Ik heb altijd paardgereden op verschillende maneges, maar ivm studie en werk heb ik de laatste 2 jaar geen paard aangeraakt of zelfs maar geroken. Maar ja, het paardenvirus is ongeneeslijk dus het bleef altijd kriebelen.
Dus nu ik wat meer gesettled ben, heb ik weer contact gezocht met de manege waar ik jaren geleden met veel plezier heb gereden. De eigenaresse kende me nog en heeft me in een leuke groep geplaatst waar ook nog een paar dames reden die 'vroeger' ook in dezelfde les als ik reden!
Zelfs het paard waar ik op ben ingedeeld ken ik nog van vroeger en daardoor wist ik dat het een fijn en vriendelijk paard is. Poetsen en opzadelen ben ik ook nog niet verleerd haha!
Maar het rijden zelf... bizar! Alsof ik vorige week nog les heb gehad... zo'n ontzettend vertrouwd gevoel, het kwam zo ineens terug en het ging heel soepel. Ik kon makkelijk meekomen met de groep en de oefeningen en gangen kon ik zo weer oppakken. Fantastisch!
Dus het is echt waar, paardrijden verleer je niet. Het blijft altijd ergens diep van binnen actief denk ik... Ik vond het een hele gave ervaring! En ik ben zo ontzettend blij dat ik weer ben begonnen met rijden.

Zijn hier op Bokt ook mensen die hetzelfde hebben ervaren? Kregen jullie het gevoel ook zo terug zodra je op het paard stapte?
. Dat je zo'n been achter over de kont van het paard moest zwaaien leek me anatomisch volkomen onmogelijk en ik had al bedacht dat ik me gewoon maar moest laten vallen. Uiteindelijk met twee man en heel wat coaching wel gelukt om een beetje normaal van dat beestje af te komen, maar 't leek nergens op.
Helemaal geweldig en nee, je verleert het inderdaad niet.