ik zocht redenen waarom: deed ik iets fout dat haar zo opfokte, is er iets op stal dat haar angst kan aanjagen? Ik vond niets. Op paddock en stal stond ze wel vrij relax, maar zodra je haar aan de hand nam of ermee wilde werken veranderde ze in een bom stress die enkel flippend kon rondrennen. Gezien ik al een bange ruiter ben en omdat ik vind dat het op de grond eerst goed moet gaan, reed ik niet meer. Ik dacht dat ze nog moest wennen aan haar nieuwe stal. Helaas, na maanden kwam er nog steeds geen enkele verbetering (integendeel) en ik nam de beslissing haar te verhuizen.
Dat had ik veel eerder moeten doen! De eerste dag freakte ze, maar dat had ik ook wel verwacht. Dacht dat het wel een aantal weken zou duren eer ze op haar gemak was gezien het de zoveelste verhuis was (op het pension waar we vandaan kwamen hebben ze haar maar liefst 4x van stal verhuisd :S). Het tegendeel was waar: de dag erna was ze al veel kalmer. Ik zette haar in een grote paddock zodat ze lekker kon rennen, ik poetste haar maar deed de tweede dag niets meer dan dat. Daarna zijn we gaan opbouwen aan de longe. En dan kwam het moment dat ik eindelijk weer op mijn paardje zat! Wat een magisch moment!!!
Ondertussen een paar keer gereden en gisterenavond mijn liefje overhaald wat foto's te maken.
Er zijn HEEL veel werkpunten... Voor we verhuisden waren we intensief aan het lessen en ging het echt de goede kant op. Jammer genoeg heeft de rijstop ons geen deugd gedaan. Zahire is nog wat stijf en moet weer aan de hulpen gezet worden. Zelf heb ik de nodige medische issues waardoor het terug beginnen opbouwen fysiek een hel is. Heel veel pijn. Maar ik weet dat dat gaat verdwijnen eenmaal ik er weer inzit, dus ik neem het voor lief. Spijtig genoeg is het wel zichtbaar. En sowieso heeft mijn houding nog wat werk nodig (voeten, rug, handen)
We doen nu voornamelijk wat oefeningen op reactie van hulpen en veel grote voltes om haar terug wat soepeler te krijgen. Het naar beneden lopen doet ze vanzelf zodra ik mijn teugels aanneem, dit vraag ik niet van haar, ze mag van mij gerust met haar neus naar voor lopen en zeker in dit stadium!
Maar genoeg gezeverd, fototijd!
Uiteraard was er al ingereden voor mijn vriend de foto's maakte
Drafje
Naast de piste zijn twee paddocks waar twee paarden in stonden, één van de pony's kwam af, Zahire is helaas niet echt het sociaalste type... Vond ze niet leuk...
Galopje. Met dit beeld ben ik echt zo blij! Galop is Zahires zwakste punt, ze gaat compleet niet vooruit en zit dan wat te prutsen met de teugels. We werken al lange tijd om die galop te verbeteren en de lessen voor de verhuis hebben heel veel geholpen daarin.
Andere kant. Toch al wat activiteit, en dat voor een lummelaar!
"Hé, wat doe jij daar op de grond?"
Normaal op een foto staan? Vergeet het maar met Zah!
Met wapperende manen... Leuke foto!
En dan eens lekker laten doorrennen. Doet ze normaal nooit... Ik was verbaasd dat ze het nu wel deed en ze leek het nog wel leuk te vinden ook. Gek dier
Het kan alleen maar beter worden! 