Geplaatst De Dappere Pony vertelt...
(de Dappere Pony in kwestie)
Mijn mens bracht me een bokaal. Niet zomaar één, nee, de Bokkers Bokaal!
Deze heilu... heili...heilege graal is heel belangrijk, en kan alleen maar door mensen van Super Ponies gevonden worden (dat zei mijn mens en soms heeft ze gelijk). Dan moet hij ook snel weer verstopt worden, zodat anderen hem ook kunnen vinden.
Ik zei tegen mijn mens 'Mens! Zoek mij die Bokaal!' en dat deed ze en toen moesten we hem gaan verstoppen.
Die Bokaal is veelste belangrijk om alleen aan mijn mens over te laten. Ik zei zo 'Hee, haal eens spullen!' en zij haalde spullen. 'Mens, maak de waterbak schoon!' en ja, de waterbak werd schoon. 'Breng mij de muuseli ton!' dat was net teveel
En zo werd ik opgezadeld!
Toen werd het even spannend- want De Bokaal werd op mijn rug gebonden. Spannend voor mijn mens natuurlijk, want ondanks het voorbreien was het de eerste grote tocht met iets op mijn rug. Ik was natuurlijk super stoer. Duh.
Eerst even samen met mijn grote vriend een rondje stappen, kijken of alles goed zit. Zo'n mens is wel leuk, maar soms zijn ze niet zo handig. Ook even bewijzen dat ik écht wel kei dapper ben.
En dat duurt maar en dat duurt maar...kom nou, we moeten gaaahaaaan!
Eindelijk, we gingen! Mijn mens had een verrassing, die knappe man van linksachter ging mee. Een heuse avonturen-date!
Na de eerste eet-tappe van wel 400 hele meters, even pauze, en kletsen met die wat kleine, maar woest aantrekkelijke man.
En daar, na nog eens... nou, heel veel meters, zag ik Het.
Hét stukje. Het riep me bijna als een gele eet-sjep. Het zei 'Muiiiis... MUUUIIIIIIS' en ik zei 'ja?' en toen was het een beetje geschrokken, want ponies die iets terug zeggen kom je niet vaak tegen denk ik.
We gingen dieper het bos in, naar het stukje dat had geroepen. Maar...oh jee- een gevallen boom! Mijn mens wilde een paadje maken door de takken; geen tijd mens! Ik zette moedig af, en zeilde over de boomstam. Na al dat; kleine mannetjes, pratend bos en een enorme boomstam van wel 30 (centi)meter hoog, waren we op De Plek.
Ik wees aan waar mijn mens moest graven, en even later was het alleen nog even aanstampen.
En zo, zo was de Bokaal weer verstopt, diep in het bos (nou, ok, niet zó diep) van het Zwarte Water.
Klaar voor de volgende vinder- die heeft hem inmiddels gevonden. Zo gaat de Bokaal het land rond!
Na dit avontuur kreeg ik wel een hele lange kroel sessie, en een lekkere snack, want zo'n belangrijke taak zo dapper volbrengen, dat vond mijn mens toch knap!
wat een super leuk verslag!! 