Geplaatst Het begon allemaal einde vd zomer 2016, ik was aan het twijfelen of ik Ferrari zou verkopen. Ik had hem inmiddels 6 jaar, gekregen als groene 5 jarige pony. En inmiddels reden we PSG bij de paarden. Hij was echt mijn maatje, we konden lezen en schrijven met elkaar. Maar hij is altijd apart geweest, altijd ook heel erg eenkennig naar mij. Omdat we ons doel ruimschoots bereikt hadden, ik dacht dat hij op zijn "top" zat en vond dat hij nog een mooie leeftijd had om een nieuwe amazone blij te maken zette ik hem te koop. En eerlijk gezegd leek het me super om eens een echt jong en talentvol paard te hebben om weer op te leiden. Ik had hem al eens eerder te koop gezet maar haalde hem er altijd na 1 dag weer af omdat ik het simpelweg niet kon. Nu kreeg ik na 1 dag meteen een duitser aan de telefoon. Ze vonden hem helemaal geweldig en kwamen 2 dagen erop kijken. Dat was de eerste keer dat er klanten voor hem kwamen, er zat ook eigenlijk nooit iemand anders op omdat hij simpelweg niet makkelijk was. Opstappen was al iets wat hij heel spannend vond en hij was altijd mega ril op zijn lijf. Maar ik besloot de mensen te laten komen, ik kon toch daarna beslissen of ik het vond passen als ze hem eventueel wilden. En wie koopt er nu in 1 x kijken gelijk een paard? Nou.. zij dus. Ze waren heel aardig, en Ferrari vond het wel heel spannend dat er iemand vreemds op zijn rug zat, maar het ging best prima. Na 10 minuten rijden zei ze dat ze hem wilde.. wij schrokken daar een beetje van. Maar omdat het leek te passen en de mensen waren zo enthousiast, besloten om er in mee te gaan. De dag erop werd hij gekeurd, en kwam glansrijk door de keuring..
Maar die avond drong alles pas tot me door, mijn Ferrari.. helmaal naar Duitsland. Ik kon er niet aan wennen en heb besloten de verkoop af te blazen.
En toen, een maand later belde ze mij, of we hem niet toch wilde verkopen. Ze kon hem niet uit haar hoofd krijgen, en kon niks anders vinden. Hij zou het nergens zo goed krijgen als daar, en zou nooit meer weg gaan. Die mensen hadden 5 hectare grond en hij zou lekker elke dag in de wei komen met vriendjes en niet zo hard hoeven te werken. Dus toch besloten hem te verkopen. Omdat ik dacht dat dit beter was voor hem. Bij ons kwam hij ook elke dag buiten met vriendjes, maar wij hebben geen 5 hectare en helaas ook geen gras. Dus ik dacht dat hij het heerlijk zou vinden.
Wij hebben hem op 9 Oktober weggebracht, het was heel moeilijk en zwaar maar het voelde wel oke. Echter toen ik thuis kwam met ons nieuwe opgehaalde paard voelde ik me vreselijk. Ik heb een week lang elke nacht gehuild. Ik was er helemaal kapot van, en wilde hem het liefst meteen weer ophalen. Ik voelde me zo schuldig, hij heeft altijd zo zijn best gedaan voor mij en nu breng ik hem zomaar naar een ander. Maar toen ik wat leuke foto's etc. kreeg waar het goed leek te gaan, werd ik wat rustiger. Ik bleef er wel moeite mee hebben maar ik had het geaccepteerd.
In December gingen we hem opzoeken, het weekend van mijn verjaardag. Maar ik keek er zo tegenop. Terwijl ik hem eigenlijk zo had gemist. Ik was zo bang dat ik hem niet gelukkig zou zien. We zijn in totaal 10 minuten geweest. Ferrari stond dag en nacht buiten sinds een week. Absoluut geen problemen mee hoor. Het was voor ons anders en het was een beetje tegen mijn gevoel om hem midden in de winter ineens dag en nacht buiten te zetten, terwijl hij dat niet gewend was. Ik vond hem wel anders, en ik werd er best verdrietig van, maar het was nu haar pony en het was niet meer aan mij om aan te geven wat mij het beste voor hem leek. Ik besloot dat dit de laatste keer was dat ik ben gegaan.
Toen kreeg ik bijna 3 weken geleden een berichtje op zondag avond.
Ze gingen Ferrari verkopen. Ik schrok me kapot.
Ze had het idee dat hij niet gelukkig was, en ze kon er niet aan wennen dat hij alles eng vond. Ze had er geen klik mee, had geen zin meer om met hem te rijden. Haar ouders vonden dat ze hem een kans moesten geven omdat het zo'n lief dier is. Maar ze gaf eerlijk aan daar geen zin in te hebben en had de hoop al opgegeven. Ze had ook het idee dat hij het niet fijn vond om buiten te leven, dus ze zette hem 's nachts weer op stal en overdag buiten. En ze wilde eerst aan mij vragen of we hem terug wilde kopen. Natuurlijk wilde ik dat! Maar het was een hele klap met geld en wij waren net bezig met een huis te kopen. En ja ik had hem niet voor niks verkocht.
Goed overlegd, met mijn ouders en mijn vriend, en iedereen was het er over eens. Ferrari komt terug naar huis. En hij gaat nooit maar dan ook nooit meer weg. Ik kan het zelf nog niet beseffen, het voelt heel onwerkelijk. Ik heb nu en mijn wens, een talentvol jong paard, en mijn kleine topper terug. Ik ben mijn ouders dan ook meer dan dankbaar dat zij dit voor mij hebben willen doen!
En als klap op de vuurpijl, is ook mijn grote andere valk vriend nu van ons! Baron's Cambaron Tazz reed ik al 1,5 jaar voor Kinsky stable. Hij was een goedgekeurde hengst, en echt een onwijs lief en fijn paard! Omdat de eigenaren plannen hadden om hem te verkopen, hebben wij besloten om hem over te nemen. Ook op dit paard is iedereen gek bij ons. Voor hemzelf hebben wij besloten om hem te laten castreren, zodat hij hopelijk over een tijd ook met de andere paarden buiten kan!
Voor mij kon 2017 niet beter beginnen!!
Bedankt voor het kijken !!
)