Bokt.nl

**Geplaatst door de TopicStarter** : 06-02-17 10:27

dochter geen interesse meer in haar pony

Geplaatst door de TopicStarter : 06-02-17 10:27

Ik moet even mijn verhaal kwijt want weet even niet zo goed wat te doen. Ik heb een dochter van 21 jaar en die heeft gister laten vallen dat ze er geen zin meer in heeft, mede door drukke baan en interesse andere dingen. Nou je wilt niet weten wat er door mij heen ging want we staan net pas een maand op een andere stal waar zij dus graag heen wilde zodat ze met hem kon trainen.

Ik ben boos, teleurgesteld en voel mij in de maling genomen. We hebben onze pony nu bijna 6 jaar. Door bepaalde angsten durf ik niet meer te rijden en daarbij komt ook nog eens dat ik er last van mijn onder rug heb. De angsten komen niet door hem maar in het algemeen. Teveel nadenken tijdens het rijden. Als hij maar niet dit of dat doet, of als ik wat hoor gelijk denken ojee nu gaat hij rennen.

Ik wil hem niet kwijt, het is mijn maatje maar ben bang dat ik het door mijn rugprobleem niet gaat redden. Ik heb wel een verzorgster voor 3 dgn in de week dus dat scheelt.

Ik weet even niet zo goed wat ik moet doen.

**Geplaatst**: 06-02-17 10:30

Geplaatst: 06-02-17 10:30

Maar je dochter is 21, ze is volwassen en het kan toch dat haar leven nu verandert.
Inderdaad niet zo leuk dat je bent verhuist met de pony, misschien dacht je dochter dat ze daar weer meer plezier zou krijgen, maar was het toch niet zo.

Als je je pony wilt houden maar niet wil rijden, dan kun je misschien een bijrijder zoeken zodat de pony wel bereden wordt.

Laatst bijgewerkt door mika11 op 06-02-17 10:31, in het totaal 1 keer bewerkt

**Geplaatst**: 06-02-17 10:30

Geplaatst: 06-02-17 10:30

Misschien zou je hem kunnen laten beleren voor de kar? Is anders dan rijden maar zeker niet minder leuk (:

**Geplaatst**: 06-02-17 10:31

Geplaatst: 06-02-17 10:31

Gewoon even rustig doorademen. Niemand gaat er dood van als hij even een week of twee iets minder gereden wordt en dan heb jij tijd om het rustig te laten bezinken. Zeker als je een verzorgster hebt die, naar ik aanneem, ook rijdt heb je tijd genoeg om te bedenken wat je wil.

Adem in... Adem uit...

**Geplaatst**: 06-02-17 10:33

Geplaatst: 06-02-17 10:33

Ik denk dat je met goede instructie wel over je angsten heen geraakt, desnoods terug vanaf nul beginnen aan de longe. Ivm je rug: probeer het rustig op te bouwen en train je rugspieren zodat zij het grootste deel opvangen ipv je wervelkolom. Kijk ook eens naar centered riding, dat kan ook helpen bij rugproblemen.

**Geplaatst**: 06-02-17 10:35

Geplaatst: 06-02-17 10:35

In de maling genomen voelen lijkt me niet nodig, wellicht dacht ze echt dat het beter werd. Heb je er al met haar over gepraat?
Zij is 21, zij hóeft geen pony als ze dat niet wil.

**Geplaatst**: 06-02-17 10:36

Geplaatst: 06-02-17 10:36

Overleg met je dochter over de toekomst. Als jij het echt niet redt in je eentje zou het netjes van je dochter zijn om te ondersteunen in de werkzaamheden en bij de verkoop.

**Geplaatst**: 06-02-17 10:36

Geplaatst: 06-02-17 10:36

Ben je nou teleurgesteld en boos omdat je dochter aangeeft het toch niet leuk meer te vinden zelfs niet nadat ze toch geprobeerd heeft of het door een andere stal beter zou gaan of om het feit dat je daardoor zelf misschien niet meer met de pony bezig zou kunnen gaan ?

Ik lees er vooral in dat je het voor jezelf vervelend vind.
Is het dan niet een idee om te proberen over je angst heen te komen en zelf met de pony bezig te gaan. bijv gronwerk lessen oid. Net waar je je prettig bij voelt ?
Of zoek er idd iemand bij die er mee kan rijden ?

**Geplaatst door de TopicStarter** : 06-02-17 10:39

Geplaatst door de TopicStarter : 06-02-17 10:39

Ik weet het en ze zei ook dat ze dacht dat ze het daar allemaal weer wilde gaan doen, lekker rijden en trainen maar dat is dus niet gelukt. Sorry dat ik het zo overbreng maar op dat moment voelde ik mij wel zo. De stal is al een stuk duurder en ze zou ook eraan meebetalen maar dat kan ik nu ook niet meer van haar vragen.

**Geplaatst**: 06-02-17 10:39

Geplaatst: 06-02-17 10:39

Ik heb een instructrice gezocht die paard door wilde rijden en mij er weer op wilde helpen.
Uitgelegd dat ik bang/onzeker was geworden.
Eerst heeft zij mijn paard een paar keer gereden , toen van ik even uitstappen, laatste minuten rijden ,naar weer zelf rijden.
Wat zitlessen gedaan om mijn normale zit weer terug te krijgen,van krampachtig zitten wordt de rug ook niet fijner.En zo rustig uitgebouwd naar weer lekker zelf rijden zonder stress.
Ben zo blij dat ik dat toen gedaan heb,had toen zomaar gestopt kunnen zijn!

**Geplaatst door de TopicStarter** : 06-02-17 10:41

Geplaatst door de TopicStarter : 06-02-17 10:41

Mondy schreef:
Ben je nou teleurgesteld en boos omdat je dochter aangeeft het toch niet leuk meer te vinden zelfs niet nadat ze toch geprobeerd heeft of het door een andere stal beter zou gaan of om het feit dat je daardoor zelf misschien niet meer met de pony bezig zou kunnen gaan ?

Ik lees er vooral in dat je het voor jezelf vervelend vind.
Is het dan niet een idee om te proberen over je angst heen te komen en zelf met de pony bezig te gaan. bijv gronwerk lessen oid. Net waar je je prettig bij voelt ?
Of zoek er idd iemand bij die er mee kan rijden ?

Ik heb een verzorgster voor 3 dagen in de week dus hij word wel gewoon gereden.

Ja ik vind het ook erg vervelend voor mijzelf want nu komt alles op mij te liggen en dat voelt soms erg zwaar terwijl ik er wel de tijd er voor heb. Klinkt heel raar maar ben gewoon bang dat ik het lichamelijk niet aankan.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 06-02-17 10:42

Geplaatst door de TopicStarter : 06-02-17 10:42

SARINO schreef:
Ik heb een instructrice gezocht die paard door wilde rijden en mij er weer op wilde helpen.
Uitgelegd dat ik bang/onzeker was geworden.
Eerst heeft zij mijn paard een paar keer gereden , toen van ik even uitstappen, laatste minuten rijden ,naar weer zelf rijden.
Wat zitlessen gedaan om mijn normale zit weer terug te krijgen,van krampachtig zitten wordt de rug ook niet fijner.En zo rustig uitgebouwd naar weer lekker zelf rijden zonder stress.
Ben zo blij dat ik dat toen gedaan heb,had toen zomaar gestopt kunnen zijn!

wauw echt goed van je zeg. Het is alsof ik mijzelf hoor praten. Zodra ik erop gaat dan zet ik al mijn spieren vast. Misschien moet ik het maar gewoon proberen en er gewoon weer plezier in gaan krijgen want de pony is echt een schat, soms wat onzeker, maar we hebben wel een klik met elkaar.

**Geplaatst**: 06-02-17 10:44

Geplaatst: 06-02-17 10:44

Ik krijg wel wat vraagtekens trouwens...
In je vorige topics gaf je aan dat je ZELF je paard dichter bij huis wilde hebben om vaker te kunnen trainen en rij je er schijnbaar zelf ook gewoon op ?
Mag ik vragen hoe oud je bent trouwens ? ( 25 lijkt me wat lastig

) Maar zijn er geen leeftijdsgenoten waar je samen je hobby mee kan uitoefenen bijv ?

Edit: Dan moet je heel eerlijk gaan nadenken wat je gaat kunnen en willen.
OF je zoekt een bijrijder erbij die ook gaat meebetalen, betaald de huidige ook bij ?
OF je gaat toch op zoek naar een andere plek
OF als dat echt niet gaat zal je miss toch aan verkoop moeten denken.

JE kan niet verwachten dat iemand die niet meer wil eraan mee gaat betalen.

**Geplaatst**: 06-02-17 10:47

Geplaatst: 06-02-17 10:47

loesjeislief schreef:
Ik weet het en ze zei ook dat ze dacht dat ze het daar allemaal weer wilde gaan doen, lekker rijden en trainen maar dat is dus niet gelukt. Sorry dat ik het zo overbreng maar op dat moment voelde ik mij wel zo. De stal is al een stuk duurder en ze zou ook eraan meebetalen maar dat kan ik nu ook niet meer van haar vragen.

Tuurlijk kun je dat wel vragen. Dat wist ze toch van tevoren? In ieder geval tot er een betere oplossing gevonden is, kan ze best meebetalen. Als ze een eigen pony zou hebben, kon ze er immers ook niet van de ene op de andere dag vanaf.

**Geplaatst**: 06-02-17 10:49

Geplaatst: 06-02-17 10:49

Ik had net jonge 3 kinderen ,bedrijf overgenomen,en een lief maar best pittig paardje.
Paardje voelde me zo aan en werd nog gestressder.Met hulp zijn we nu weer zo lekker aan het rijden geraakt.Het was alles waard.Ik was ook zo boos eerst op mezelf.Leuk paardje,mooie stalletjes ,eigen bak etc en niet meer durven rijden....

**Geplaatst**: 06-02-17 10:49

Geplaatst: 06-02-17 10:49

En misschien kun je terug naar de oude stal??

**Geplaatst door de TopicStarter** : 06-02-17 10:50

Geplaatst door de TopicStarter : 06-02-17 10:50

Mondy schreef:
Ik krijg wel wat vraagtekens trouwens...
In je vorige topics gaf je aan dat je ZELF je paard dichter bij huis wilde hebben om vaker te kunnen trainen en rij je er schijnbaar zelf ook gewoon op ?
Mag ik vragen hoe oud je bent trouwens ? ( 25 lijkt me wat lastig ) Maar zijn er geen leeftijdsgenoten waar je samen je hobby mee kan uitoefenen bijv ?

Edit: Dan moet je heel eerlijk gaan nadenken wat je gaat kunnen en willen.
OF je zoekt een bijrijder erbij die ook gaat meebetalen, betaald de huidige ook bij ?
OF je gaat toch op zoek naar een andere plek
OF als dat echt niet gaat zal je miss toch aan verkoop moeten denken.

JE kan niet verwachten dat iemand die niet meer wil eraan mee gaat betalen.

Ja dat klopt ook en het was de bedoeling dat mijn dochter de training op zich zou nemen en ik de verzorging. Als zij niet kon dan deed ik longeren of grondwerk. Het was ook de bedoeling dat ik weer zou gaan rijden want dat wil ik ook heel erg graag. Ik ben 44

Op stal hebben ze al aangeboden om mij over die angst heen te helpen en wisten ook goede instructrices die mij daar bij konden gaan helpen.

Een andere plek wil ik niet, ik sta er prima naar mijn zin en wil hem niet verhuizen en als ik op zoek gaat naar een plek waar all inclusief staat dan weet ik dat ik makkelijk gaat worden en minder naar hem toe gaat en dat wil ik juist niet.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 06-02-17 10:51

Geplaatst door de TopicStarter : 06-02-17 10:51

Ravel13 schreef:
En misschien kun je terug naar de oude stal??

Dat is geen optie want dan heb ik dagelijks een reistijd van een uur.

**Geplaatst**: 06-02-17 11:00

Geplaatst: 06-02-17 11:00

loesjeislief schreef:
Mondy schreef:
Ik krijg wel wat vraagtekens trouwens...
In je vorige topics gaf je aan dat je ZELF je paard dichter bij huis wilde hebben om vaker te kunnen trainen en rij je er schijnbaar zelf ook gewoon op ?
Mag ik vragen hoe oud je bent trouwens ? ( 25 lijkt me wat lastig ) Maar zijn er geen leeftijdsgenoten waar je samen je hobby mee kan uitoefenen bijv ?

Edit: Dan moet je heel eerlijk gaan nadenken wat je gaat kunnen en willen.
OF je zoekt een bijrijder erbij die ook gaat meebetalen, betaald de huidige ook bij ?
OF je gaat toch op zoek naar een andere plek
OF als dat echt niet gaat zal je miss toch aan verkoop moeten denken.

JE kan niet verwachten dat iemand die niet meer wil eraan mee gaat betalen.

Ja dat klopt ook en het was de bedoeling dat mijn dochter de training op zich zou nemen en ik de verzorging. Als zij niet kon dan deed ik longeren of grondwerk. Het was ook de bedoeling dat ik weer zou gaan rijden want dat wil ik ook heel erg graag. Ik ben 44

Op stal hebben ze al aangeboden om mij over die angst heen te helpen en wisten ook goede instructrices die mij daar bij konden gaan helpen.

Een andere plek wil ik niet, ik sta er prima naar mijn zin en wil hem niet verhuizen en als ik op zoek gaat naar een plek waar all inclusief staat dan weet ik dat ik makkelijk gaat worden en minder naar hem toe gaat en dat wil ik juist niet.

In dat geval snap ik niet zo goed wat het probleem is dan

Je geeft zelf al aan dat je er goed staat en dat je zelf ook meer wil gaan doen met de pony.
Als het qua kosten te doen is is het toch prima ?
Zo niet dan of een andere stal of een betalende bijrijder (erbij).
Een andere optie is er niet. En wellicht is het voor je dochter na een tijdje toch wel weer die kriebel en gaat ze toch weer iets meer tijd erin steken weer. Misschien voelt het voor haar nu een te grote verplichting geworden zo.

**Geplaatst**: 06-02-17 11:03

Geplaatst: 06-02-17 11:03

Wat betreft je rugklachten: ik heb een aantal jaar last van mijn rug gehad, en ben toen ook minder gaan rijden. Mijn rugklachten werden alleen maar erger, tot ik uiteindelijk zo ongeveer helemaal niet meer reed. Op een gegeven moment heb ik echt gedacht dat ik alle paarden de deur uit zou doen. Toen mezelf een schop onder m'n kont gegeven, weer gaan rijden, en mijn rugklachten verdwenen mét dat ik meer ging rijden.
Moraal van het verhaal: met paardrijden train je je buik- en rugspieren, dus de kans is redelijk groot (tenzij je echt iets structureels aan je rug hebt, hernia, artrose, spondylarthropathie oid) dat rijden je (gewone, aspecifieke) rugklachten eerder verbetert dan verslechtert.

En voor angst zijn er verschillende mogelijkheden, trainingen etc., dus ik zou zeggen: probeer het. Zo snel ga je paardrijden lichamelijk nou ook weer niet 'niet aankunnen'. Ik ben ondertussen 56, heb er 4 rondlopen, mest de zooi uit, zit regelmatig een paar uur op een paard in het bos, en ja, "je wordt ouder mama, geef het maar toe" maar tot nu toe valt het goed mee

**Geplaatst**: 06-02-17 12:50

Geplaatst: 06-02-17 12:50

loesjeislief schreef:
Ik moet even mijn verhaal kwijt want weet even niet zo goed wat te doen. Ik heb een dochter van 21 jaar en die heeft gister laten vallen dat ze er geen zin meer in heeft, mede door drukke baan en interesse andere dingen. Nou je wilt niet weten wat er door mij heen ging want we staan net pas een maand op een andere stal waar zij dus graag heen wilde zodat ze met hem kon trainen.

Ik ben boos, teleurgesteld en voel mij in de maling genomen. We hebben onze pony nu bijna 6 jaar. Door bepaalde angsten durf ik niet meer te rijden en daarbij komt ook nog eens dat ik er last van mijn onder rug heb. De angsten komen niet door hem maar in het algemeen. Teveel nadenken tijdens het rijden. Als hij maar niet dit of dat doet, of als ik wat hoor gelijk denken ojee nu gaat hij rennen.

Ik wil hem niet kwijt, het is mijn maatje maar ben bang dat ik het door mijn rugprobleem niet gaat redden. Ik heb wel een verzorgster voor 3 dgn in de week dus dat scheelt.

Ik weet even niet zo goed wat ik moet doen.

Lekker zelf gaan oppakken en les nemen van iemand die je ook met je angst kan helpen. En dan rustig opbouwen. Toen ik een keer een spitaanval had, onderrug dus, was paardrijden eigenlijk het enige wat nog lukte.
Dat je dochter geen zin meer heeft is jammer maar niets aan te doen. Je schrijft dat je paard je maatje is dus ga ervoor!

**Geplaatst**: 08-02-17 12:21

Geplaatst: 08-02-17 12:21

SARINO schreef:
Ik heb een instructrice gezocht die paard door wilde rijden en mij er weer op wilde helpen.
Uitgelegd dat ik bang/onzeker was geworden.
Eerst heeft zij mijn paard een paar keer gereden , toen van ik even uitstappen, laatste minuten rijden ,naar weer zelf rijden.
Wat zitlessen gedaan om mijn normale zit weer terug te krijgen,van krampachtig zitten wordt de rug ook niet fijner.En zo rustig uitgebouwd naar weer lekker zelf rijden zonder stress.
Ben zo blij dat ik dat toen gedaan heb,had toen zomaar gestopt kunnen zijn!

Klinkt alsof wij dezelfde instructrice hebben, bij mij ging het precies het zelfde

Laatst bijgewerkt door farahdiba46 op 08-02-17 12:27, in het totaal 1 keer bewerkt

**Geplaatst**: 08-02-17 12:26

Geplaatst: 08-02-17 12:26

Tink89 schreef:
loesjeislief schreef:
Ik weet het en ze zei ook dat ze dacht dat ze het daar allemaal weer wilde gaan doen, lekker rijden en trainen maar dat is dus niet gelukt. Sorry dat ik het zo overbreng maar op dat moment voelde ik mij wel zo. De stal is al een stuk duurder en ze zou ook eraan meebetalen maar dat kan ik nu ook niet meer van haar vragen.

Tuurlijk kun je dat wel vragen. Dat wist ze toch van tevoren? In ieder geval tot er een betere oplossing gevonden is, kan ze best meebetalen. Als ze een eigen pony zou hebben, kon ze er immers ook niet van de ene op de andere dag vanaf.

vind ik ook hoor ze heeft het zelf aangedragen als oplossing om weer gemotiveerd te raken en laat jou nu alsnog met pony en hogere stalkosten zitten, gewoon laten meebetalen. Al is het maar als levensles.

**Geplaatst**: 08-02-17 12:30

Geplaatst: 08-02-17 12:30

Volgens mij is je eerste reactie vooral uit teleurstelling geschreven.

- De nieuwe stal wil je zelf ook graag, al is het een tegenvaller dat je nu de volledige kosten zelf hebt.
- Rijden zal je nu zelf ook moeten gaan doen (of niet, dan 3 dagen de verzorgster rijden, jij andere dingen doen)

Het is omschakelen, maar zeker niet onrealistisch (tenzij de kosten te hoog worden). Zou alleen wel hele duidelijke afspraken maken met je dochter. bijv. als zij nu besluit te stoppen, moet ze jou om toestemming vragen als ze wel wil rijden. Zowel voor jou als de verzorgster zal er wel duidelijkheid moeten komen.

Hopelijk vind je zelf het plezier in rijden weer terug (zonder pijn)! Misschien uitdaging zoeken in andere takken van paardensport.