Geplaatst Zoals sommigen misschien al wisten uit mijn vorige topic, was ik gedwongen tot de keus om Gamble te verkopen of in bruikleen ergens te zetten.
Na veel contact met verschillende mensen ( echt veel..zuchhht) had ik het plekje gevonden wat voor mij goed voelde en ook voor Gamble.
DAar is hij 25 februari dan ook heengegaan, na een aantal maanden wachten.
Voordat hij vertrok hebben we nog een rustig ritje gedaan van ongeveer 15 km met Donna (endurance clinics) en mijn nicht op een van haar paarden. Dit was echt genieten, een zonnetje en wij mochten lekker voorop rijden.
Hij was zo ontzettend braaf en het voelde allemaal weer zo fijn, maar toen ik terugreed naar huis doe met Gamble en hem moest afzadelen viel het wel even zwaar.
Tijdens het afzadelen bedacht ik me dat dit misschien wel de laatste keer zou kunnen zijn.
Als ik me rot voel kan ik niet langer naar mijn bolletje wol toe om hem te knuffelen, lekker mijn hoofd leegmaken en met z'n tweeën gaan rijden.
Twee lieve stalgenootjes kwamen naar me toe om te vragen wat er was en moesten door mij ook huilen
Gamble was bijna 2 jaar toen ik hem kocht en ik was 14 jaar oud.
Met bloed, zweet en tranen zijn wij zover gekomen als we nu zijn.
Net nu alles op zijn plek viel en we het zo goed deden samen, moest ik helaas afscheid nemen.
Het was niet meer verstandig om hem te behouden. Zonder beweging word hij chagrijnig, snel dik en daardoor weer sneller ziek.
Ik had onvoldoende tijd om écht de tijd voor hem te nemen en te kunnen genieten.
Daarnaast lieten de financiën het simpelweg niet meer toe. Ondanks twee baantjes en studiefinanciering is het zonder spaargeld niet verstandig een paard te behouden , hoeveel pijn het me ook doet.
Ik weet dat ik de juiste keus heb gemaakt, na 5 jaren waar hij me doorheen gesleept heeft ben ik dankbaar dat ik de steun van een paard heb kunnen ervaren.
De lessen die hij mij geleerd heeft, vormen een groot deel van wie ik als persoon geworden ben.
Dat klinkt misschien heel stom, maar het is wel echt zo.
Nu bijna een week later heb ik gelukkig nog geen spijt van mijn keuze, maar ik mis hem wel nu al..
Hopelijk kan hij over een paar jaar weer terug komen, mits het dan verstandig is.
How do I live without the ones I love?
Time still turns the pages of the book it's burned
Place and time always on my mind
I have so much to say but you're so far away
Plans of what our futures hold
Foolish lies of growing old
It seems we're so invincible
The truth is so cold
